مصائب قهرمانی

استقلال اما حال و روز خوشی نداشت و اواخر فصل تا مکان سیزدهم هم سقوط کرده بود. آنجا بود که علی فتح‌الله‌زاده تصمیم نهایی‌اش را اتخاذ کرد و امیر قلعه‌نویی را برای رساندن استقلال به سرمنزل مقصود در جام حذفی (87 - 86) به تیم بازگرداند. قلعه‌نویی نیز پیش از بازی با فولاد تیم را تحویل گرفت و با 4 بازی استقلال را قهرمان جام حذفی کرد تا محبوبیتش نزد هواداران بیش از پیش شود. روزهای خوش استقلال و امیر اما تا هفته دوم لیگ برتر هشتم به طول نینجامید. شروع ناامیدکننده استقلال در لیگ هشتم عده‌ای را نسبت به توانایی‌های امیر قلعه‌نویی مشکوک کرد.

قلعه‌نویی ابتدا در مقام پاسخگویی برآمد و از سیستم اتخاذی‌اش دفاع کرد، اما توضیحات او کارشناسان و منتقدان را قانع نکرد و روزی نبود که در صفحات روزنامه‌ها از شیوه بازی استقلال انتقاد نکنند. مدیرعامل وقت استقلال نیز که پس از ناکام ماندن ناصر حجازی و فیروز کریمی تا آن روزها جواب منتقدان را با مطرح کردن قهرمانی تیمش در جام حذفی می‌داد کم‌کم به صف آنها پیوست و سیستم دفاع سه نفره را منسوخ شده دانست؛ البته این نکته را نباید از یاد برد که وقتی یک مربی تیم سیزدهم جدول را تحویل می‌گیرد و کمتر از یک سال 2 عنوان قهرمانی برایش کسب می‌کند کوچک‌ترین بهانه‌ای برای تغییر، دست مدیران باشگاه نمی‌دهد، اما از آنجا که فصل پیش فصل بدبیاری‌های این مربی هم بود، استقلال در ابتدای کار ضربات شدیدی را متحمل شد. استقلال به مکان هفدهم جدول سقوط کرد و حالا وضعیت بحرانی بر باشگاه بزرگ استقلال حاکم شده بود. با وجود این امیر قلعه‌نویی بود که در آن شرایط نیز قول قهرمانی داد و تیمش را شایسته کسب این عنوان مطرح کرد. وقوع این اتفاق، تغییرات گسترده‌ای در کادر مدیریتی باشگاه‌ ایجاد کرد و علی فتح‌الله‌زاده در اقدامی غیرمنتظره پس از تغییر رئیس مجمع باشگاه با حکم زریبافان از کار برکنار شد و امیررضا واعظ آشتیانی روی کار آمد. به محض خروج فتح‌الله‌زاده ناگهان در استقلال متحول شد و بی‌امان به حریفان تاخت و هربازی جشنواره گل به راه انداخت. در حالی که استقلال خیلی زود از مکان هفدهم جدول به صدر رسید خیلی‌ها بیکار ننشستند و از هر فرصتی برای ضربه زدن به امیر قلعه‌نویی و استقلال استفاده کردند. فاز دوم مشکلات قلعه‌نویی زمانی شروع شد که علی دایی بازیکنان ملی‌پوش استقلال را در اختیارش قرار نداد و خیلی زود برابر هواداران باشگاه استقلال ایستاد. جدال لفظی این دو مربی در برنامه 90 تا حدودی از مقبولیت عمومی دایی کاست و حرکت‌های صورت گرفته پس از آن ماجرا به نوعی بیانگر اختلافات زیرپوستی این دو نفر بود. پس از انتقاد قلعه‌نویی از نحوه برگزاری اردوهای تیم ملی، دایی هم به تیم استقلال ایراد گرفت که وابسته به یک بازیکن است و چنین تیمی که به فرد وابسته است را تیم ندانست. پس از‌ آن برهه و آن اتفاقات بار دیگر استقلال روند حرکتی‌اش را با قدرت ادامه داد که شایعه مذاکره قلعه‌نویی یا دستیارانش با بازیکنان حریفان استقلال فاز جدیدی از مشکلات را برای این سرمربی ایجاد کرد. شایعه‌پراکنان بر این نکته اصرار و ابرام داشتند که سرمربی استقلال یا عوامل او پیش از برخی بازی‌های حساس در مذاکره با بازیکنان کلیدی و شاخص حریف به آنها وعده حضور در استقلال فصل بعد را می‌دهند و دلیل موفقیت تیم قلعه‌نویی را به این شکل مطرح می‌کردند. البته این ادعاها هرگز به اثبات نرسید تا همچون شایعه دوپینگ بازیکنان استقلال به شکل مقطعی مطرح و سپس از یادها برود. بخش دیگر مشکلات قلعه‌نویی که در فصل پرپیچ و تاب لیگ هشتم با آن دست و پنجه نرم کرد، از ناحیه بازیکنان تیم بود.

