حمله مایلی کهن به پروین: فوتبال کشک، برای این آقا کره بوده است

در روزهای پر سر و صدای فوتبال ایران و هیاهوی نقل و انتقالات، صبای قم بی‌سر و صدا برنامه‌هایش را پی می‌برد. با این حال شاید حضور مربی همچون محمد مایلی کهن بار دیگر بتواند صبا را در کانون توجهات رسانه ای قرار دهد. تازه‌ترین حرف‌های سرمربی صبا درباره اتفاقات فوتبال ایران شاید کافی باشد تا صبا بر خلاف روزهای آرام گذشته‌اش در صدر اخبار قرار گیرد؛ جایی که مایلی کهن، ‌رویانیان را مورد انتقاد قرار داد و علی پروین را نیز از گزند حرف‌هایش در امان نگذاشت.قسمت هایی از این مصاحبه را بخوانید.

* البته خیلی‌ها می‌گویند نتیجه‌ای که امروز در والیبال به دست آمده حاصل ثبات مدیریت است.

- از شما می‌پرسم چرا این ثبات مدیریت در فوتبال نباید به وجود بیاید؟

* شاید به خاطر این که کرسی فدراسیون فوتبال بیش از حد سیاسی است.

- من یک بار گفته بودم همه کرسی‌های ورزش سیاسی است و فوتبال سیاسی‌تر. در همه جای دنیا کرسی‌های ریاست فدراسیون فوتبال سیاسی هستند و تنها فرقشان این است که سیاسیون کشورهای دیگر با تدبیر عمل می‌کنند. شما مطمئن باشید کامرون بر روی رییس فدراسیون فوتبال انگلیس نظر دارد. منتهی کاری که آنها می‌کنند با ما یک تفاوت بزرگ دارد. آنها از چند ماه پیش از برگزاری مجمع شرایط مدیران مختلف را بررسی می‌کنند و چند مدیر گردن کلفت را پس از انتخاب به مجمع می‌فرستند و وقتی هر کدام از آنها رای اکثریت را به دست آورد از او حمایت می‌کنند. اکنون در بیشتر کشورها بحران اقتصادی وجود دارد و دولتها کاری می‌کنند که دیگر فوتبال مشکلی اضافه بر مشکلات روزمره آنها نشود. اما برای ما این طور نیست. نزدیک انتخابات که می‌شود کسی را انتخاب می‌کنیم که نه او ما را می‌شناسد و نه این که آن فرد شناختی از جامعه فوتبال دارد.

می‌خواهم یک سوال از شما بپرسم. به قبل از انقلاب کاری ندارم، اما بعد از انقلاب کدام مدیرعامل پرسپولیس توسط مردم انتخاب شده است؟ مطمئنا هیچ کدام از آنها توسط مردم انتخاب نشده‌اند اما تا می‌خواهند آقایان را بردارند می‌گویند این اقدام سیاسی است. می‌خواهم بدانم رویانیان را چه کسی انتخاب کرده است؟ آیا به غیر از این بوده که عباسی به عنوان وزیر ورزش او را انتخاب کرده؟ مگر عباسی جزوی از دولت نیست؟ چرا وقتی عباسی او را انتخاب کرد کارش سیاسی نبود، حالا که می‌خواهد او را بردارد کارش سیاسی است؟ من که می‌فهمم واقعا چه لمپنیسمی وجود دارد! آقایان چطور به فوتبال وصل شده‌اند که نمی‌توانند آن را رها کنند؟ (با خنده) حتما همه بنرها و تراکت‌ها خودجوش بوده است! آقایان چطور تا چند وقت پیش به هم توهین می‌کردند و حالا که منافع‌شان به هم گره خورده است از هم حمایت می‌کنند؟

در افتضاحاتی که پرسپولیس بر جای گذاشته ردپای شما هم دیده می‌شود، اما الان به گونه‌ای رفتار می‌شود که "کی بود، کی بود، من نبودم". الان هم دوباره بهانه کرده‌اند و از پیشکسوتان حرف می‌زنند، در حالی که واقعیت این است، پرسپولیس تنها یک پیشکسوت دارد. اگر منافعش تامین باشد، همه چیز خوب است، اما اگر منافعش به خطر بیفتد همه چیز بد می‌شود. بروید ببینید آقایان در این سال‌ها چقدر از پرسپولیس پول گرفته‌اند؟ آنها سیرمانی ندارند و از آن طرف پیشکسوتی مانند مجتبی محرمی آه ندارد که با ناله سودا کند. مشکل ما این است که یک مدیر می‌آید زیر قرارداد بازیکن می‌نویسد که اگر من رفتم تو هم بازیکن آزاد می‌شوی. دعوا در فوتبال ایران بر سر منافع است. سر منافع شخصی است. اگر آنها یک قدم برای پرسپولیس بردارند من دستشان را می‌بوسم، اما از روز اول غیر واقع حرف زدند. از همان اول که در برنامه «90» حاج رضایی را محصص خطاب کردند و بعدا توجیه کردند که من گفته‌ام "مهندس" آنها همین رفتار را داشته‌اند. تا صبح می‌شود درباره این موضوع‌ها حرف زد. همین شده که فوتبال ما عقب رفته است و متاسفانه کسی جرات گفتن واقعیات را ندارد. در فوتبال ما استعدادهای زیادی وجود دارد و نوع نگاهی که در فوتبال هست در هیچ رشته دیگری نیست.

