زندگی در کنار کارخانه‌ها و افزایش آلودگی در بدن کودکان

امروزه جهان با حجم عظیمی از آلاینده‌ها مواجه است و از طرفی با گسترش شهرنشینی و افزایش صنایع و روند صنعتی‌شدن شهرها، افزایش میزان آلاینده‌ها تبدیل به مشکل بزرگی برای انسان‌های شهرنشین شده است. در این راستا گروهی از محققان در مطالعه‌ای دریافتند کودکانی که نزدیک کارخانه‌های صنعتی زندگی می‌کنند، میزان بالاتری از غلظت مواد شیمیایی را در بدن خود دارند. آنها دریافتند این کودکان همان میزان آلاینده‌ای را که با خوردن آب آلوده به این مواد شیمیایی دریافت می‌کنند از راه شیر مادر نیز دریافت می‌کنند، لذا میزان آلاینده‌ها در خون این کودکان حدود 44 درصد بیشتر از مادرانشان است.

این یافته‌ها که نتیجه کار و مطالعات 3 دانشمند است که به مدت 7 سال دراین منطقه صنعتی به مطالعه و تحقیق پرداخته‌اند. آنها در این بررسی‌ها درصدد آن بودند که دریابند آیا نزدیکی به یک منطقه صنعتی و مواد شیمیایی منتشر شده از آنها ارتباطی با بروز انواع بیماری‌ها دارد یا خیر؟

در این مطالعات طولانی‌مدت آنها مشخص کردند که مواد شیمیایی مانند پرفلورین‌ها (perfluourooctanoate) یا همان PAOF که به عنوان C8 شناخته می‌شوند و در ساخت برخی ظروف آشپزخانه، برخی پارچه‌ها و لباس‌های ضد آب، صنایع بسته‌بندی و دیگر تولیدات به کار می‌رود، در این مناطق به وفور یافت می‌شود که نهایتا به آب آشامیدنی افراد نیز راه می‌یابند. البته باید گفت که هر فردی به طور معمول درصدی مشخص از این ماده شیمیایی را در بدن خود دارد، اما افرادی که در این مناطق آلوده زندگی می‌کنند درصد بالا و غیرمعمولی از این ماده شیمیایی را در بدن خود دارند که براساس بررسی‌ها چیزی حدود 3 برابر افراد معمولی که رقم قابل‌توجه و نگران‌کننده‌ای است.

در این تحقیقات دانشمندان 4943 نفر از مادران و فرزندان زیر 5 سال آنان را که از آب آشامیدنی چنین مناطقی استفاده می‌کردند، مورد بررسی و مطالعه قرار دادند و دریافتند که میزان ماده شیمیاییPAOF در بدن این افراد بسیار بالاتر از حد معمول است و دیگر این‌که میزان این ماده در بدن کودکان حدود 44 درصد بیشتر از بدن مادران آنهاست. لذا محققان مشخص کردند علت این امر آن است که این کودکان این ماده شیمیایی را هم با نوشیدن آب و هم از طریق شیر مادرانشان دریافت می‌کنند و به همین دلیل میزان این ماده در بدنشان بسیار بالاتر از مادرانشان است.

نتایج این مطالعات سبب شد تا محققان دیگری در نقاط دیگر مانند جزایر فارو و منطقه آتلانتیک‌شمالی نیز دست به تحقیقات مشابهی بزنند تا به ارتباط بین ترکیبات شیمیایی پرفلورینی و کاهش اثربخشی واکسیناسیون پی ببرند.

پژوهشگران معتقدند نوزادان و کودکان زیر 5 سال بیشترین آسیب‌پذیری را در برابر مواد سمی و شیمیایی مانند pfoa ـ pfos دارند، چراکه کودکان و نوزادان در سال‌های اولیه زندگیشان در مراحل رشد مغز و تنظیم هورمون‌های بدنشان هستند، لذا با آسیب بیشتری در برابر این مواد مواجه‌اند. البته در مطالعات قبلی دانشمندان به ارتباط بین ماده شیمیایی PAOF و علائمی که منجر به بروز بیماری کبد می‌شود، پی برده‌اند، آنها همچنین دریافته بودند که این ماده شیمیایی با تغییرات نامنظم هورمونی غده تیروئید در کودکان و افزایش ریسک ابتلا به سرطان کلیه نیز ارتباط دارد.

علاوه بر این مشخص شده که ارتباط زیادی بین ماده شیمیایی PAOF و افزایش فشار خون و اختلالات بارداری وجود دارد. در این میان هیچ ارتباطی بین نقص عضو در تولدها، تولد نوزادان نارس و کم‌وزن و سقط جنین و این ماده شیمیایی دیده نشد.

با توجه به آلودگی و اثرات نامطلوب این ماده شیمیایی در محیط و بر سلامت افراد و بویژه کودکان، توافقنامه‌ای بین سازمان محیط زیست آمریکا و تولیدکنندگان و کارخانه‌داران مبنی بر حذف این ماده شیمیایی خطرناک تا سال 2015 از چرخه تولیداتشان به امضا رسیده است و بر این اساس این صنایع موظفند تا 3 سال آینده این ماده شیمیایی یعنی PAOF یا همان C8 را از چرخه تولیدات خود حذف کنند.