بردگی در برزیل ملغی شد

در فاصله سال های 1523 میلادی و 1888 میلادی حدود 5 میلیون سیاهپوست آفریقایی پس از اسارت برای فروش در بازارهای برده فروشی به برزیل انتقال یافتند. یک میلیون نفر از آنها قبل از رسیدن به سواحل برزیل به دلیل شرایط بسیار نامناسب کشتی های تجارت برده جان خود را از دست دادند.

تجارت برده به برزیل از آغاز استعمار این کشور توسط پرتغال از اوایل قرن شانزدهم میلادی آغاز گردید.اغلب برده ها از کشورهای گینه ، آنگولا ، موزامبیک و گاهی اوقات سودان به برزیل منتقل می شدند.

بردگان به عنوان یک دارایی کم ارزش تلقی می شدند و آنها را در مزارع نیشکر در مناطق باهیا و پرنامبوکو ، در معادن طلای میناس گراییس و در مزارع پنبه به کار می گماردند.

این تیره بختان بین 15 تا 17 ساعت در شبانه روز در شرایط بسیار دشواری کار می کردند.متوسط عمر یک برده جوان در یک مزرعه نیشکر فقط 8 سال بود.

بین سال 1807 و 1835 شورش های بسیاری که اغلب توسط بردگان سیاهپوست مسلمان رهبری می شد در ایالت باهیا به وقوع پیوستند.در سال 1822 میلادی برزیل از پرتغال جدا شد و یک امپراتوری را تشکیل داد.

در سال 1871 میلادی ، پدرو دوم واردات برده به برزیل را ممنوع کرده و فرزندان بردگان موجود را افراد آزاد اعلام کرد.در 28 سپتامبر سال 1885 پدرو دوم در یک اقدام تازه بردگان بالای 60 سال را آزاد کرد.

در سال 1887 کلیسای کاتولیک خواستار پایان بردگی در برزیل شد.چند ماه بعد ، پدرو دوم در یک سفر طولانی به اروپا رفت و ایزابل دخترش را به عنوان نائب السلطنه برزیل منصوب کرد.

ایزابل از پارلمان خواست تا قانون طلا برای الغای بردگی را تصویب کند بی آنکه غرامتی به مالکان بردگان داده شود.

به این ترتیب در روز 13 مه 1888 میلادی ، شاهزاده ایزابل ، دختر پدرو دوم قانون الغاء بردگی در برزیل موسوم به «قانون طلا» که در پارلمان تصویب شده بود را امضا کرد.

این مساله نارضایتی مالکان بزرگ را برانگیخت ویک سال بعد آنها به جمهوری خواهان پیوستند و حکومت امپراتوری برزیل را سرنگون کردند. با این حال برده داری دیگر در برزیل احیا نشد.

بهرام افتخاری