احیای افراد غرق شده

غرق شدگی یکی از علل مرگ و میر غیرعمدی است که براحتی قابل پیشگیری است. حصارکشی استخرها، شنا نکردن در مکان‌های ممنوعه، داشتن همراه در حین شنا و شنا نکردن افرادی که به علت بیماری همچون تشنج برای شنا منع دارند، می‌تواند از بروز غرق شدگی در حین شنا کردن و تفریحات آبی بکاهد.

مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین عامل در غرق شدگی، نرسیدن اکسیژن به اعضای بدن است بنابراین وجود فردی که توانایی انجام احیاء و بویژه تنفس مصنوعی را داشته باشد، می‌تواند عاقبت این‌گونه حوادث را تغییر داده و به نجات مصدوم منجر شود.

باید مصدوم را بسرعت از آب خارج کرد و احیاء را شروع کرد. بیمار نیازی به بی‌حرکت‌سازی گردن با وجود افت هوشیاری ندارد مگر این‌که شواهدی درباره آسیب گردنی داشته باشد.

زمانی که فرد در عمق کم شیرجه می‌زند یا براثر سقوط از سرسره آبی دچار آسیب شده است یا این‌که فرد بدنبال مصرف زیاد الکل یا دارو اقدام به شنا کرده یا نشانه‌هایی از آسیب گردن دیده می‌شود، استفاده از گردنبند طبی ضرورت دارد.

اولین اقدام برای احیای بیمار، برقراری تهویه و دادن هوا یا اکسیژن به بیمار است. تنفس دهان به دهان یا دهان به بینی از روش‌های مرسوم است.

غریقی که از آب خارج می شود باید هر چه سریع‌تر راه تنفس وی باز شود و تنفس مصنوعی به او بدهند. با این‌حال اگر بهوش نیامد نیازمند ماساژ قلبی بوده و بسرعت باید اقدامات احیاء شروع شود. به این معنا که باید 30 ماساژ و به‌دنبال آن دو نفس داد. این کار تا به هوش آمدن مصدوم ادامه یابد.

بسیاری از بیماران به دستگاه‌های شوک خودکار نیازمند هستند که اگر در دسترس باشد بسیار مفید است. این دستگاه‌ها برای اقدام به شوک نیازمند تنظیمات نبوده و خودشان به‌صورت خودکار وضع قلب بیمار را بررسی کرده و در موقع لزوم به بیمار شوک می‌دهند.

اگر بیمار در حین دریافت تنفس یا ماساژ استفراغ کرد بسرعت باید وی را به یک طرف گرداند تا از ورود محتویات معده به درون راه‌های تنفسی جلوگیری شود. اگر چیزی در دهان بیمار دیده شد باید به کمک انگشت یا پارچه‌ای آن را خارج کرد.

در غرق شدگی باید ابتدا یک سیکل کامل از تنفس و ماساژ به مدت دو دقیقه انجام شود سپس اقدام به اطلاع‌رسانی به اورژانس 115 کرد. فراموش نکنید که تمام مصدومان را باید به اورژانس انتقال داد.

دکتر بهروز هاشمی - متخصص طب اورژانس