یوونتوس و راه بازگشت به قله

بانوی پیر بعد از رسوایی کالچوپولی، ضررهای هنگفتی را تجربه کرد. کمتر تیم بزرگی می‌تواند با ضرر و زیان ناشی از راه نیافتن به لیگ قهرمانان اروپا کنار بیاید، اما یوونتوس مجبور بود نه‌تنها این مشکل را پشت‌سر بگذارد، بلکه باید با از دست رفتن درآمد حاصل از اسپانسرها که مطابق قرارداد خود می‌توانستند یک‌جانبه خود را کنار بکشند و نیز درآمد پخش تلویزیونی رقابت‌های سری A ، کنار بیاید. جز آن میزان تماشاگران یوونتوس کاسته شد و در آن اوضاع و احوال بندرت کسی پیدا می‌شد که سری به فروشگاه‌های باشگاه بزند و از محصولات یوونتوس خریداری کند. هواداران یوونتوس مضحکه هواداران رقبا شده بودند؛ چرا که در یک دوره زمانی طولانی، رقیبان یوونتوس اعتقاد داشتند داورها به سود یوونتوس قضاوت می‌کنند. این همه مشکلات یوونتوس نبود. جانلوکا پسوتو بازیکن وفادار و تازه بازنشسته شده یوونتوس به دلیل فشارهای روحی بسیار زیادی که ناشی از سقوط یوونتوس و نیز مشکلات خانوادگی‌اش بود خود را از پنجره طبقه دوم باشگاه به پایین پرتاب کرد و بسختی مجروح شد. خبر بعدی کاملا قابل پیش‌بینی بود. با از دست رفتن درآمدهای هنگفت باشگاه که از منابع مختلف تامین می‌شد، مسوولان باشگاه چاره‌ای جز به فروش رساندن ستارگانشان نداشتند. عقاب‌های تیزبین دیگر باشگاه‌های بزرگ اروپایی بر فراز آسمان باشگاه یوونتوس به پرواز درآمدند. جانلوکا زامبروتا و لیلین تورام راهی بارسلونا شدند. رئال مادرید با به خدمت گرفتن فابیو کاناوارو و امرسون به وضعیت خود سر و سامان بخشید. پاتریک ویرا و زلاتان ابراهیموویچ به اینتر رفتند. 10 بازیکن بزرگ و کوچک دیگر از جمله استفان آپیاه نیز فروخته شدند و یوونتوس زندگی در شرایط سخت را شروع کرد.

از نقطه صفر

فابیو کاپلو، مربی موفق راه‌راه‌پوشان پس از این ماجراها تصمیم به ترک باشگاه گرفت و مربی رئال مادرید شد. مسوولان جدید باشگاه برای جایگزینی او دیدیه دشام را برگزیدند. دشام قبلا در یوونتوس بازی کرده بود و در سال 1996 همراه با یووه قهرمان اروپا شده بود. او جوان و کارآمد بود و در اولین تجربه مربیگری‌اش در موناکو خوب نتیجه گرفته بود و از هر لحاظ انتخاب خوبی به نظر می‌رسید. یوونتوس با مربیگری دشام و بازیکنانی جوان و ستارگان متعصب باشگاه که یووه را در آن شرایط سخت ترک نکرده بودند براحتی 9 امتیاز جریمه را جبران کرد و به صدر جدول سریB رسید. حضور جانلوئیجی بوفون، مائورو کامورانزی، پاول ندود، آلساندرو دل‌پیرو و داوید ترزگه در سری B ، بهترین فصل رقابت‌های این دسته را رقم زد. جالب این‌که در آن فصل تیم‌های پرهواداری چون جنوا، ناپولی و بولونیا هم در سریB بودند تا یوونتوس کمتر احساس غریبی کند!

پیروزی 1 - 5 یوونتوس برابر آرتزو، صعود یوونتوس به سری A را قطعی کرد، ولی دشام در تصمیمی عجیب از سمت خود استعفا کرد. شایعه‌هایی مبنی بر پذیرش مربیگری تیم ملی فرانسه و گالاتاسرای به وسیله دشام به گوش می‌رسید، ولی او کماکان بیکار است.

