نام افراد مفسد نباید در جیب رئیس‌جمهور باشد

حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور امروز شنبه در این آیین با تجلیل از برگزیدگان جشنواره مطبوعات از روزنامه‌ها و رسانه‌ها خواست هزینه‌ها را آنقدر بالا ببرند که کسی در مسیر فساد قرار نگرفته و هوس فساد به سرش نزند.

متن کامل سخنان رئیس جمهور به این شرح است.

ارتباطات و اطلاعات آفریننده اصلی قدرت در یک کشور است. اگر قدرت را به سخت و نرم تقسیم کنیم بخش بزرگی از جنگ نرم در اختیار صاحبان فکر و اندیشه و بیان و قلم است.

هر کشوری که در آن آزادی اندیشه و سخن و بیان و قلم و گردش آزاد اطلاعات بیشتر باشد، زمینه پیشرفت و تعالی در آن کشور مهیاتر خواهد بود.

بی تردید اگر در جامعه‌ای بیان‌ها بسته و قلم‌ها شکسته شود اعتماد عمومی در آن جامعه از بین خواهد رفت و چشم‌ها و گوش‌ها به سمت امکانات ارتباطاتی بیگانگان قرار خواهد گرفت.

بگذاریم میدان قلم و بیان، میدان بازی باشد تا حقایق برای مردم و جامعه تبیین شود. البته آزادی بیان باید با در نظر گرفتن شرایط تاریخی، فرهنگی، دینی و مذهبی و شرایط اجتماعی آن کشور و جامعه باشد. به بیان دیگر دولت، معتقد به آزادی مسئولانه است. در همه جوامع اصول و ارزش‌ها و مقدساتی وجود دارد که باید مورد احترام همگان قرار گیرد. اگر رسانه‌ای بخواهد این اصول را مورد مراعات قرار ندهد بی‌تردید او رسانه‌ ارتباطی است ولی ارتباط خود را با جامعه و مردم تضعیف و یا قطع کرده است.

مقدسات دینی و مذهبی و همچنین ارزش‌های فرهنگی و ملی و قومی باید مورد احترام همگان باشد. شما می بینید که حساسیت ها امروز در جامعه ما حتی برای طوایف، اقوام، ایلات، تا چه اندازه زیاد است. که با کوچکترین خطایی یک جمع قابل ملاحظه‌ای می‌شورند. این معنای حساسیت جامعه ماست. همه ما باید به این حساسیت‌ها توجه کنیم.

البته امروز می دانیم قدرت رسانه های ما هرچه بیشتر و قوی تر باشد کشور ما توانمندتر در صحنه جامعه حضور خواهد یافت. چرا ما نتوانستیم بعد از 35 سال کاری کنیم که بزرگان ما از شرایط فرهنگی جامعه ما رضایت داشته باشند؟ اشکال از کجاست؟ اگر با فشارها، شیوه‌های پلیسی، مساله فرهنگی حل شده بود، که امروز نباید بعد از گذشت آن سالها بازهم نگران فرهنگ جامعه‌مان باشیم. مشکل اعتیاد، مشکل طلاق، مشکل اختلافات اجتماعی، مشکلات مربوط به شکاف‌های اجتماعی، نادیده‌گرفتن قواعد بازی در مسائل سیاسی، بسیاری از مسائل و مشکلات اخلاقی و اجتماعی امروز، بخش بزرگ آن مربوط به ضعف در حوزه فرهنگ است.

امروز فرهنگ در اختیار کیست؟ من خوشحالم که به ندای مقام معظم رهبری، وزیر فرهنگ و ارشاد بلافاصله پاسخ دادند. کار بسیار درستی بود. اما چه مقدار از مسائل فرهنگی ما در اختیار آقای وزیر است؟ چه مقدار بودجه فرهنگی در اختیار بخش‌های فرهنگی دولتی است؟ چند برابر بودجه‌ای که در اختیار دولت به معنی قوه مجریه در زمینه فرهنگ است، در اختیار نهادهای دیگر است؟ در اختیار مراکز دیگری است که از بودجه عمومی بهره برداری و استفاده می‌کنند. نیازی به نام بردن آنها نیست. اگر با این حرفها فرهنگ درست می شد می بایست همه امروز اظهار رضایت می‌کردیم. امروز بودجه عظیم فرهنگی در اختیار نهادها و بخش هایی است که لااقل تحت نظارت قوه مجریه کشور به معنی خاص کلمه نیستند. البته شورای عالی انقلاب فرهنگی برای این امر باید بیندیشد و مسیری را در پیش گیرد تا بدانیم بخش فرهنگی ما با بودجه عمومی که در اختیار می گیرد چه می کند؟

