ناامیدی ممنوع

مگر نه این‌که پروردگار عالم در قرآن به گنهکاران اینچنین وعده می‌دهد: «ای بندگان من که برخود ستم و اسراف کرده‌اید! از رحمت خدا ناامید نشوید» (زمر/53) یا مگر نه این‌که خالق کون و مکان در قرآن فرمود: «کیست که ناامید از رحمت خدا شود، مگر گمراهان و اهل ضلالت» (حجر/56) و آیا نشنیده‌اید که فرمود: «مأیوس نمی‌شوند از رحمت خدا مگر کفار» (یوسف/87)‌

در مذمت یأس و ناامیدی از رحمت پروردگار همین بس که گفته‌اند این صفت آدمی را از محبت خدا که سرهمه فضایل است و بالاترین آنهاست، بازمی‌دارد. چنان‌که در روایت آمده روزی حضرت رسول (ص) می‌فرمود: «اگر بدانید آنچه را من می‌دانم، کم خواهید خندید، بسیار خواهید گریست، به بیابان‌ها و صحراها بیرون خواهید رفت، بر سینه‌های خود خواهید زد و پناه به پروردگار خویش خواهید برد. پس در این هنگام جبرئیل (ع) نازل شد و گفت: پروردگارت می‌فرماید؛ بندگان مرا از من ناامید مکن.»

لیله القدر سفره‌ای است برای همه بندگان خدا، امشب همه می‌آیند و پیشانی خضوع بر آستان قدسی حضرت دوست نهاده و طلب عفو و بخشش می‌نمایند، مبادا کسی ناامید باشد. حضرت رسول فرمودند: مردی را داخل جهنم کنند، پس در آنجا هزار سال معذب باشد، روزی فریاد کند که یا منان یاحنان. خداوند به جبرئیل می‌فرماید: برو بنده مرا نزد من آور. پس جبرئیل او را بیاورد و در موقف پروردگار بدارد. پس خطاب الهی رسد که جای خود را چگونه یافتی؟ عرض کند: بدمکانی بود. خطاب رسد: او را به جایی که داشت برگردانید. آن بنده راه جهنم را پیش گیرد، روانه شود اما در این بین به پشت سر خود نگاه کند. خدای تعالی فرماید: چرا به عقب نگاه می‌کنی؟ عرض کند: چنین به تو امید داشتم که چون مرا از جهنم بیرون آوری، دیگر به آنجا برنگردانی. خطاب می‌رسد که او را برگردانید و به بهشت ببرید.

شب‌های قدر دوباره از راه می‌رسند و درهای بخشش باز می‌شود، ناامید نباید بود.