والیبال ما، ایتالیا را در خاک خودش برد و همه ایران خوشحال شدند، اما می‌خواهم بدانم آیا کسی بود که به خیابان برود و به خاطر این پیروزی بزرگ شادی کند؟ یا در المپیک قبلی کشتی فرنگی ایران شاهکار کرد و با سه مدال طلا، کشتی فرنگی ایران را قهرمان المپیک کرد، اما آیا شما یک بوق ماشین را شنیدید که به خاطر این پیروزی بزرگ به صدا در آمده باشد؟ فوتبال یک ابر ورزش است و طبعا در میان این همه علاقمند می‌توان استعدادهای زیادی را پیدا کرد، اما چون همه به فکر منافع خودشان هستند، فوتبال به این وضع رسیده است. امیدوارم دولت جدید فریب این شلوغکاری‌ها را نخورد. فریب این را نخورد که چهار نفر پلاکارد دستشان گرفته‌اند و از یک نفر حمایت می‌کنند. شما شک نکنید اکثر قریب به اتفاق کسانی که پلاکارد دستشان گرفتند و از یک نفر حمایت کردند هدفدار آمده بودند و اگر بررسی کنید می‌بینید که قریب به اتفاق آنها سبیلشان چرب شده است.

* شاید این حرف‌ها هزینه‌های زیادی را برای شما در طول فصل به وجود بیاورد.

- سعی می‌کنم این حرف‌ها اولین و آخرین صحبت‌هایم درباره این موضوعات باشد. اما من نمی‌توانم منافع مردم و کشورم را در نظر نگیرم. حرف‌هایم را زده و باز هم خواهم زد. حرف، حرف می‌آورد. دیدم علی آبادی چند روز پیش مصاحبه‌ای کرد و گفت که تیم ملی فوتبال ما جوان است. من می‌خواهم این را بپرسم که علی آبادی از چه چیزی حرف می‌زند؟ میانگین تیمی که داخل زمین می‌رود بالای 30 سال است. آنها زحمت کشیده‌اند تا تیم ملی به جام جهانی صعود کند، اما چرا علی آبادی حرف‌هایی را می‌زند که با واقعیت جور در نمی‌آید. یا اخیرا دیدم که مهرعلیزاده دوباره دراباره ورزش صحبت کرده است، اما اگر آقایان فراموش کرده‌اند ما از یاد نبرده‌ایم که چگونه تغییر اساسنامه فدراسیون‌ها و دادن این اختیار به رییس وقت سازمان که می توانست روسای فدراسیون‌ها را برکنار کند، چه لطماتی را به ورزش ایران زد. من تردیدی ندارم که هاشمی طبا و فائقی بهترین مدیران ورزش ایران بعد از انقلاب بودند، اما با همین تغییر اساسنامه که با دستور مهرعلیزاده اتفاق افتاد، ما عضویت در IOC را که بالاترین پست ورزش است را با برکناری هاشمی‌طبا از دست دادیم. البته هاشمی طبا هم مثل هر انسان دیگری ایراد دارد، اما بهتر از همه مدیران بعد از انقلاب بود. البته دیدم که او درباره تیم ملی فوتبال اظهار نظر کرده است. درست است که خدا به تیم ملی در بازی مقابل استرالیا لطف داشت، اما خودمان هم خوب بازی کردیم، اما در رقابت‌های انتخابی اخیر به قول علی کریمی خدا تیم ملی را بغل کرد و این تیم را بوسید و من مطمئنم اگر بخواهیم با این وضعیت به جام جهانی برویم مشکلات زیادی خواهیم داشت و نرفته باز خواهیم گشت. آن هم در شرایطی که امکانات بی‌نظیری در اختیار کارلوس کی‌روش قرار گرفته است . شما کجا به یاد دارید که با وجود بحران اقتصادی، تیم ملی یک هفته‌ زودتر به کره برود. هر چند که این کار اقدام درستی بود یا این که تیم یک هفته‌ به دوبی رفت که البته این کار تصمیم نادرستی بود. به هر حال همه ما از صعود تیم ملی خوشحالیم، اما نباید چشممان را بر روی واقعیت ببندیم و با این وضعیت به جام جهانی برویم.(ایسنا)