شایستگانی ‌که از‌ چشمان ‌مربی پرتغالی‌ دور‌ نماندند

او که پس از تعطیلات کریسمس بی‌معطلی به ایران بازگشت یکی از پروپاقرص‌ترین تماشاگرانی بود که جدی‌تر از هزاران بیننده و تماشاگر و هواداری به همه بازی‌‌ها نگاه می‌کرد و در عین حال که نگران آسیب‌دیدگی شاگردان ملی‌ پوشش بود، از دغدغه و دلمشغولی بازیکنان دیگری که باید به جانشینی آنها برمی‌گزید، خلاصی نداشت. او که پیش از بازگشت از سفر می‌دانست فرهاد مجیدی را که یکی از بهترین، آماده‌ترین و متعصب‌ترین بازیکنان لیگ فوتبال ایران بود به دلیل کناره‌گیری از بازی‌های ملی، دیگر در اختیار ندارد، حالا می‌داند که آندو تیموریان، هافبک دونده پرتوان و پرتلاش، مجتبی جباری، بازیکن خوشفکر و تکنیکی که میل به نفوذ و گلزنی دارد را به همراه میلاد میداوودی که در بازی هجوی زبردست است، به علت آسیب‌دیدگی در اختیار ندارد و به ناچار باید چشم از این سه بازیکن آبی‌پوش بشوید. شاید به همین دلیل و ده‌ها دلیل دیگر بود که در برف و باران و سوز سرمای زمستانی، روی سکوها و صندلی‌های خاک‌گرفته، لابه‌لای دیگر تماشاگران می‌نشست تا هیچ بازیکن آماده‌ای از نگاه او و همکارانش در گروه فنی پنهان نماند.

بارها دوربین تلویزیون تصویر او را از میان تماشاگران انبوه بیرون می‌کشید تا همه کرش را ببینند که با وجود سرمای هوا با چه شوق و علاقه‌ای به حرکت ساق‌های سرخ و آبی، زرد و نارنجی و سفید می‌نگرد تا بازیکنان شایسته از قلم و چشم او نیفتند. بیهوده نبوده که چشمان تیزبین این فرد پرتغالی مثل عقاب، فریدون زندی را جستجو کرد تا دستمزد بازی‌های خوبش را با دعوت مجدد به اردوی تیم ملی بدهد. شاید بخت با کرش و تیم ملی یار بود که استقلال ناچار شد در آسیب‌دیدگی و غیبت تیموریان و جباری، فریدون زندی را به یاری بطلبد و یکه و تنها او را در میانه میدان به فرماندهی و بازیگردانی بگمارد. زندی بر خلاف تصور همگان 90 دقیقه دوید و در حرکت روبه‌ جلوی تیمش ایفاگر نقش شد. شاید از زمانی که زندی از آلمان به ایران بازگشته بود، کمتر کسی به یادداشته باشد که این بازیکن بزرگ شده در فوتبال آلمان، به این خوبی و زبردستی نقش یک هافبک توانا و خلاق را ارائه داده باشد. از گل‌هایی که زد و نمایشی از ضربه‌های ایستگاهی و شوت‌های سنگین از راه دورش چیزی نمی‌گوییم که در فوتبال ما سال‌هاست فراموش شده است.

کرش در انتخاب جدید خود و به رغم بدشانسی‌هایی که به دنبال بازیکنان آسیب‌دیده و حذف چند بازیکن زبده‌اش با آن مواجه شد، از این بخت‌خوش هم برخوردار بود که دنیزلی سرمربی ترک پرسپولیس با حضوری به موقع یکی دیگر از تیم‌های استخوان‌دار و قدیمی که مثل استقلال در دل میلیون‌ها ایرانی جای دارد را متحول کرده و به تیمی تهاجمی تبدیل کرده است. پرسپولیس که در شهرآورد پایتخت، رقیب قدیمی‌اش را به زانو در آورده بود، حتی روزی که مغلوب فجر سپاسی شد، چهره‌ای زیبا و تهاجمی داشت.

با این وصف و در حالی که صدای دنیزلی از اشتباه یارگیری سرخ جامگان در آغاز فصل به گوش می‌رسد، اما از همین ترکیب بی‌چفت و بست هم تیمی ساخته است که خوب و تماشایی بازی می‌کند و چنان به گذشته تهاجمی‌اش دل بسته شده است که 7 بازیکن این تیم مورد توجه سرمربی تیم ملی قرار گرفته و به اردو دعوت شده‌اند.

شاید کم و بیش افرادی باشند که سلیقه‌شان با سرمربی پرتغالی تیم ملی متفاوت باشد و در تصورشان این باشد که بعضی‌ها از قلم افتاده‌اند،‌ یا مربیانی که به سبب شیفتگی، شاگردان خود را شایسته حضور در اردوی امارات یا مستحق بازی در تیم ملی بدانند، اما علاوه بر حضور مرتب کرش و دستیارانش در میادین و تعقیب نزدیک بازی‌های لیگ برتر که ضریب اشتباهات کادر فنی تیم ملی را به حداقل می‌رساند باید حق داد به هر مربی، بخصوص در تیم ملی که در انتخاب بازیکنان مورد نظرش، فقط به مشاوران خود بیندیشد و سلیقه‌های دیگر را کنار بگذارد.