اینکه چقدر کتاب چاپ شد، تیراژش چقدر بود و چقدر سی دی منتشر کردیم آمار فرهنگی نیست. اثر آن کتابها چه بود؟ اثر آن همه سرمایه گذاری در بخش فرهنگ چه بود؟ اگر اثر خوب بود پس چرا امروز همه نگرانند؟ و همه ناراحتند؟ پس باید راه دیگری را برگزینیم و انتخاب کنیم. امروز حتی اگر در بخش مطبوعات نگاه کنیم، ببینید در این بخش، مطبوعاتی که از بودجه عمومی استفاده می‌کنند چقدرند؟ رسانه‌هایی که از بودجه خاص قوه مجریه استفاده می‌کنند چقدرند؟ بخش خصوصی ما چه مقدار فضا دارد؟

اگر بحث اعتدال است،اگر بحث توازن است، من نمی‌گویم بخش رسانه به بخش مردمی و بخش خصوصی واگذار کنیم، نه، یک توازنی، یک تعادلی برقرار شود. چه مقدار خبرگزاری ها و سایت ها و روزنامه ها و مجلات در اختیار نهادها و بخش هایی است که از بودجه عمومی کشور استفاده می کنند و چه مقدار در اختیار بخش خصوصی است؟ پایداری مطبوعات یا رسانه های بخش خصوصی ما چه مقدار است؟

اشاره شد به 170 و چند سالی که جریده و روزنامه و مطبوعات در کشور ما شروع به کار کرده و سی و چند سالی که از انقلاب گذشته، به روزنامه ها نگاه کنید، جز یکی دو تا که آنها هم از بودجه عمومی استفاده می‌کنند، بقیه روزنامه ها عمرشان چند ساله است؟ و چرا این نهال به درخت تنومند تبدیل نمی شود؟ و چرا پرثمر و پربار نمی‌شود؟

چرا بخش مطبوعات ما، جراید و رسانه‌های ما استقلال نمی یابند و روی پای خود نمی‌توانند بایستند. دولت یکی از وظایف خود را ایجاد این تعادل و توازن می داند. از ابتدا دولت معتقد بوده و امروز هم معتقد است که فرهنگ باید به اصحاب فرهنگ واگذار شود. اندیشمندان‌، صاحب نظران، انجمن های تخصصی و حرفه‌ای با قانون شفاف. حاکمیت با قانون است اما قانون باید روشن و شفاف باشد. چه راجع به مطبوعات چه رسانه ها و چه کتاب وفیلم. امروز ساختن افکار عمومی در مسیر توسعه اهمیت دارد. در مسیر تعالی اهمیت دارد. در مسیر اخلاق و معنویت اهمیت دارد. آیا اخلاق، اخلاق حرفه‌ای، در زمینه رسانه ها رو به توسعه است؟ رو به تعالی است؟ تهمت‌ها کم شده؟ اتهامات کم شده؟ سخنان ناروا کم شده؟ دروغ کم شده؟ اگر اینچنین است پس ما موفق بودیم و اگر نشده باید ببینیم اشکال کار کجاست؟

ما آزادی مسئولانه همه رسانه‌های ارتباطی را ارج می‌نهیم و از همه صاحبان فرهنگ و قلم و بیان می خواهیم که برای آنکه اذهان و افکار در مسیر منافع ملی و مصالح ملی قرار بگیرد واقعیت ها را به مردم بگوییم. شعارها را کم کنیم. مشکلات جامعه را برای مردم تبیین کنیم. معضل ما در جامعه، فقر است. هم فقر اقتصادی و هم فقر فرهنگی. معضل ما در جامعه نبود اخلاق حسنه است. معضل ما امروز در جامعه نبودن اعتدال است. افراط ها و تفریط ها. افراط ها آنچنان که گویی باید منزوی باشیم و درها بسته باشد. تفریط ها به گونه‌ای که گویی باید هویت اسلامی و ایرانی ما روز به روز تضعیف شود. ما دنبال اعتدال در این جامعه هستیم. افراطها و تفریطها رخت بربندد.

