چشم شوخان به وزیر روشن می‌شود

آنچه که خوانید، شروع آخرین مطلب وبسایت سیدحسن هاشمی، وزیر بهداشت است و تیتری که به آن اشاره می‌شود، تیتر روزنامه جام‌جم در روز ششم بهمن است.

شوخان، دخترک نابینای دیواندره‌ای است که چشمانش را بر اثر حساسیت دارویی از دست داده، اما امیدهایی برای درمانش وجود دارد و در یادداشت جام‌جم نیز به همین مساله اشاره شده است.

حالا وزیر بهداشت نه‌تنها این تیتر و یادداشت در یادش مانده، بلکه امروز همان طور که خودش نوشته، قرار است شوخان را معاینه کند.

او دیروز در وبسایت شخصی خود در این باره نوشته است: فردا هم قرار است او را ویزیت کنم. از دوستی خواسته‌ام دوباره او را معاینه کند و شرح حالش را گرفته‌ام؛ با توجه به این اطلاعات فردا او را می‌بینم و امیدوارم که بتوانم کاری انجام دهم.

چند وقت پیش دوستی پرسید، نسبت به شوخان چه احساسی داری؟ گفتم: پزشک، همه بیمارانش را به یک چشم می‌بیند. شوخان و همه بچه‌های این سرزمین مانند فرزندان خودم عزیز هستند؛ اما مردم هم باید بدانند پزشک، انسانی است که تلاش می‌کند با علمی که آموخته و تجربه‌ای که اندوخته، دردی از تن رنجوری بزداید. به قول حکما «ما وسیله‌ایم و درد و دوا در اختیار اوست.»

او ادامه می‌دهد: من هم شوخان را می‌بینم؛ نه به این دلیل ‌که بیماری‌اش رسانه‌ای شد؛ هر‌چند قلم شیوای نویسنده بسیار دلنشین بود، اما پزشک از همان سال‌های نخست تحصیل طب، با بیماران گوناگون روبه‌رو می‌شود؛ ولی درد کشیدن انسان‌ها هیچ‌گاه عادت نمی‌شود. گاهی یک بیمار و دردش چنان با روح و روانت بازی می‌کند که جز درگاه خدا هیچ پناهگاهی نمی‌یابی. این را همکارانم خوب درک می‌کنند. بر این سخن خرده نگیرید که آن چند‌درصدی را که چنین نیستند، همکار نمی‌دانم و نمی‌بینم. همچنین می‌دانم و می‌دانید که امروز هم در چهارگوشه این مملکت پهناور، بیماران زیادی در انتظار درمانند که باید راهی برای دریافت خدمات پزشکی برایشان گشود؛ مساله‌ای که حالا هر روز و شب، دغدغه ذهن من است. من شوخان را می‌بینم مانند همه بیمارانی که تا امروز دیده‌ام و امیدوارم خدا باز هم لطفش را شامل حال من و او بنماید.