ضرورت آموزش علوم از مهدهای کودک

زمانی که محققان سراغ مهدهای کودک رفته و از کودکانی که در آنجا ساعاتی را می‌گذرانند، درباره نگاهشان به علم و دانش سوال می‌کنند با پاسخ‌های چندان امیدوارکننده‌ای روبه‌رو نمی‌شوند. نتیجه این پرسش و پاسخ‌ها نشان می‌دهد تقریبا یک‌سوم کودکانی که در مهدهای کودک تا مدارس حضور دارند، درباره علوم مختلف اطلاع خاصی ندارند. نکته جالب و البته نگران‌کننده این است که بسیاری از این کودکان می‌گویند علم برای نوجوانان و جوانان است و ما در این سن نیازی به آن نداریم.

یکی از همین کودکان که مورد پرسش قرار گرفته، می‌گوید: «علم برای من سخت است و چیز جالبی نیست.» این وضعیت برای هر سیستم آموزشی می‌تواند خطرناک باشد. در برخی کشورهای جهان از جمله آمریکا این وضعیت نگران‌کننده‌تر است.

نتیجه مطالعات نشان می‌دهد در برخی ایالت‌های این کشور، کودکانی که دوران مهدکودک را می‌گذرانند، در آزمون‌های بسیار ساده علمی، نتایج خوبی به دست نمی‌آورند. باید پذیرفت کودکان، دانشمندان کوچکی هستند که به طور ذاتی به کنجکاوی می‌پردازند و این وظیفه معلمان و مقامات تصمیم‌گیرنده است که این حس کنجکاوی را در مسیری کاملا علمی و مبتنی بر دانش‌های پایه و نوین هدایت کنند.

کودکان حس درونی خاصی نسبت به انجام آزمایش‌های کنترل شده دارند پس با توجه به این حس درونی ارزشمند باید دست به کار شد. هدف اصلی آموزش علوم در سال‌های نخست زندگی نیز همین است، جایی که باید علایق درونی کودکان را تشویق کرده و حس کشف را در باطن آنها بازتعریف کرد. در چنین شرایطی است که می‌توان به گرایش درونی آنها به علوم مختلف امیدوار بود.

کار دیگری که باید در این میان انجام شود، توجه معلمان و مربیان آموزشی است. آنها وظیفه دارند تا در کلاس‌های درس و حتی در مهدهای کودک، مبانی اولیه علمی را به‌رغم دشوار بودن برای کودکان به میان کشیده و نظرات کودکان را در این خصوص جویا شوند. در چنین شرایطی، کودکان لب به سخن گشوده و نظرات خود درخصوص علم را بیان می‌کنند.

شورای دبیران نشریه scientific american

مترجم:‌ سعید حسینی