توازن در امنیت هم مورد نیاز است. مطبوعات و رسانه‌های ما باید دارای امنیت باشند و برای کشور امنیت آفرین باشند. اینکه دارای امنیت باشند،‌چرا برخی از مطبوعات دارای دژ پولادین هستند، هیچکس جرأت نمی‌کند به آنها نزدیک شود. نه قوه اجرایی‌اش، نه قوه قضائی‌اش. بالاتر از دژ پولادین، خود را قیم می پندارند. نه تنها قیم برای دولت، نه تنها برای احزاب و جناح ها، حتی قیم برای مردم. تمام مطبوعات و رسانه ها دارای اختیارات و حقوق مساوی هستند. اگر کسی خود را برتر می پندارد، این دولت او را برتر نمی بیند. همه باید دارای امنیت مساوی باشند.

هرکس خطا کرد، با خطاکار باید برخورد شود. هیچ کس نباید خود را در حصار امن احساس کند. در این زمینه دولت معتقد است، توقف ها، توقیف ها آخرین راه است نه اولین راه حل. ممکن است مطبوعه‌ای، جریده‌ای، خطا کند. یا مرتکب اشتباه بزرگی شود. اولین قدم این است اگر می خواهیم برخورد کنیم با نویسنده، با مدیرمسئول. چرا کل آن رسانه بسته شود؟ و عده‌ای از عزیزان ما که آنجا دارند کار می کنند در بخش های مختلف، به خاطر خطای یک نفر همه بیکار شوند. اشکال ندارد اگر نویسنده ای خطا میکند با او برخورد قانونی می شود. اگر خدای ناکرده فردی خیانت کرده و به مقدسات و منافع ملی احترام نمیکند با او برخورد شود. با نویسنده و مدیرمسئول. چرا باهمه؟ چرا قدم اول توقیف و توقف؟ اشکال ندارد گاهی ممکن است نیاز باشد به توقیف هم کشیده شود. اما چرا اینقدر عجله؟

چطور امروز برخی آزاد آزادند و برخی از این آزادی سهمی اندک در اختیار دارند؟ منتقدان دولت، مخالفان دولت آزادند و آزاد خواهند بود اما بگذارید به همان اندازه همراهان دولت هم از آزادی و امنیت برخوردار باشند. نقد کنند مخصوصا نقد سازنده. این افتخار برای دولت است. من در هیئت وزیران و هم به مسئولان گفته‌ام یا شکایتی از طرف دولت نباید باشد، نسبت به روزنامه، رسانه و یا باید به حد اقل ضروری اکتفا شود. شما می بینید امروز انتقاد صریح می کنند که حق آنهاست. گاهی حتی اتهام می زنند، دروغ مطرح می شود. حتی نسبت به آن موارد هم دولت وارد عمل نشده و شکایتی را مطرح نکرده است. فقط از طریق مسئولان به آنها تذکر داده شده که این حرف ناصحیح و نادرست است.

حتی علیه شخص رئیس جمهور سی دی پخش می کنند با آدرس. گفتیم به آنها بگویند این قسمت های سی دی ناصحیح است، بدانند. بگذاریم در مسیری قرار بگیریم که ملت و کشور ما شایسته آن مسیر است. بگذاریم معضلات جامعه حل و فصل شود. فقط مشکل ما مشکل جناحی و سیاسی و حزبی است؟ ما در محیط زیست مشکل نداریم؟ نباید بخشی از وقت، توان، پیرامون محیط زیست مصرف شود؟ محیط زیستی که در شهرهای بزرگ و کلان شهرها سلامت مردم امروز در خطر است. راه حل چیست؟ چه باید کرد؟ دولت، مردم، همه. شما بدانید در هیچ کاری و هیچ مسیر صعب و دشواری دولت موفق نخواهد بود، مگر آنکه مردم پشتیبان و حامی باشند و به صحنه بیایند. اگر ملت به صحنه بیاید در هر موضوعی. مسائل فرهنگی و اقتصادی و زیست محیطی و سیاست خارجی، ما موفق می شویم.

رسانه های ما در مشکلات اساسی جامعه ما باید به صحنه بیایند. به کمک این کشور و دولت بیایند. به کمک حاکمیت و همه بیایند. ما در زمینه مسائل زیست محیطی شدت انرژی در این کشور غیرقابل قبول است . آلودگی ها از حد استاندارد به مراتب پا را فراتر گذاشته است. شما می بینید با یک سردی هوا در تهران با چه معضل بزرگی روبرو می شویم. مشکلات فراوانی که امروز پیش روی مردم است ما میخواهیم وارد بحث هدفمندی یارانه ها در قدم دوم شویم. این نیاز به حضور رسانه ها دارد آنها باید زمینه را آماده کرده و شرایط کشور را توضیح بدهند و تشریح کنند. پولی که از حاملهای انرژی بدست می آید با بخشی از پول خزانه دولت ضمیمه شده و تبدیل به یارانه نقدی می شود که به طور مساوی برای خانوارها تقسیم می شود.

