هیات امام حسین(ع) نمی‌تواند سکولار باشد

پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR متن، صوت و فیلم بیانات ایشان در این دیدار را در آستانه اربعین حسینی منتشر کرده است.

***

بسم‌‌الله‌‌الرحمن‌‌الرحیم‌‌

هیات رزمندگان یک پدیده‌‌ مبارکی است؛ نَفْس این‌که رزمندگان ما هیات عزاداری تشکیل بدهند ـ محور و نقطه‌‌ ثقل اصلی هم عزاداری عاشورا است؛ بقیه‌‌ای که فرمودید، اینها حواشی لازم و خوبی است، اما آن نقطه‌ ثقل، احیای عاشورا، زنده نگه‌‌داشتن عاشورا و عمق‌‌یابی ژرفای حادثه‌‌ عاشورا است ـ چیز بسیار مبارک و مهمی است.

یک نکته این است که اصل انتساب هیات به رزمندگان، یک معنای مهمی دارد. رزمندگان یعنی کسانی که در مواجهه‌ با دشمن مجاهدت کردند؛ مجاهدت هم اعم از مقاتله است؛ مقاتله یعنی جنگ نظامی، مجاهدت مجموعه‌‌ای از انواع مبارزه‌‌ها است؛ جنگ نظامی، جنگ فکری، جنگ روحی، جنگ اجتماعی، مجموع اینها اسمش مجاهدت است، مجاهدت شامل همه‌‌ اینها هم هست. آن کسانی که اهل مجاهدت در راه خدایند ـ‌ یکی از خصوصیات مجاهدت و معنای جهاد این است که دشمن در مقابل انسان باشد؛ هر تلاشی را جهاد نمی‌گویند؛ ممکن است کسی یک کار علمی‌‌ای هم بکند [اما] جهاد نباشد؛ جهاد، آن حرکتی است که در مواجهه‌‌ با یک خصم، با یک دشمن، انجام می‌گیرد ـ و این خصوصیت را دارند، این روحیه را دارند، برای همه‌‌ اجتماعات وجودشان مبارک است؛ چون اجتماعات بشری خالی از دشمن نیستند ـ حالا کم یا زیاد؛ یک وقت مثل ما دشمن زیاد دارند، یک وقت هم این‌قدر دشمن ندارند اما بالاخره دارند ـ و اگر چنانچه این جامعه در درون خود یک نیروی مواجه‌‌شونده و مقابله‌‌کننده‌‌ای داشته باشد که همان مبارزین و رزمندگان و مجاهدین هستند، می‌تواند احساس امنیت بکند؛ والا اگر این را نداشته باشد، مثل بدنی است که در درون خودش آن گلبول‌‌های سفید را که مثلا مامور به مواجهه هستند، نداشته باشد؛ انواع و اقسام بیماری‌‌ها بر این جامعه ممکن است عارض بشود. این‌که این مجموعه بیایند برای مساله‌ عاشورا و مساله‌‌ عزاداری حسین‌‌بن‌‌علی (علیهماالسلام) تلاش بکنند و کار کنند و آن را گرم و گرامی و زنده بدارند، این خیلی کار مناسب و لازمی است. بنابراین نَفْس این انتساب، یعنی انتساب هیات عزاداری به رزمندگان، چیز مبارکی است، چیز خیلی خوبی است، این را رها نکنید و هر چه می‌توانید حفظ کنید و نگه دارید.

نکته‌ دیگر این است که اسم هیات در آن تبادر عرفی، [به معنی‌‌] بی‌‌نظمی است؛ می‌گویند فلانی هیاتی عمل می‌کند، یعنی بی‌‌نظم عمل می‌کند. تقریبا می‌شود گفت شما اولین کسانی هستید که آمدید این مجموعه‌‌ای را که گویا طبیعتش طبیعت بی‌‌نظمی است، تحت نظم درآورید؛ این خیلی چیز خوبی است.

