تلاش برای یافتن نهمین سیاره منظومه شمسی

به گزارش مهر، اگر دوران کودکی خود را با رویای 9 سیاره در منظومه شمسی سپری کرده اید و پنج سال پیش با شنیدن خبر سیاره نبودن پلوتون شگفت زده شده اید، خود را برای شگفتی دیگری نیز آماده کنید: شاید تعداد سیاره های منظومه شمسی همچنان بر روی عدد 9 ثابت بماند در عین حال که سیاره مشتری نیز سیاره بزرگ دیگر این سامانه نخواهد بود.

منظور از سیاره نهم، سیاره ای گازی و چهار برابر بزرگتر از سیاره مشتری است که گفته می شود در خارج از ابر «اورت» ، دورافتاده ترین منطقه منظومه شمسی ، در حرکت است. مدار این سیاره که «تیچه» نامیده می شود، 15 هزار بار دورتر از زمین تا خورشید و 375 بار دورتر از مدار پلوتون تا خورشید خواهد بود و از این رو است که تا کنون فرصت دیدن این سیاره به وجود نیامده است.

اما اکنون دانشمندان اعلام کرده اند شواهد مبتنی بر وجود این سیاره در حال حاضر توسط تلسکوپ وایز ناسا جمع آوری شده اند و در انتظار تحلیل و بررسی به سر می برند. اولین بخش های اطلاعات در ماه آوریل ارائه خواهند شد و محققان دانشگاه لوئیزیانا ، لافایت معتقدند طی دو سال آینده وجود سیاره «تیچه» به اثبات خواهد رسید.

زمانی که موقعیت این سیاره تعیین شود، دیگر تلسکوپ ها می توانند برای اثبات دقیق تر وجود آن بر روی موقعیت قرارگیری سیاره متمرکز شوند. از سویی دیگر تایید این سیاره به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی توسط اتحادیه بین المللی اخترشناسی تعیین خواهد شد.

اصلی ترین بحثی که بر سر سیاره تیچه وجود دارد این است که برخی معتقدند این سیاره در مدار ستاره ای شکل گرفته است که بعدها اسیر میدان گرانشی خورشید زمین شده است، این احتمال نیز وجود دارد که اتحادیه بین المللی اخترشناسی دسته بندی کاملا جدیدی را برای این سیاره انتخاب کنند.

این اتحادیه تصمیم نهایی درباره نام این سیاره را نیز به عهده دارد. «تیچه» نامی یونانی است که به الهه سرنوشت شهرها و خواهر الهه نفرت تعلق داشته است.

بیشتر جرم این سیاره باید از هیدروژن و هلیوم باشد و احتمالا اتمسفری مشابه مشتری، مملو از نقاط رنگارنگ و رشته ها و ابرها خواهد داشت. حتی احتمال اینکه در مدار این سیاره قمرهایی مشاهده شوند نیز وجود دارد زیرا تمامی سیاره های دور افتاده دارای قمر هستند.

آنچه احتمال می رود دراطلاعات نهفته در تلسکوپ وایز نشان دهنده حضور این سیاره در آن سوی منظومه شمسی باشد ، حرارت این سیاره است که در حدود منفی 73 درجه سلسیوس، یعنی چهار یا پنج برابر گرمتر از سیاره پلوتون به گفته محققان این حرارت از سیر تکامل و شکل گیری این سیاره به جا مانده است. 

بیشتر اجرام موجود در ابر اورت، کره ای به شعاع یک سال نوری، در واقع توده های یخی با درجه حرارتی نزدیک به صفر مطلق هستند. تعدادی از این اجرام به واسطه کشش کیهانی از مدارهای خود خارج شده و سفر خود به درون سامانه خورشیدی را آغاز کرده اند.