شما می بینید امروز کشور با چه مشکلاتی مواجه است و بخش های تولید چه مشکلات عظیم دارند و همینطور در بخش سلامت. ما در زمینه یارانه و هدفمندی یارانه ها اگر بخواهیم قدم بزرگی برداریم دو چراغ قرمز پیش روی ماست یکی مساله گرانی و دیگری مساله بیکاری و رکود. لذا ناچاریم قدم ها را آرام برداریم. وقتی آرام برمی‌داریم حل مشکلات به سرعت امکان پذیر نخواهد بود. در قدم دوم یارانه میخواهیم به تولید کمک کرده و میخواهیم اقشار نیازمند از کمک یارانه نقدی و غیرنقدی نه تنها محروم نشوند بلکه بتوانیم کمک بیشتری کنیم.

این راهش این است که آنها که نیاز آنچنانی به یارانه ندارند، دست رد به سینه یارانه نقدی بزنند و فرمهایی که در فروردین در میان مردم پخش خواهد شد و در اختیار مردم قرار خواهد گرفت، این فرمها را پرنکنند تا بتوانیم با دست بازتری به مشکلات جامعه رسیدگی کنیم. معضل بهداشت و درمان و حمل و نقل عمومی و تولید همه در سایه آن امکان پذیر است که مردمانی که نیاز آنچنانی به یارانه ندارند، با صدای رسا به یارانه نقدی نه بگویند. برای این کار شما اصحاب رسانه قدم به میدان بگذارید و همه توان خود را به کار بگیرید. تنها بحث محیط زیست و یارانه نیست. همه مسائل اصلی امروز جامعه ما نیاز به حضور و فعالیت شما و اقدامات اساسی شما دارد.

معضل فساد یک معضل بزرگ است. فسادی که گوشه هایی از آن برای مردم بیان شده و گوشه های دیگر بعدا بیان می شود. چه کسی میتواند با این فساد بجنگد؟ تنها قوای مجریه و قضاییه؟ بزرگترین قدرتی که می تواند در این زمینه به میدان بیاید رسانه ها هستند. باید بیایند و نام افراد مفسد و ویژه خوار نباید در جیب رییس دستگاه اجرایی کشور باشد. نام افراد مفسد و ویژه خوار باید بر سر زبان و بیان خبرنگاران ما قرار بگیرد.

اگر مطبوعات به صحنه بیایند و رسانه‌ها همه به صحنه بیایند، نه اینکه با مفسد می شود مبارزه کرد، می شود جلوی فساد را گرفت. باید هزینه‌ها را آنقدر بالا ببرید که کسی در مسیر فساد قرار نگرفته و هوس فساد به سرش نزند.

وقت من تمام است، فقط بر این نکته می‌خواهم تأکید کنم که دولت و رئیس جمهور بر قولی که به اصحاب رسانه از روز اول داده پایبند است که محیطی امن تر برای اصحاب رسانه بوجود بیاورد. اما به خاطر مشکلات فراوانی که هست قاعده تحول تدریجی اجتماعی را مدنظر قرار دهید. ما باید آرام آرام به سمت این هدف حرکت کنیم. هر مقدار فشار بر دولت در این زمینه بیشتر وارد شود دولت در اجرای آنچه به مردم وعده داده است مصمم تر خواهد بود. نباید بگذاریم برخی از تنگ نظری ها، برخی سلیقه‌ورزی‌ها و برخی از ابهامات قانونی باعث شود که سلیقه های سیاسی در مسائل مهم فرهنگی و ارتباطی بتوانند حاکم شوند. ما باید واقعیت ها را برای مردم تبیین کنیم. برای آگاهی بیشتر مردم. برای گردش آزاد اطلاعات دست به دست هم دهیم و بدانیم اگر اطلاعات شفاف در اختیار مردم قرار بگیرد می‌توانیم به اهداف بلند و از جمله هدف آزادی و تعالی جامعه دست یابیم.

به امید آنکه همه با اخوت، برادری، محبت، ایجاد فضای اخلاقی و اعتدال قدم به قدم به اهداف بلندی که مدنظر مردم است و در 24 خرداد امسال به آن رای دادند دست یابیم.(تسنیم)