مهمان​کوچولوها پشت درهستند

نکند مثل کارت برخی مهمانی‌های عروسی می‌خواهید جلوی در منزلتان بنویسید از عید دیدنی کودکان معذوریم؟!

این که راهش نیست، پس می‌خواهید چه کار کنید؟ همه چیزهای شکستنی را از جلوی دست بردارید و هرچیز دکوری دارید روی بلندی بگذارید؟ شاید می‌خواهید یک جارو و خاک‌انداز به دست بگیرید و دنبال کوچولوی شیرینی‌خوری که مثل آسیاب شیرینی و آجیل را می‌خورد بدوید یا شاید می‌خواهید جلوی در خانه تابلویی بچسبانید که تا بعد از تعطیلات عید برنمی‌گردید و خیال خود را راحت کنید که روی مبل‌های تازه‌تان جای پنجه خورشی بچه نماند و فرش تازه شسته‌تان هم کثیف نشود.

راستش را بخواهید هیچ کاری نمی‌توانید بکنید. کار اصلی را مادر بچه باید بکند.

شعار من آزادی است

مریم بچه‌هایش را آزاد بار می‌آورد؛ اما بیش از هرچیز این آزادی در خانه دیگران اعمال می‌شود. مشابه اعمالی که آنان در خانه دیگران انجام می‌دهند در خانه خودشان مجازاتی سخت دارد.

سمیرا دوست مریم می‌گوید: مریم راخیلی دوست دارم، اما او عاشق ژست روان‌شناسی است و برای این‌که ثابت کند به بچه‌ها امر و نهی نمی‌کند، وقتی مهمان ما هستند آنها را رها می‌کند تا هرکاری می‌خواهند بکنند و بچه‌ها که اخلاق مادرشان را می‌دانند، تلافی مقررات سخت خانه را سر من در می‌آورند. آنها با شیر شومینه بازی می‌کنند، وسایل زینتی را این طرف و آن‌طرف پرت می‌کنند، زیر مبل‌ها قایم باشک‌بازی می‌کنند و هرچیزی از جلوی راهشان برداشته نشود احتمال افتادن و شکستنش هست.

​مبل‌های من جای خوبی برای بالا و پریدن است و اگر ​ به آنها تذکر بدهم، مادرشان ناراحت می‌شود و می‌گوید: «سمیرا جان هرکسی که گوش را می‌خواهد باید گوشواره را هم بخواهد. اینها بچه‌اند. داری آنها را می‌ترسانی. بهتر است من بچه‌های شیطانم رابردارم و بروم. بچه باید آزاد باشد تا خلاقیتش کور نشود.»

یک روز به محض این‌که مادرشان به دستشویی رفت خیلی آرام به آنها گفتم، اگر همین‌طور بالا و پایین بپرند مرد همسایه از طبقه پایین می‌آید دنبالشان و من دستشان را به او می‌دهم تا ببرد و تنبیه‌شان کند.

به محض این‌که مادرشان از دستشویی آمد آنها به او گلایه کردند که خاله سمیرا ما را زد.

چرا بی‌توجهی؟

مریم را در فرصتی مناسب دیدم و درباره احساسش برای تربیت فرزندان در مهمانی سوال کردم. مریم گفت: سکوت من در مهمانی‌ها در مقابل دیگران چند دلیل دارد. اول این‌که می‌ترسم به شخصیت بچه‌ها بر بخورد اگر در مقابل دیگران به آنها تذکر بدهم.

دیگر این‌که مطمئن نیستم باید چطور به آنها تذکر بدهم که آبرویم نرود و با من یکی به دو نکنند.

سوم این‌که اگر وارد این ماجرا بشوم عصبانی می‌شوم و ممکن است آنها را شدیدا توبیخ یا حتی تنبیه بدنی کنم و‌ من این را نمی‌خواهم. پس سعی می‌کنم​ به روی خودم نیاورم که جلوی دیگران آبروریزی نشود.