خب، هیاتی بودن ـ‌ که به اصطلاح تعبیری از بی‌‌نظم بودن است ـ به‌‌خاطر چیست؟ به‌‌خاطر این است که وقتی کسی وارد هیات امام حسین می‌شود هیچ‌‌کس به او نمی‌گوید فلان جا بنشین، فلان جا ننشین؛ فلان جور بنشین، فلان جور ننشین؛ کِی بیا، کِی برو؛ کاملا همه‌ تحرکات، برخاسته‌‌ از اراده‌ مردم و خواست خود مردم است که آن هم ناشی از ایمان آنها است؛ این چیز خیلی خوبی است، این را باید نگه دارید؛ یعنی ارتباط هیات را به ایمان مردم و عشق مردم، و جاذبه و گیرایی خود هیات و خود این کانون را برای دل‌های مردم باید نگه دارید، این را باید حفظ کنید، یعنی جوری نشود که حالت اداری و مانند اینها پیدا بکند.

به نظر من مراکز شماها حسینیه‌‌ها است. شما مرکز اداری نمی‌خواهید؛ حسینیه، هیات، مسجد، مراکز شما اینها است. یعنی اگر آمدیم ما اینجا را وابسته کردیم به یک اداره‌‌ای و یک ساختمانی و طبقه‌‌ اول و طبقه دوم و صندلی گردان و مانند اینها، این دیگر هیات نمی‌شود؛ می‌ترسم اشکال پیدا بکند، نمی‌گویم قطعا هیات نمی‌شود، اما به نظرم می‌رسد که طبیعت کار هیات این است که مردم با عشق و شور و اشک بیایند طرف مجلس امام حسین؛ این است که اثر می‌کند؛ این است که از دلش این انقلاب می‌جوشد، یا لااقل مزرع خوبی برای رشد فضائل انقلابی و معارف انقلابی می‌شود.

نکته بعد که خیلی مهم است، همین مساله‌‌ تربیت نیروها یا حراست از نیروهای گوینده و خواننده از خطاها و اشتباهات است؛ این خیلی مهم است. واقعا یکی از گرفتاری‌‌های ما این است؛ حالا اسم مداح‌ها بد در رفته، مخصوص مداح‌ها نیست، مداح و غیرمداح ندارد. از کسانی که در این ماجرای منبر رفتن و از عاشورا خواندن وارد بوده‌‌اند ـ اعم از مداح و منبری و مانند اینها ـ مواردی دیده شده که حرف‌های نامناسبی از اینها صادر شده. یک وقت حالا من و شما نشسته‌‌ایم، یک حرف غلطی هم از دهان بنده می‌‌آید بیرون، چیزی نیست، [چون‌‌] دو نفر پهلوی هم نشسته‌‌اند، مهم نیست؛ یک وقت نه، ما هزار نفر، ده‌ هزار نفر، گاهی 50 هزار نفر مستمع داریم، گاهی این جمعیت تبدیل می‌شود به جمعیت‌های میلیونی به‌‌خاطر انتشار؛ اینجا باید محاسبه بشودکه تاثیر یک حرف غلط و نامناسب روی ذهن مخاطب چیست. یک عده‌‌ای همان حرف غلط را قبول می‌کنند، و یک معرفت غلطی پیدا می‌کنند؛ یک عده‌‌ای آن را استنکار می‌کنند و این استنکار موجب می‌شود که از اصل دین زده بشوند؛ بین کسانی و کسانی سر این حرف اختلاف می‌‌افتد؛ ببینید، از چند جهت مجاری فساد به‌‌وجود می‌‌آید برای یک حرف غلطی که یک نفر می‌زند. از قدیم دیده بودیم ما ـ مخصوص حالا نیست؛ از بچگی می‌رفتیم روضه و پای منبر ـ گاهی روضه‌‌خوان‌‌ها روضه‌‌هایی می‌خواندند که معلوم بود غلط است، معلوم بود خلاف است، اما می‌خواندند؛ برای این‌که حالا چهار نفر مستمع دلشان بسوزد و گریه کنند. مگر به هر قیمتی باید این کار را کرد؟ حادثه را بیان کنید؛ با هنرمندی بیان کنند تا مردم دلشان شیفته بشود و منقلب بشود، نه این‌که خلاف بگویند. حالاها هم می‌شنوم، منبری یا مدّاح سر منبر خطاب به امیرالمومنین می‌کند و می‌گوید آقا هرچه داری از امام حسین داری! شما فکرش را بکنید! این چه حرفی است و این چه مهمل‌‌گویی‌‌ای است که کسی این‌‌جور درباره‌‌ امیرالمؤمنین حرف بزند؟ امام حسین هرچه دارد از امیرالمومنین دارد، امام حسین هرچه دارد از پیغمبر دارد؛ چرا نمی‌فهمند این معانی و این مسائل را؟ آن‌‌وقت ادعا هم دارند، هرچه هم به دهنشان بیاید می‌گویند؛ یعنی اینها را خیلی باید به‌‌نظر من بزرگ بشمریم.

