رویارویی هاب، سوئیچ و پورت‌های اتصال

هفته پیش گفتیم که پورت‌های لن و یک مسیریاب (روتر) به وسایل آماده به اترنت اجازه می‌دهند به یکدیگر متصل شده و داده را به اشتراک بگذارند. اما خود مسیریاب برای دسترسی به اینترنت (Internet) باید به درگاه اتصال شبکه یا پورت ون (WAN) مجهز باشد.

سوئیچ در برابر هاب

هاب و سوئیچ هر دو بر تعداد پورت‌های (درگاه‌های اتصال) LAN شبکه موجود می‌افزایند. آنها همچنین به تعداد سرویس گیرندگان آماده به اترنت (Ethernet-ready clients) که یک شبکه می‌تواند پذیرای آنها باشد، می‌افزایند. تفاوت اصلی بین هاب و سوئیچ این است که هاب یک کانال مشترک را بین همه پورت‌ها به اشتراک می‌گذارد، در حالی که سوئیچ برای هر پورت یک کانال اختصاصی دارد. این موضوع مترادف آن است که شما هر چه تعداد مشترکین بیشتری را به یک هاب متصل سازید، نرخ تبادل داده شبکه‌تان کاهش می‌یابد یا به عبارتی کندتر می‌شود. در حالی که اگر از یک سوئیچ استفاده کنید، با افزایش تعداد کاربران، هیچ تغییری در نرخ تبادل داده شبکه صورت نخواهد پذیرفت. به همین علت هاب‌های با تعداد پورت مشابه به مراتب ارزان‌تر از سوئیچ‌ها هستند. از آنجا که در سال‌های اخیر قیمت سوئیچ‌ها تا حد قابل ملاحظه‌ای پایین آمده، دیگر این روزها هاب‌ها بتدریج در حال منسوخ شدن هستند. معمولا قیمت سوئیچ‌ها باتوجه به استانداردشان (اترنت معمولی یا گیگابایتی که دومی به مراتب گران‌تر است) و تعداد پورت‌ها (هرچه تعداد پورت بیشتر، قیمت بالاتر) تعیین می‌شود. شما می‌توانید سوئیچ‌ها را با چهار تا 24 پورت (یا حتی بیشتر از آن) در بازار بیابید. توجه داشته باشید که مجموع مشترکینی که می‌توانید به یک شبکه کابلی بیفزایید برابر است با مجموع تعداد پورت‌های آن منهای یک. برای مثال، با یک سوئیچ چهار پورت می‌توان حداکثر تا سه نفر مشترک جدید را به شبکه افزود. این امر به این علت است که شما نیاز دارید یکی از پورت‌های سوئیچ را برای اتصال آن به خود شبکه به‌کار ببرید، که این کار، یک پورت موجود دیگر شبکه را نیز مورد استفاده قرار می‌دهد. با در نظر داشتن این امر اطمینان حاصل کنید سوئیچی را که خریداری می‌کنید، حتما تعداد پورت‌هایش از تعداد مشترکین سرویس گیرنده‌ای که قصد افزودنشان را به شبکه دارید، یکی بیشتر باشد.

درگاه اتصال شبکه ون

عموما یک مسیریاب تنها یک درگاه اتصال شبکه ون (WAN port) دارد. (اما برخی مسیریاب‌های تجاری مجهز به پورت‌های ون دوبل هستند که همزمان قادرند دو نوع سرویس اینترنت مختلف را به خدمت بگیرند.) پورت ون روی هر مسیریاب از پورت‌های شبکه لن مجزا بوده و اغلب به منظور متمایز بودن از پورت‌های دیگر، با رنگ متفاوتی مشخص می‌شود. یک پورت شبکه ون دقیقا مانند یک پورت شبکه لن است، ولی کاربرد متفاوتی دارد، که اتصال به منبع اینترنت است. درگاه اتصال شبکه ون این امکان را به مسیریاب می‌دهد که به اینترنت متصل شده و آن اتصال را با همه وسایل قابل شبکه شدن (آماده به اترنت) که به آن متصل شده‌اند، به اشتراک بگذارد.

نکته: از آنجا که بیشتر اتصالات اینترنت از سرعتی کمتر از صد مگابیت بر ثانیه (Mbps) برخوردارند، یک پورت ون نرخ بندی شده بر حسب اترنت در بیشتر موارد می‌تواند کاملا جوابگو باشد. به هر حال مسیریاب‌های اترنت گیگابایتی بیشتر مواقع به یک پورت شبکه ون گیگابایتی نیز مجهزند. باید گفت حرکت از یک مسیریاب اترنت عادی به سوی یک مسیریاب اترنت گیگابایتی اغلب مترادف بهره مند شدن از سرعت بالاتر اینترنت نیست، بلکه معمولا تنها به وسایل شبکه در مسیر شبکه محلی شما (LAN) کمک می‌کند تا اتصالشان به یکدیگر پر سرعت تر باشد.

انواع مودم

مودم‌ها (modem) وسایلی هستند که پلی بین اتصال اینترنت از سوی شرکت‌های فراهم آورنده به یک رایانه یا مسیریاب ایجاد کرده و اینترنت را در دسترس کاربران قرار می‌دهند.

یک مودم معمولا یک پورت لن دارد (تا به پورت ون یک مسیریاب یا یک وسیله آماده به اترنت متصل شود) و همچنین یک پورت وابسته به سرویس مانند یک پورت اتصال تلفن (در مودم‌های DSL و ADSL) و یا یک پورت کواکسیال (در مودم‌های کابلی) مجهز است که به خط در اختیار گذارنده سرویس متصل می‌شود. اگر شما تنها یک مودم داشته باشید، فقط می‌توانید اتصال یک وسیله شبکه شونده (آماده به اترنت) مانند یک رایانه را به اینترنت برقرار کنید. اما اگر بخواهید بیش از یک وسیله شبکه‌ای را متصل کنید، به یک مسیریاب نیاز دارید. امروزه بیشتر شرکت‌های سرویس دهنده اینترنت، مودم‌های مرکب را که ترکیبی از یک مودم و مسیریاب یا مسیریاب بی سیم (وایرلس) هستند به کاربران ارائه می‌کنند.

جواد ودودزاده