از مریم می‌پرسم: اگر کسی به فرزندان شما که مشغول شیطانی هستند تذکر بدهد چرا ناراحت می‌شوید؟

می گوید: این کار به صورت غیرمستقیم به این معناست که​تو عرضه تربیت کردن بچه‌هایت را نداری و به کمک احتیاج داری و حالا نوبت ماست که آنهارا تربیت کنیم​.

مهمان خوب، مهمان بد

مرجان احمدی، روان‌شناس تربیتی به خانواده‌ها توصیه می‌کند برای این‌که کودکان تربیت‌پذیری بهتری داشته باشند، مهمانی رفتن را در قالب بازی‌های بچگانه و خاله‌بازی با آنها تمرین کنید.

در این بازی‌ها یکی نقش مهمان خوب و دیگری نقش مهمان بد را بازی کنید و به او بیاموزید چه کارهایی درست و چه کارهایی نادرست است، اما مهم‌تر از همه این است که کودک بداند چه چیزهایی همیشه نادرست است. فرقی نمی‌کند که نزد غریبه باشد یا خودی.

احمدی می‌افزاید: اگر کودک یاد بگیرد روی مبل راه رفتن بد است درخانه خود و در خانه میزبان این کار را نمی‌کند. کارهایی که بد است همیشه باید بد تلقی شود، نه این‌که در جایی پسندیده و در جای دیگر ناپسند باشد. مثلا کودک باید برای برداشتن خوراکی از درون ظرف میوه یا شیرینی منتظر تعارف بماند. اگر ما او را عادت بدهیم که هرچه می‌خواهد از روی میز بردارد، در منزل دیگران نیز همین رفتار را خواهد داشت و دلیل مخالفت‌ها را نخواهد فهمید.

این روان‌شناس تاکید می‌کند: برخلاف تصور برخی والدین تعیین محدوده‌ها و قوانین برای فرزندان به معنای محدود ساختن آزادی و خلاقیت آنان نیست، بلکه کودک باید از همان ابتدا مسئولیت‌پذیری و محدودیت‌ها را بشناسد و طبق نظام‌های موجود رفتار و روابط خود را شکل دهد.

چگونه مراقب باشیم؟

اگر می‌خواهید روزهای خوش عید را به کام صاحبخانه‌ها تلخ نکنید، مراقب کودک خود باشید و چیزهایی را که نمی‌خواهید دست بزند از او مخفی کنید، دستان کودکان نوپای خودرا پیوسته تمیز نگه دارید که با آن وسایل و مبلمان را کثیف نکنند.

به رفتار مودبانه کودک خود در مقام مهمان جایزه دهید تا این رفتار در او تقویت شود.

از دید و بازدید طولانی که کودکان کوچک‌تر را خسته می‌کند بپرهیزید، مگر این‌که کودک همبازی هم سن و سال خود داشته باشد و در اتاق او در امنیت به بازی بپردازد. در این حال نیز کودک را به حال خود رها نکنید، برخی بچه‌ها ناسازگاری کرده بر سر تصاحب اسباب‌بازی میزبان را کتک می‌زنند. برعکس این قضیه نیز صادق است.

با خود چند اسباب بازی فکری که کودک را مشغول می‌کند همراه داشته باشید.

به خواست میزبان احترام بگذارید و در صورتی که از کودکتان خواست آرام باشد، دلگیر نشوید.

هیچ‌وقت در حضور کودک درباره غیر قابل کنترل بودن او صحبت نکنید. این کار او را در بد رفتاری مصر‌تر خواهد کرد. با او صحبت کنید و بگویید اگر رفتارش شایسته نباشد او را به همراه نخواهید برد.

اگر می‌دانید کودکتان بسیار ناآرام​ است و شیطنت می‌کند و در حضور دیگران با شما لجبازی خواهد کرد زمان بازدید خود را به حداقل برسانید و به اتفاق دوست یا فامیلتان قرار ملاقات را در مکانی باز دارای امکانات بازی بچه‌ها یا به صورت پیک‌نیک برگزار کنید تا هم به شما خوش بگذرد و هم بچه به دلیل نیاز به توجه شیطنت نکند.