سهم ما از «صندوق بین‌المللی مستند ایران»

مردم مظلوم فلسطین و لبنان و سرگذشت آنها یکی از سوژه‌هایی است که در طول سال‌های گذشته فعالیت‌های «کمی»‌ مختلفی درباره آنها صورت گرفته است. انواع و اقسام جشنواره‌ها و فیلم‌ها درباره این ملت ساخته شده که در اغلب موارد نیز کلمه « زیتون» بخشی از شعار یا نام آن فیلم و جشنواره بوده است. اما در این میان همیشه مساله «کیفیت» فراموش شده و اتفاقا کیفی‌ترین و بهترین آثار ساخته شده در این عرصه فیلم‌هایی هستند که نه با بودجه‌ها و حمایت‌های سنگین بلکه به شکلی خودجوش و خارج از چارچوب‌های عادی مقابل دوربین رفته اند.

بعد از برگزاری جشنواره «سرزمین زیتون» از سوی انجمن سینمای جوانان ایران، دیروز خبر رسید که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در جشنواره کن، فراخوانی برای حمایت از تولید فیلم‌های مستند با موضوع «مقاومت غزه» در بازار فیلم کن منتشر کرده است. قرار است این انجمن از طرح‌های مناسب در این زمینه حمایت مالی کند. محل تامین اعتبار هم وابسته به جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت است و از طرح‌های ارسالی منتخب با موضوع مقاومت مردم غزه، تا سقف 20 هزار یورو نیز حمایت ویژه خواهد کرد.

شاید برای شما این سوال پیش بیاید که شیوه فعالیت «صندوق بین‌المللی مستند ایران» چگونه است؟ این صندوق با هدف حمایت از فیلم‌هایی راه‌اندازی شده که بنا به دلایلی امکان تولید ندارند یا این‌که به دلیل مشکلات مالی تولید آنها متوقف شده است. البته از میان طرح‌های ایرانی  که سال گذشته این صندوق از آنها حمایت کرده  ظاهرا هیچ کدام به مرحله تولید نرسیده‌اند.

مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سقف حمایت از فیلم‌های مستند را 20 هزار یورو تعیین کرده است. در دنیای امروز حداقل هزینه تولید فیلم مستند، دقیقه‌ای 1000 دلار است و حتی با مشارکت این مرکز در این آثار، واقعا مشخص نیست مسوولان آنها چگونه می‌خواهند بر تولید این فیلم‌ها نظارت داشته باشند؟ از طرفی موضوعی مانند «غزه» با اولویت زیادی که برای شبکه‌های عرب‌زبان دارد، تاکنون دستمایه ده‌ها مستند خوب و درجه یک شده که مصالح خود را در همان روزهای اوج ماجرا به دست آورده‌اند و بعید است با گذشت مدت زمانی از این ماجرا، جز مستندی با تکیه بر تصاویر آرشیوی بتوان چیز دیگری از این رویداد عرضه کرد. حضور ایران نیز در این ماجرا بیش از آن‌که به جریان‌سازی منجر شود، حضوری کوتاه و مقطعی خواهد بود و به هیچ وجه قابل مقایسه با حجم کمی ‌و کیفی شبکه‌هایی از نوع الجزیره نخواهد بود، اما همین رقم 20 هزار یورویی می‌تواند حداقل مشکل 4 پروژه مستند را حل کند، پروژه‌هایی که تعداد آنها کم هم نیست و فیلمسازان مختلفی حضور دارند که هیچ‌گاه از پشت در اتاق مدیران با پاسخ‌هایی امیدوار کننده باز نمی‌گردند و هیچ‌گاه سهمی‌ از این بودجه‌ها نمی‌برند.