آشنایی با برادرزادۀ توت فرنگی: لیچی

این میوه هسته قهوه‌ای رنگی دارد که طعم آن با خود میوه متفاوت است و پاکستانی‌ها با مخلوط کردن آن با خامه و سایر مواد از آن به عنوان دسر بعد از غذا استفاده می‌کنند.
لیچی جزو میوه‌هایی است که رسیده بودن آن را می‌توان از بوی خوشش تشخیص داد. پوست این میوه قرمز رنگ و سفت است اما اگر شیوه خوردن آن را بلد باشید پوست سفت لیچی براحتی از میوه جدا می‌شود و شما می‌توانید مغز سفید رنگ و شیرین آن را میل کنید.
اندازه لیچی تقریبا با آلو سیاه برابر است. هنگامی که اولین بار این میوه را می‌خورید احساس می‌کنید دهانتان خشک شده است اما پس مدتی که لیچی در دهان شما آب شد از خوردن آن لذت خواهید برد.

لیچی در چه کشورهایی کشت می‌شود؟

لیچی در ابتدا یک میوه جنگلی بود اما کم کم مردم جنوب چین و کشورهای حوزه شبه‌قاره هند شروع به کشت آن کردند و باغ‌های لیچی به وجود آمد که هم مکانی زیبا برای تفریح بود و هم مکانی برای چیدن و صادرات این میوه منحصر به فرد. امروزه نیز این میوه استوایی در کشورهای تایلند، فلیپین، هند، آفریقای جنوبی، آمریکا، نیوزیلند، ژاپن، استرالیا و پاکستان کشت می‌شود اما خاستگاه نوع مرغوب آن شبه‌قاره هند به ویژه پاکستان است.
شهرستان «هری‌پور» از توابع ایالت «پنجاب» دارای بزرگ‌ترین باغ‌های لیچی در پاکستان است. چون لیچی ظرف ۲ روز خراب می‌شود صادرات این میوه با مشکلات زیادی مواجه است با این وجود لیچی به کشورهای اروپایی و آمریکا صادر می‌شود و طرفداران زیادی در این کشور‌ها دارد.

تشخیص میوه رسیده

اگر خواسته باشید لیچی بخرید بهتر است میوه‌ای بخرید که پوست آن صورتی رنگ باشد تا زود خراب نشود اگر پوست لیچی سبز یا زرد باشد نارس است و اگر قرمز باشد بر اثر رسیده بودن زود خراب می‌شود.
اگر از لیچی در یخچال نگهداری شود یک هفته بیشتر دوام نمی‌آورد پس بهتر است به مقداری از این میوه بخرید که زود مصرف شود.
 
خواص لیچی

از نظر غذایی این میوه باعث تقویت عمومی بدن می‌شود. لیچی به روان شدن گردش خون در بدن کمک می‌کند و خوردن آن از پوست در برابر اشعه ماورای بنفش خورشید حفاظت می‌نماید. این میوه منبع غنی ویتامین «ث» نیز می‌باشد. باعث طول عمر شده و کهولت سن را به تعویق می‌اندازد به همین علت خوردن آن برای سالمندان توصیه می‌شود.
از لیچی انواع مربا و شربت تهیه می‌شود که به طور معمول صادراتی هستند.
>> با اصلاح: دبدبه