حمله ژاپن‌به‌مستعمرات‌آسیایی فرانسه

از روز 16 ژوئن 1940 میلادی ، ژاپنی ها که با چین می جنگیدند از شکست فرانسه در مقابل آلمان نازی استفاده کرده و از حکمران فرانسوی هندوچین خواستند مرز میان تونکن در شمال ویتنام را با چین مسدود کند.

در عین حال ژاپنی ها خواستار کنترل خط راه آهنی شدند که بندر هایفونگ ویتنام را به استان یونان چین متصل می کرد.

آن زمان ، در فرانسه شکست خورده حکومت ویشی به ریاست مارشال پتن برقرار شده و تحت انقیاد آلمان نازی بود. بنابراین آدمیرال ژان دکو، نماینده حکومت ویشی در ویتنام در 30 اوت سال 1940 میلادی یک پیمان نهایی را با ژاپنی ها امضا می کند.

در آن هنگام تنها بریتانیا در اروپا در مقابل آلمان نازی و چین در آسیا در برابر ژاپن به مقاومت ادامه می دادند.

در روز 25 سپتامبر سال 1940 میلادی ، 25000 سرباز ژاپنی در هندوچین مستقر شدند. ژاپنی ها تعداد نیروهای نظامی فرانسه در سراسر هندوچین را به 12000 نفر کاهش دادند که فقط 3000 نفر آنها اروپایی بودند.

در سال 1945 میلادی ، ژاپنی ها که از تمام مناطقی که اشغال کرده بودند به دلیل ضد حمله های آمریکایی ها عقب نشینی کرده بودند تصمیم گرفتند موقعیت خود را در هندوچین مستحکم کنند.

در روز 9 مارس سال 1945 میلادی ، نیروهای ژاپنی به طور ناگهانی به باقیمانده پایگاه های فرانسه در هندوچین حمله می کنند.در این حمله 2650 سرباز فرانسوی از جمله ژنرال امیل لومونیه، فرمانده نیروهای فرانسوی کشته می شوند.

او در 2 نوبت پیشنهاد ژاپنی ها مبنی بر تسلیم بدون قید و شرط را رد کرده بود.در روز 10 مارس ، ژاپنی ها ژنرال لومونیه را با شمشیر گردن می زنند.

ژاپنی ها 3000 اسیر فرانسوی و نیز 3000 غیرنظامی فرانسوی را به اردوگاه های مرگ اعزام می کنند.

بائودای امپراتور آنام (ویتنام) با ژاپنی ها پیمانی را امضا کرده و قیمومت فرانسه را ملغی می کند.اما هوشی مینه رهبر کمونیست ملی گرای ویتنام این پیمان را مردود اعلام کرد و در روز 10 اوت سال 1945 میلادی مردم را به قیام علیه قیمومت ژاپنی ها دعوت کرد.

هوشی مینه در روز 2 سپتامبر 1945 میلادی در شهر هانوی استقلال جمهوری دموکراتیک ویتنام را اعلام کرد.

پس از شکست ژاپن ، فرانسوی ها دوباره به ویتنام بازمی گردند ، اما علی رغم جنگی خونین سرانجام در دین بین فو شکست خورده و توافق های ژنو را امضا می کنند.

براساس این توافق ها ویتنام به 2 کشور ویتنام شمالی و ویتنام جنوبی تقسیم می شود و فرانسه برای همیشه منطقه هندوچین را ترک می کند.

به این ترتیب ، در روز 9 مارس سال 1945 میلادی نیروهای نظامی ژاپن به پادگان های فرانسوی در هندوچین حمله می کنند.با فروپاشی پایگاه های فرانسوی ضربه مرگباری به حضور استعماری فرانسه در آسیای جنوب شرقی وارد می شود که سرانجام پس از شکست در نبرد دین بین فو  فرانسه برای همیشه ناگزیر به ترک منطقه هندوچین می گردد.

بهرام افتخاری