ترک ‌‌اعتیاد ‌‌به ‌‌کمک ‌پروتئین

تاثیر این آنزیم روی حیوانات و شایستگی آن برای درمان اعتیاد به دلیل نیمه عمر کوتاه این آنزیم در بدن محدود شده است.

این تحقیق در نشریه «داروشناسی و درمان‌شناسی تجربی» به چاپ رسید و از سوی دانشکده داروشناسی موسسه Friedbert Weiss مورد بازبینی قرار گرفته است.

ارزیابی‌ها نشان می‌دهد نسخه پایدارتر این آنزیم که دارای جهش مضاعفی است، به شکل تاثیرگذاری در کاهش علاقه و کشش به سمت کوکائین نقش داشته و از مرگ‌های ناشی از مصرف زیاد کوکائین جلوگیری می‌کند.

در این تحقیق، متخصصان موش‌ها را به گونه‌ای تربیت کردند که نیازشان به مصرف مقدار مشخص کوکائین را طی دوره اعتیاد با فشار دادن دکمه‌ای در قفس نشان می‌دادند.

موش‌هایی که با شکل پایدارتر این آنزیم با جهش مضاعف مورد درمان قرار گرفته بودند، نسبت به دیگر موش‌ها کمتر به فشردن دکمه داخل قفس اقدام می‌کردند.

این موضوع نشان می‌داد شکل پایدارتر آنزیم باعث تخریب ماده‌ای مخدر شده و باعث تعدیل اعتیاد در موش‌ها شده است.

این آنزیم‌ باعث کاهش اصرار هوش بر مصرف کوکائین می‌شد، اما در دیگر مواد مخدر این اثر را نداشت و نشان می‌داد این تاثیر فقط مختص به کوکائین است. آزمایش‌ها حاکی بود این آنزیم محافظت طولانی‌مدت در برابر اثرات سمی مصرف دوزهای کشنده مواد مخدر می‌شود.

این روش درمانی اگرچه ممکن است ضامن مطمئنی برای کاهش مصرف مواد در معتادان به کوکائین نباشد، اما شکل‌های فعال‌تر و پایدارتر این آنزیم قادر به ارائه روش‌های ارزشمند درمانی نه‌تنها در زمینه جلوگیری از تاثیر سموم مواد مخدر بلکه در زمینه کاهش سوءاستفاده از موادمخدر در انسان است.