فرار بیمه‌ها از پرداخت هزینه بیماران سرطانی

از نظر فراوانی مبتلایان، سرطان سینه در کشور رتبه دوم را دارد و براساس آخرین آمارهای وزارت بهداشت حدود 9000 نفر در کشور به سرطان سینه مبتلا هستند و به طور کلی هر سال حدود 80 هزار نفر به جمعیت بیماران مبتلا به سرطان در کشور افزوده می‌شود و به همان نسبت جمعیت مبتلایان به سرطان سینه نیز افزایش پیدا می‌کند.

همه اینها را درباره هرسپتین گفتیم که بدانید این دارو جزو داروهای حیاتی بیماران مبتلا به سرطان سینه است و روزبه‌روز نیاز به آن افزایش پیدا می‌کند و بدون آن خیلی از خانواده‌ها بی‌نور و تاریک می‌شوند و به همین علت است که اهمیت حرف‌های دیروز حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان در مجلس بیشتر می‌شود.

نماینده مجلسی که در سال‌های اخیر ثابت کرده است نگاهی منتقدانه و بدون وابستگی خاص به سیاستگذاری‌های حوزه بهداشت و درمان دارد، به متولیان سلامت در کشور درباره افزایش داروی هرسپتین نهیب زد: هزینه یک دوره درمان بیماران سرطانی با هرسپتین با قیمت دلار پارسال 50 تا 60 ‌میلیون تومان بود، اما حالا همین دوره درمان 200‌میلیون تومان تمام می‌شود، چند درصد مردم توان پرداخت چنین هزینه‌ای را دارند، اصلا چند درصد مردم توان پرداخت 50 میلیون تومان یا حتی 20‌میلیون تومان را برای دارو دارند؟

او انتقاد کرد: چگونه دولت می‌تواند مدعی باشد که پولی ندارد؟ این چه نداری‌ای است که 600 میلیون دلار ارز مرجع برای واردات خودروهای لوکس اختصاص می‌دهند، اما برای واردات دارو حتی با دلار 3000 تومانی و 4000 تومانی هم در بانک‌ها و گمرک کارشکنی می‌کنند.

مساله‌ای که شهریاری به آن اشاره کرد، پیشتر مرضیه وحید‌دستجردی، وزیر بهداشت هم بی‌پرده‌پوشی و با دلخوری مطرح کرده بود و در پاسخ به پرسشی درباره مصرف ارز دارو برای ورود ماشین‌های لوکس گفته بود: ما هم مثل شما نمی‌دانیم ارز دارو به چه مصرفی رسیده است، اما در شش ماه گذشته از طرق مختلف از‌جمله هواپیما سعی کرده‌ایم داروی مردم را تامین کنیم!

رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز معتقد است، دولت الان در بهترین شرایط فقط حقوق کارکنان وزارت بهداشت را تامین می‌کند؛ آن هم با احتساب وقت اداری ستادی، در حالی که بسیاری از مراکز بهداشتی و درمانی وزارت بهداشت باید بیست‌وچهار ساعته کار کنند.

شاید اگر ما فقط حرف‌های شهریاری را در این گزارش ذکر می‌کردیم و آن را می‌گذاشتیم کنار تصاویری که از بیماران مبتلا به سرطان دیده‌ایم، شاید اگر می‌گفتیم با چشم خودمان دیده‌ایم که بیماری وسط راهروی بیمارستان... نشسته بود و از خدا می‌خواست جانش را بگیرد تا دیگر از شکم بچه‌هایش برای تامین هزینه‌های درمانش نزند، شاید اگر می‌گفتیم آدم‌هایی را می‌شناسیم که در میانه فرآیند درمان قید شیمی‌درمانی و مصرف داروها را زده‌اند، چون دیگر چیزی برای فروختن نداشته‌اند، شاید اگر می‌گفتیم به خانه بیمار سرطانی رفتیم که غذایش فقط شلغم پخته بود و حتی بخاری نداشت، آن‌ وقت همه انگشت اتهام را به سمت وزارت بهداشت نشانه می‌گرفتند و محکومش می‌کردند که چرا به یاری بیماران نیازمند نمی‌شتابد؟

ما اما به گفتن همین حرف‌ها فقط قانع نشدیم و به همین خاطر علت گرانی شدید داروی هرسپتین و دیگر داروهای بیماران سرطانی را از رضا رضایی، مدیر بودجه و اعتبارات معاونت درمان وزارت بهداشت پرسیدیم.

او قبول دارد که هزینه‌های درمان سرطان بالاست، اما توضیح می‌دهد: دو ماه پیش رئیس‌جمهور دستور داد 200 قلم داروی جدید تحت پوشش بیمه قرار بگیرد، دست‌کم 50 قلم از این داروها مربوط به داروهای درمان سرطان بود، اما هنوز بیمه از تحت پوشش قرار دادن این داروها شانه خالی می‌کند!

حکایت هرسپتین نیز آن‌گونه که این مسئول می‌گوید، شبیه به همین داروهاست؛ یعنی بیمه این دارو را پوشش نمی‌دهد و به همین علت هزینه‌های درمان روی دوش بیماران و خانواده‌هایشان می‌افتد. البته وزارت بهداشت با آگاهی از این مساله به بیماران کمک مالی می‌کند؛ به طوری که به مراکز اصلی درمان سرطان در کشور پروتکلی را ابلاغ کرده است که اگر بیماران از داروهای مورد تائید این وزارتخانه استفاده کنند، هزینه درمانشان کمتر می‌شود.

کمک‌های وزارت بهداشت به این بیماران از محل ردیف بودجه حمایتی است که امسال 200 میلیارد تومان آن مصوب شده و تاکنون که شش ماه از اول سال گذشته، نیمی از آن پرداخت شده است. این بودجه البته برای همه بیماران صعب‌العلاج و نیازمند است که بیماران سرطانی فقط جزئی از آن را تشکیل می‌دهند.

با این حال بودجه حمایتی وزارت بهداشت در مقایسه با قیمت بالای انواع داروها، برای کمک به بیماران سرطانی کافی نیست و رضایی می‌گوید این بودجه بسیار کمتر از هزینه‌کرد بیمارستان‌هاست و فقط 30 درصد آن را پوشش می‌دهد.

مدیر بودجه و اعتبارات معاونت درمان وزارت بهداشت اعتقاد دارد که اگر بیمه‌ها از دستور رئیس‌جمهور تبعیت کنند و پوشش بیمه‌ای داروهای جدید را بپذیرند و هرسپتین را نیز تحت پوشش قرار دهند، آن وقت وزارت بهداشت می‌تواند بودجه حمایتی‌اش را صرف بیماران سرطانی بیشتری کند یا دست‌کم سطح کمک‌های مالی‌اش را به بیماران افزایش دهد، اما خدا می‌داند تا روزی که مسئولان بیمه تصمیم نهایی‌شان را بگیرند، چند بیمار مبتلا به سرطان، فرآیند درمانشان به علت گرانی داروها را نیمه‌کاره رها می‌کنند و چند طفل دیگر در رویای درمان پدر و مادرشان، گرسنه می‌مانند و چند نفر دیگر به دارو ندارشان چوب حراج می‌زنند برای تامین هزینه‌های سنگین دردی که هر سال بیش از 80 هزار نفر در کشور به آن مبتلا می‌شوند؟

مریم یوشی‌زاده / گروه جامعه