از آنجا که در زمان استعفای دشام هنوز چند هفته به پایان مسابقات سریA باقی مانده بود، جانکارلو کورادینی برای مدتی بسیار کوتاه روی نیمکت یووه نشست تا وضعیت مربی جدید برای فصل جدید مشخص شود. بازگشت به سری A برای هواداران یوونتوس بسیار شیرین بود؛ اما یوونتوس با آن تیم همیشه مدعی فاصله زیادی داشت. کلودیو راینری مربی با تجربه ایتالیایی انتخاب خوبی برای یوونتوس بود. نیکلالگروتالیه، ژرژ آندراده، زدنیک‌گریگرا، تیاگو ، حسن صالی امیجیچ و وینچز و یاکوینتا خریدهای جدید یووه بودند. آنها رتبه سوم جدول را در پایان اولین فصل بازگشت به سری‌A به دست آوردند و به اروپا بازگشتند. اکنون زمان آن بود که جووانی کوبولی جیلی مدیر عامل باشگاه و رانیری به فکر خریدهای بزرگ باشند؛ اما مشکل اینجا بود که آنها دیگر لوچانو موجی را نداشتند کسی که می‌توانست بهترین بازیکنان جهان را با قیمت‌های پایین به خدمت گیرد. در واقع یوونتوس با موجی برنده همیشگی بازار نقل و انتقالات بود. بازیکنانی که در دوره او پیراهن راه راه را به تن کردند، بندرت ضعیف و بلااستفاده از آب در آمدند. خرید تیاگو و آندراده در سال 2007 نشان داد که کوبولی جیلی باید به فکر یک موجی جدید باشد.

بازسازی

در شروع فصل 2009 - 2008 یوونتوس برخلاف انتظار، بازیکن‌های سرشناسی را جذب نکرد. الکس منینگر برای جایگزینی بوفون در روزهای آسیب‌دیدگی او خریداری شد که واقعا خوب بازی کرد. اولاف ملبرگ مدافع با تجربه سوئدی، فصلی متوسط در تورین سپری کرده و درایوکنزویچ کروات که یک مدافع است در بیشتر روزها در کلینیک‌های پزشکی به سر برده تا دوران مصدومیتش را سپری کند.

بزرگ‌ترین اشتباه یوونتوس در جایی رقم خورد که ظاهرا تحقیقات زیادی هم در موردش انجام شده بود. پس از 2 ماه شایعه‌های مختلف برای به خدمت گرفتن یک هافبک میانی مجرب که هم وظیفه بازیسازی را به عهده گیرد و هم تخریب‌گر باشد، آنها با 10 میلیون یورو کریستین پولین دانمارکی را گرفتند که فقط یک هافبک خشن و درگیر شونده معمولی بود. جالب این‌که یووه 6 ماه پیش از این انتقال محمد سیسوکو را در همین پست به خدمت گرفته بود که خیلی هم خوب جواب داده بود و بسیار بهتر از دوران حضورش در لیورپول بازی می‌کرد.

بهترین خرید تابستانی یووه، آمائوری برزیلی  ایتالیایی بود که 14 گل نیز برای بیانکوزی به ثمر رساند. بازگشت سباستین جوونیکو به یوونتوس نیز موضوع مثبت دیگری بود که در برخی مسابقات ثمرش را به بهترین شکل نمایان کرد.

عدم ثبات

یوونتوس در طول فصل حاضر رقابت‌های سری A روزهای تلخ و شیرین زیادی پشت سرگذاشته اما برخی از روزها برای آنها فراموش نشدنی بوده‌اند. 2 پیروزی قاطع برابر رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا، خصوصا برد ارزشمند 2 بر صفر در سانتیاگو برنابئو که با درخشش فوق‌العاده الساندرو دل پیرو همراه بود از جمله این روزهاست. بازی خوب پنیتوریکیو در این دیدار موجب شد حتی هواداران رئال مادرید او را تشویق کنند.

پیروزی خانگی 2 - 4 یوونتوس برابر میلان با هنرنمایی آمائوری و برد 1 - 4 در زمین رم، از دیگر نتایج استثنایی یوونتوس بود.

با وجود این نتایج عالی، یوونتوس در چند مقطع از فصل دچار تزلزل شد و به همین دلیل است که اکنون نمی‌تواند اینتر را در صدر جدول به خطر اندازد. شکست خانگی 1 - 2 برابر پالرمو در ماه اکتبر و در پی آن باخت با همین نتیجه برابر ناپولی، بیانکوئری را در آستانه بحران قرار داد اما در پی آن شاگردان راینری پنج پیروزی پیاپی کسب کردند.