یک نکته هم همین مطلبی است که آقای نجات اشاره کردند که درست هم هست. هیات‌ها نمی‌توانند سکولار باشند؛ هیات امام حسین سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین این است. این‌که آدم در یک مجلس روضه یا هیات عزاداری مراقب باشد که مبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است. البته معنای این حرف این نیست که هر حادثه‌ سیاسی در کشور اتفاق می‌‌افتد، ما باید حتما در مجلس روضه آن را با یک گرایش خاصی ـ حالا یا این طرف، یا آن طرف ـ بیان کنیم و احیانا با یک چیزهایی هم همراه باشد؛ نه، اما فکر انقلاب، فکر اسلام، خط مبارکی که امام (رضوان‌الله‌علیه) در این مملکت ترسیم کردند و باقی گذاشتند، اینها باید در مجموعه‌‌ها و مانند اینها حضور داشته باشد.

به هر حال کار کارِ بزرگی است، کار مهمی است؛ و شایسته‌‌ترین مجموعه‌‌هایی که می‌توانند برای امام حسین عزاداری کنند، واقعا همین مجاهدین فی‌‌سبیل‌‌الله‌‌اند، همین رزمندگانند، همین جوان‌ها هستند؛ و شما این را قدر بدانید و این را هدایت کنید؛ هدایت کنید. این می‌تواند یک چشمه‌‌ خورشید و چشمه‌‌ نوری باشد برای اِشعاع در مغزها و در فکرها و در دل‌های مخاطبان که بتواند اینها را از لحاظ معارف اسلامی و معارف دینی بالا ببرد.

چقدر خوب است که در محافل هیات‌ها، به مساله قرآن ـ‌ قرآن‌‌خوانی و معارف قرآنی ـ اهتمام ورزیده بشود؛ چقدر خوب است که در این نوحه‌‌خوانی‌‌ها مضامین اسلامی، مضامین انقلابی، مضامین قرآنی گنجانده بشود؛ یک وقت هست که سینه می‌زنند و صد بار با تعبیرات مختلف مثلا می‌گویند «حسین وای»، خب این یک کاری است اما هیچ فایده‌‌ای ندارد و هیچ چیزی از «حسین وای» انسان نمی‌فهمد و یاد نمی‌گیرد. یک وقت هست که شما در همین مطلبی که [عزادار] تکرار می‌کند و حرفی که [با آن] سینه می‌زند، با زبان نوحه و با زبان شعر، یک مساله‌‌ روز، یک مساله‌‌ انقلابی، یک مساله‌ اسلامی، یک معرفت قرآنی را می‌گنجانید؛ او وقتی تکرار می‌کند، در ذهن او ملکه می‌شود؛ این خیلی باارزش است، کاری است که هیچ‌‌کس دیگر غیر از شما نمی‌تواند این کار را بکند؛ یعنی هیچ رسانه‌‌ای واقعا قادر نیست که این‌‌جور معارف الهی را با جسم و جان و فکر و روح و احساس و عقل و مانند اینها آمیخته کند. لذا کار کار مهمی است، کار بزرگی است و امیدواریم که ان‌‌شاءالله خدای متعال بهتان توفیق بدهد و شما را مأجور بدارد که بتوانید به بهترین وجهی ان‌‌شاءالله این کار را پیش ببرید.

والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته‌‌