با این‌حال، موارد مطرح‌شده در این سفر در خصوص مزارع شبعا، قطعا به هر دو کشور لبنان و سوریه آسیب می‌رساند. آنچه ما را نگران می‌کند مربوط به هویت سرزمینی ما و جایگاه مزارع شبعا در آن است. بازخوانی قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، تکلیف این موضوع را مشخص کرده است. در بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ میلادی، مذاکرات زیادی در‌خصوص مزارع شبعا صورت گرفت. تعلق مزارع شبعا به لبنان، موضوعی نیست که کسی در قبال آن شک و شبهه‌ای داشته باشد. مزارع شبعا، نوار باریکی از زمین به مساحت تقریبی ۲۵ کیلومتر مربع بوده که تبدیل به نقطه‌ای خاص در منازعات رژیم اشغالگر صهیونیستی، لبنان و سوریه در طول سال‌های گذشته شده است. این مزارع از زمان جنگ شش روزه اعراب و رژیم صهیونیستی، به اشغال تل‌آویو در‌آمده اما مالکیت لبنان بر آن مسجل است. در چنین شرایطی، اظهارات ولید جنبلاط در دمشق مبنی بر تعلق مزارع شبعا به سوریه، آن‌هم در زمانی که شاهد تشدید اشغالگری رژیم‌صهیونیستی در سوریه هستیم، جای بسی سؤال دارد. در اینجا نمی‌خواهم بر شخصیت سیاسی خاص جنبلاط و انگیزه‌های وی متمرکز شوم اما مسأله اصلی اینجاست که گشودن چنین پرونده‌ای در جریان یک سفر حساس، قطعا نمی‌تواند موضوعی ساده تلقی شود! خاک لبنان قابل بخشش یا معامله نیست. این یک اصل مسلم است که قطعا سیاستمداران لبنانی از هر طیفی باید نسبت به آن آگاه باشند.