این اتفاق در اواخر ژانویه هم تکرار شد و یوونتوس در فاصله سه روز 2 بار برابر اودنیزه و کالیاری مغلوب شد. در لیگ قهرمانان اروپا، آرزوی هواداران یووه برآورده نشد. آنها انتظار داشتند مردانشان که پس 3 سال به جمع بزرگان اروپا پیوسته‌اند، همچون سال‌های نه چندان دور به مراحل پایانی برسند؛ اما شکست تلخ برابر چلسی در استامفورد بریج مانع شکل‌گیری یک صعود خاطره انگیز شد.

یوونتوس اکنون فقط شانس فتح یک جام را دارد که جام حذفی ایتالیا است آنها کاتانیا و ناپولی 2 تیم جنوبی را حذف کرده‌اند، ولی در دیدار رفت مرحله نیمه‌نهایی مغلوب لاتزیو شدند، بازی برگشت دو تیم که در تورین برگزار می‌شود اهمیت زیادی دارد.

بهترین‌ها

در طول فصل تعدادی از بازیکنان یوونتوس فراتر از سایرین بوده‌اند و توانسته‌اند یوونتوس را در شرایط سخت نجات دهند امسال هم یوونتوس بر خلاف میلان و رم از نظر پست دروازه‌بانی مشکلی را حس نکرد، در شروع فصل منینگر و بعد از بهبود مصدومیت بوفون، این دروازه‌بان افسانه‌ای، به بهترین شکل ممکن از دروازه گوره‌خرها محافظت کردند.

جورجوکیلینی، ستاره یوونتوس در خط دفاع بود برای فوتبالی که همیشه بهترین مدافعان جهان را به خود دیده، تولد کیلینی چیز عجیبی نیست و به نظر می‌رسد پس از کاناوارو ونستا، دوران خلا تولد مدافعان کلاس جهانی به پایان رسیده است. جز بازیکنان نامبرده محمد سیسوکو، هافبک دفاعی یوونتوس و آلساندرو دل‌پیرو نیز فصلی فوق‌العاده را سپری کرده‌اند.

پاول ندود نیز که اعلام کرده آخرین فصل بازیگری‌اش را سپری می‌کند، بازی‌های متوسطی را ارائه کرد.

یوونتوس از سال‌های دور در فوتبال ایتالیا به تیمی معروف بوده که بازیکنان بزرگی را پرورش داده است. در این فصل نیز یوونتوسی‌ها از این قضیه مستثنی نبودند و چند پدیده جدید را تحویل فوتبال ایتالیا دادند. کلودیو مارکیزیو در نقش هافبک میانی بازی‌های خوبی را به نمایش گذاشت و خلا‡ یک هافبک بازیساز را تا حدودی جبران کرد. پائولو دی‌کیلیه هافبک چپ پای این تیم در 22 سالگی بسیار پخته عمل کرد. او نیز مثل مارکیزیو، عضو تیم ملی جوانان ایتالیا بوده است. وقتی این دو را به سباستین جووینکو اضافه می‌کنیم، آینده یوونتوس را تضمین شده می‌یابیم.

بحران مصدومیت

در طول فصل اخیر فوتبال ایتالیا یوونتوس از بدشانس‌ترین تیم‌ها بود. بانوی پیر بارها و بارها با مصدومیت‌ بازیکنانش روبه‌رو شد. در بعضی موارد بازیکنان این تیم دچار آسیب‌دیدگی‌های طولانی شدند و هرگز نتوانستند دوباره به میادین بازگردند. مصدومیت طولانی مدت ژرژ آندراده 10 میلیون یورویی پس از یک سال و نیم برطرف نشده است!

بوفون، کیلینی، دی کیلیه، کنزویچ، لگرو تالیه، کامورانزی، اکرال، زبینا، سیسوکو، ترزگه، کریستیانو زانتی و آمائوری بارها در طول فصل دچار آسیب‌دیدگی شدند که بعضی از این موارد مصدومیت هنوز ادامه دارد شاید در این میان، مصدومیت مائورو ژرمن کامورانزی عجیب‌تر از دیگران باشد. او در طول این فصل تنها در 18 بازی تیمش را همراهی کرده و هر زمان که چند بازی را در زمین سپری کرده، دچار جراحت شده و مجبور شده به مداوای آسیب‌دیدگی‌اش بپردازد.

خداحافظ دل‌آلپی

یوونتوس در چند سال اخیر بازی‌هایش را در ورزشگاه المپیکوی تورین برگزار می‌کند این ورزشگاه که تنها گنجایش 500/27 نفر را دارد، همان ورزشگاه کوموناله معروف است و از سال 1933 تا 1990 که ورزشگاه دل آلپی احداث شد، میزبان بازی‌های یوونتوس بوده است. به طور اتفاقی شروع نوسازی ورزشگاه دل آلپی با سقوط اسفناک یوونتوس به دسته پایین‌تر همزمان شد.

