میراث 700 ساله لنگرود، قربانی مرمت‌های غیراصولی

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، این بقعه در راسته ماهی‌فروشان و در جنب سماک‌کوچه در محله فشکالی در بافت قدیم شهر لنگرود قرار دارد. این بنا شامل اتاق حرم و ایوان‌های جانبی آن بوده که امروزه دورتادور ایوان‌ها با دیوار محصور شده و جز ایوان ورودی، ایوانی باقی نمانده است. آزاره دیوارهای حرم و ایوان‌ها نیز با کاشیکاری عصر ایلخانی، صفوی و قاجار پوشیده شده است.

چهارسوی شمال، جنوب،‌ شرق و غرب این ساختمان در گذشته باز بود و دورتادور آن ایوان قرار داشت ولی پس از سال 1340 برای فراهم آوردن آسایش زوار، دورتادور این بنا محدود و دیوار کشیده شد و فقط ایوان جنوبی آن که ورودی بنا به شمار می‌رود حفظ شده است.

اصل بنا خشتی بوده و از کاه و گل ساخته شده است در حالی که امروزه به دلیل بازسازی‌های غیر کارشناسانه تمام دیوارهای بنا با گچ پوشانده شده و گاه بسیاری از تزیینات این بنا همچون گچبری‌ها و آیینه‌کاری‌های آن زیر این گچ‌‌ها از بین رفته‌اند. به گفته احمد برکاتی مسوول هیات امنای بقعه، برخی از این آیینه‌کاری‌ها نیز به دلیل توسعه‌ای که در این بنا صورت گرفته از بین رفته‌اند.

بازسازی‌های غیر کارشناسانه به اینجا ختم نمی‌شود بلکه در بسیاری از بخش‌ها همچون سقف گنبدی‌شکل این بنا که درست بالای بقعه قرار دارد زیر بام سفال‌پوش مستور مانده است.

به گفته متولی بقعه، اطراف بنا با ستون‌های بسیار محکم از چوب آزاد درست شده است که دارای قدمتی درحدود 200 سال هستند ولی امروزه، ستون‌های ایوان جنوبی با سنگ‌های مرمر پوشیده شده‌اند و ستون‌های داخلی بنا نیز در میان گچ پنهان شده‌اند و مرمت ستون‌های دیگر توسط چوب نراد انجام شده است. کف بنا کاشی شده و در سقف ایوان ورودی نیز سنگ کار کرده‌اند این درحالی است که سقف داخلی بنا لمبه‌کوبی است و در آن از چوب‌های واشن استفاده شده است.