مجتبی جباری از ابتدای کار چند بار بنای مخالفت گذاشت و دست آخر هم به شکل علنی گفت که طبق بندی از قراردادش تا پولش را نگیرد حق دارد در تمرینات استقلال شرکت نکند و هیچ کس هم این اجازه را ندارد که به او ایراد بگیرد. او حتی در چند نوبت هم سعی داشت تعدادی از بازیکنان تیم را در این وادی با خود همسو کند که هر بار این اتفاق به شکلی خنثی شد. علاوه بر جباری، میثم منیعی و سیاوش اکبرپور هم در طول فصل گذشته چند بار به شکل جسته و گریخته در مصاحبه‌هایشان به انتقاد از قلعه‌نویی پرداختند. به طور مثال، درگیری میثم منیعی در فرودگاه مهرآباد با مسوول روابط عمومی باشگاه استقلال از دیگر مواردی بود که باعث شد تا حدودی امیر قلعه‌نویی تحت‌الشعاع اتفاقات حاشیه‌ای تیمش واقع شود و از این بابت روزهای دشواری را سپری کند. در فاز بازیکنان البته دردسر بزرگ‌تری که امیر قلعه‌نویی با آن دست به گریبان بود نیز مصدومیت‌های آنها بود.

آنجا که به واسطه برگزاری اردوهای بلند یا کوتاه‌مدت تیم ملی از بدنساز تیمش می‌خواست شاگردانش را در فرم مطلوب حفظ کند و همین بدنسازی‌های چندباره سبب بروز مصدومیت‌های پی‌درپی بازیکنانش می‌شد. او در چندین بازی نفرات ارزشمند تیمش همچون مجتبی جباری، فابیو جانواریو و ... را در اختیار نداشت و امیدرضا روانخواه را هم که از همان هفته اول (دقیقه 20 بازی برابر استقلال اهواز)‌ از دست داده بود و به مدت 7 ماه در اختیار نداشت. البته یادمان نرود که فرهاد مجیدی هم در مقطعی کوتاه نسبت به نیمکت‌نشینی‌اش در استقلال لب به اعتراض گشود، اما خیلی زود از این تصمیم‌اش صرف‌نظر کرد. امیر قلعه‌نویی اما در فصل گذشته با برنامه‌های تلویزیونی هم (بعضا)‌ به مشکل برخورد. او از بهرام شفیع و برنامه‌ ورزش و مردم به دلیل عملکرد پس از جام ملت‌های آسیا دلگیر بود. چند بار نیز به شکل واضح و آشکار علیه عادل فردوسی‌پور و جهانگیر کوثری موضع گرفت. مشکل قلعه‌نویی و کوثری پس از داستان فابیوبالا علنی هم شد. البته باید به تمام مشکلاتی که تاکنون ذکر شده است معضلات داوری و پنالتی‌های گرفته نشده برای استقلال هم اشاره کرد. همچنین فرصت‌سوزی‌های آرش برهانی و سیاوش اکبرپور در بازی‌های حساس آخر. اما انگار مشکلات قلعه‌نویی در فصل هشتم لیگ برتر با رسیدن به روزهای پایانی بزرگ و بزرگ‌تر هم می‌شد. چرا که پس از کسب نتایج ضعیف در لیگ قهرمانان آسیا ضمن رو آمدن پرونده سیستم 2  5‌  3 توسط کارشناسان، او در یک جدال رسانه‌ای غیرمستقیم با جواد زرینچه به یکباره متهم به تبانی شد. تبانی استقلال تهران و اهواز در دوران سرمربیگری قلعه‌نویی در تیم همنام اهوازی. این مشکل اما به مراتب بزرگ‌تر و سخت‌تر از تمام معضلات قلعه‌نویی در طول فصل هشتم بود بویژه آنجا که محمد مایلی‌کهن هم وارد این بحث شد و با صدور بیانیه‌‌ای علیه قلعه‌نویی، روزگار او را تیره و تار کرد تا قلعه‌نویی در مصاحبه با خبرنگاران مجبور شود بگوید «شب‌هاست که نخوابیده‌ام و از خدا مرگم را خواستم.» فراموش نکنیم رابطه میان مدیرعامل استقلال با امیر قلعه‌نویی هم در روزهای خوشی و ناخوشی این تیم چندان صاف و آفتابی نبود. واعظ در روزهای پایانی فصل و پس از حذف تیمش در جام‌ حذفی در برنامه ورزش از نگاه دو راجع به پیشنهاد 5/1 میلیاردی قلعه‌نویی آن را به وارد شدن ارز به کشور تعبیر کرد و (به قول قلعه‌نویی)‌ دل سرمربی‌اش را به درد آورد. کسی که 5 روز پیش از آن استقلال را در سخت‌ترین شرایط ممکن به عنوان قهرمانی هشتمین دوره لیگ برتر رسانده بود.

به این حجم فراوان مشکلات و ناخوشی‌های قلعه‌نویی در فصل هشتم باز هم می‌توان نکاتی را اضافه کرد که از آن جمله ممنوعیت حضور هواداران قلعه‌نویی و استقلال در تمرینات این تیم بود. جایی که شاید قلعه‌نویی تنها در آن احساس راحتی بیشتری می‌کرد و فضا را مناسب برای تمرین تیمش می‌دانست. بی‌شک ذهن پویای خواننده فوتبالی این متن نکات از قلم افتاده دیگری را نیز از مصائب سرمربی مستعفی فصل هشتم استقلال به یاد می‌آورد که همه و همه در کنار هم به اضافه کسب عنوان قهرمانی لیگ هشتم ارزش‌های این جام را برای هواداران استقلال افزون می‌کند.

بی‌شک نفر جایگزین امیر قلعه‌نویی در استقلال کاری بس دشوار در پیش خواهد داشت و باید دید آیا تحمل این همه فشار (که بخش‌هایی از آن را به رشته تحریر در آوردیم)‌، را دارد یا نه. گذر زمان خیلی مسائل را مشخص خواهد کرد.

محمدرضا مدنی