ورزشگاه دل‌آلپی با مخارج زیاد در بیرون شهر تورین ساخته شد. این ورزشگاه که برای میزبانی جام جهانی 90 ایتالیا و نیز بازی‌های تیم‌های تورینو و یوونتوس از سوی شورای شهر تورین ساخته شده بود، اشکالات فراوانی داشت و به اعتقاد بسیاری از اهالی فن، با وجود زیبایی ظاهری انکارناپذیرش در میزبانی فوتبال ناکارآمد بود. مهم‌ترین اشکالی که به دل‌آلپی می‌گرفتند، فاصله زیاد سکوها و زمین بازی بود که به واسطه پیست دوومیدانی به وجود آمده بود.

مورد دیگر فاصله زیاد از مرکز شهر بود که موجب می‌شد هواداران زیادی به استقبال بازی‌های یوونتوس نروند. وجود تابلوهای تبلیغاتی نیز دید هواداران ردیف پایین ورزشگاه را کور می‌کرد.

اختلافات موجود بین مسوولان یوونتوس و شورای شهر تورین از همان اولین سال‌های تاسیس این ورزشگاه وجود داشت و حتی یوونتوس در سال 1995 ترجیح داد دیدار فینال جام یوفا که به صورت رفت و برگشت انجام می‌شد را در حضور 85 هزار نفر، در ورزشگاه سنسیروی میلان برگزار کند.

وقتی میانگین تماشاگر یوونتوس به میزان ناامیدکننده 34هزار نفر کاهش یافت، مسوولان یوونتوس که این ورزشگاه را در سال 2003 از شورای شهر تورین خریده بودند، تخریب کردند و به طور موقت به ورزشگاه تازه بازسازی شده المپیکو نقل مکان کردند.

دل‌آلپی جدید

ورزشگاه دل‌آلپی جدید با گنجایش 40 هزار نفر در تابستان 2011 افتتاح خواهد شد. قرار است نام این ورزشگاه 200 میلیون یورویی در بهار امسال انتخاب شود. یک‌سوم هزینه این ورزشگاه از فروش نام آن به اسپانسر حاصل می‌شود. مراکز فروش، 8 رستوران، 120 جایگاه ویژه از امکانات این ورزشگاه جدید است. مسوولان یوونتوس دوست ندارند بحران مالی جهان در مسیر ساختن این ورزشگاه جدید مشکل ایجاد کند. این ورزشگاه پیشرفته یوونتوس را به اولین تیم ایتالیایی مبدل می‌کند که صاحب ورزشگاه است.

حتی تیم‌هایی مثل رم، لاتزیو، میلان و اینتر هم از ورزشگاه‌های شورای شهرشان استفاده می‌کنند، ولی آنها نیز با توجه به آنچه بیانکونری انجام داده، درصدد هستند برای خود ورزشگاه احداث کنند. مسوولان یوونتوس می‌خواهند ورزشگاه جدیدشان برای هواداران بسیار راحت و دارای محیطی دوستانه و خانوادگی باشد.

البته از هم‌اکنون می‌توان مطمئن بود که اولتراها یا آن طور که ایتالیایی‌ها می‌گویند، تیفوزی‌ها جای ثابتی در این ورزشگاه خواهند داشت.

تنها 3 سال پس از فاجعه سقوط به سری B یوونتوس به جمع بزرگ‌ترین تیم‌های اروپا بازگشته و می‌خواهد تیم پیشرو ایتالیا در داخل و خارج میدان باشد. هواداران یوونتوس برخلاف بیشتر تیم‌های اروپایی و ایتالیایی‌ ساکن تنها یک شهر نیستند. تعداد زیادی از دوستداران این تیم ساکن جنوب ایتالیا و خصوصا سیسیل هستند که در بازی‌های خارج از خانه به کمک آنها می‌آیند. طبق بررسی‌های روزنامه لارپو بلیکا، یوونتوس در ایتالیا12‌میلیون نفر هوادار دارد که 35 درصد علاقه‌مندان به فوتبال را در این کشور تشکیل می‌دهند. هواداران بیانکونری را در سراسر جهان 170 میلیون نفر تخمین می‌زنند که 43 میلیون نفر آن در اروپا ساکن هستند. اکنون تیمی که 51 جام در کلکسیونش دیده می‌شود، بازگشته است و می‌خواهد با بزرگان قاره سبز رقابت کند.

مزدک میرزایی