زیرا او و دستیارانش با ملاحظه و شناختی که از حریفان دارند و سرمایه‌های تکنیکی و تاکتیک‌پذیری که در اختیار خود می‌بینند و در آخر استراتژی خاصی که برمی‌گزینند، ترکیبی را به میدان می‌فرستند که هماهنگ‌تر باشند و دستورات فنی تیم را بهتر اجرا کنند. در تیم ملی که به ناچار باید از اردوهای کوتاه مدت به نسبت تیم‌های باشگاهی، استفاده کند، هماهنگی و روانی بازی باید در حد مطلوب باشد. در فوتبال و هر ورزش گروهی دیگر حرف اول و آخر را بازیکنانی می‌زنند که دو به دو و سه‌به‌سه مکمل یکدیگر هستند و در کل مجموعه‌ای یکنواخت را تشکیل می‌دهند. در چنین تیمی هر چه بازیکنان کمتر در مسیر تغییر و جابه‌جایی باشند قادرند چشم بسته حرکات تاکتیکی (تهاجمی و تدافعی)‌ را بهتر اجرا کنند. (بارسلونا در اسپانیا چنین تیمی است)‌ و به یقین باید گفت همیشه جمع بهترین‌ها، بهترین تیم را نمی‌سازند.

آنچه باید باور کرد این که تیم ملی در فقر و کمبود دیدارهای دوستانه برای دستیابی به یک تیم هماهنگ و روان از دیدارهای مقدماتی جام جهانی 2014 ـ برزیل، سربلند بیرون آمده و در بازی تشریفاتی با قطر، خطری تهدیدش نمی‌کند. با این وصف تیم ملی به یک بازی تدارکاتی نه‌چندان سخت با اردن (از قماش تیم‌های عربی)‌ قناعت کرده است و اگر فدراسیون فوتبال از هیاهوی انتخابات خود فارغ شود، هرکس و هر گروهی که از صندوق آرا خارج شود، نخستین اولویتی را که باید سرلوحه کار و برنامه‌هایش قرار دهد، انتخاب حریفانی تدارکاتی است که از سطحی بالاتر از فوتبال قاره برخوردار باشند.

در تیم ملی علاوه بر فریدون زندی که الماس دوباره یافته‌ای است و سابقه کوتاهی در تیم ملی دارد، باید از اشکان دژاگه، دیگر بازیکن ایرانی رشد یافته در فوتبال آلمان یاد کرد که آوازه‌ای خوش دارد و راه ترقی را تا مرحله تیم امید آلمان پیموده است. کرش در سفری که به آلمان داشت او را برگزید، اما موانعی در کار بود که امکان حضورش در ایران و بازی‌های پیشین نبود و گویا حالا آن موانع برطرف شده و او قادر است در صورت هماهنگی با مجموعه تیم، ایران را در مصاف با قطر همراهی کند. در این صورت قدرت بدنی و قدرت شوت‌های این بازیکن می‌تواند کمبودهای تیم ملی را در خط حمله جبران کند.

کرش علاوه بر این دو بازیکن دورگه، نگاهی به بازیکنان جوان و جویای نام دیگر تیم‌های لیگ برتری هم دارد که باید در اردوی تیم ملی در دبی، که از روز 28 بهمن‌ تشکیل ‌‌شد، شایستگی‌های خود را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی نشان دهند و حتی اگر موفق نشوند از این مانع به سرعت بگذرند و دل کرش را به دست آورند، می‌توانند کاری کنند که خاطره خوشی در یاد سرمربی تیم ملی باقی بگذارند تا برای حضور در اردوهای بعدی تیم ملی مد نظر باشند. علیرضا نورمحمدی مدافع پرسپولیس، امیرحسین فشنگچی و مهرداد پولادی که در کمبود چپ پاها در فوتبال ایران در تیم پرسپولیس به چشم آمده‌اند، محمدباقر صادقی، دروازه‌بان ذوب‌آهن که در غیبت گردان ظهور کرده است، رضا حقیقی در فجر سپاسی که مقابل پرسپولیس شهامت نشان داد و در پیروزی تیمش مقابل تیمی با آن همه طرفدار سهم بزرگی داشته است، رضا نوروزی بهترین گلزن فولاد اهواز، شجاع خلیل‌زاده در تیم مس کرمان و سوشا مکانی دروازه‌بان نفت تهران که در نبود حقیقی و گردان، باید جانشین خوبی برای مهدی رحمتی در تیم ملی باشد همه از جمله بازیکنانی هستند که ارزش‌های خود را برای حضور در اردوی ملی نشان داده‌اند و نباید این فرصتی را که به دست آورده‌اند، آسان از دست بدهند.