حاشیه‌ای بر یک سکوت

در حالی که بسیاری از این افزایش قیمت‌ها با مجوز سازمان‌های دولتی و به طور قانونی صورت می‌گیرد، اما باز هم سکوت معنی‌دار دولت در این باره سوال‌برانگیز است:

1ـ شک نیست که دولت جدید مانند سایر دولت‌های قبل، به طور زنجیروار وارث مجموعه‌ای از مشکلات اقتصادی است که خود نقشی در ایجاد آن نداشته است.

2ـ تردیدی نیست که مشکلات اقتصادی کشور یکشبه و بسرعت قابل حل شدن نیست لذا حداکثر خبر دولت در کوتاه‌مدت این خواهد بود که از شدت و شتاب رشد مشکلات کم می‌شود تا در آینده برای تخفیف و کاهش آن فکری اساسی بشود.

3ـ رشد تورم و سطح عمومی قیمت‌ها نیز از این قاعده مستثنا نیست. هرچند دولت می‌گوید توانسته شتاب رشد قیمت‌ها را مهار کند اما بدیهی است که چون مشکلات اقتصادی به طور واقعی حل و فصل نشده، کاهش قیمت‌ها فعلا مقدور نیست.

4ـ حال با توجه به تمام این نکات، سکوت دولت در برابر رشد قیمت‌ها سوال‌برانگیز است. چرا دولت حاضر نیست مشکلات موجود را در برابر چشمان مردم باز کرده و صادقانه از آنان بخواهد تا زمان رفع این مشکلات ـ مانند گذشته ـ صبر و تحمل و شکیبایی پیشه کنند؟ آیا این سکوت اهانت به مردم نیست؟

5ـ متاسفانه از قبل این یک رسم نادرست بوده که هرگاه قرار است افزایش قیمتی اتفاق بیفتد، تشکل‌های صنفی به‌طور مبهم و متناقض حرف آن را پیش می‌کشند و پس از درگرفتن بحث، سیلی از اظهارات غلط و درست، همراه با تکذیب‌های نصفه نیمه تحویل مردم داده می‌شود تا در نهایت و در عمل قیمت کالا بالا می‌رود.

ظاهرا این رویه ـ دست‌کم در یک ماه اخیر ـ در دولت جدید نیز تکرار شده که قاعدتا آزموده را آزمودن خطاست را تداعی می‌کند.

6ـ در نهایت این‌که باید به تیم اقتصادی دولت یازدهم خیرخواهانه یادآوری کرد که مردم ایران، جلوتر و زودتر همه‌چیز را می‌فهمند و درک می‌کنند. لذا سکوت در برابر آنچه در عمل و در بازار مشاهده می‌شود، جز کاستن از اعتماد چیزی به بار نمی‌آورد. چه زیبا خواهد بود که دولت صادقانه در برابر مردم به معذوریت‌هایش اشاره کرده و برای کاهش قیمت‌ها از آنان درخواست صبر و تحمل کند.

سید علی دوستی موسوی - دبیرگروه اقتصاد