پنجره‌ای که به سوی آسمان گشوده شد

این تلسکوپ یک تلسکوپ انعکاسی بزرگ است که آینه‌های آن نور از اجسام سماوی جمع‌آوری کرده و به دو دوربین و دو طیف نگاری که هابل به آنها مجهز شده است منتقل می‌کنند. در تلسکوپ فضایی هابل یک آینه اولیه 4/2 متری و یک آینه ثانویه کوچک‌تر و ابزارها و تجهیزات دیگری وجود دارد که از قابلیت جذب و آشکارسازی امواج نور مرئی، فرابنفش و فروسرخ برخوردار است. یک ماه پس از قرار گرفتن هابل در مدار زمین، مشخص شد که آینه بزرگ این تلسکوپ به علت وجود اشکالاتی در آزمایش‌های انجام شده توسط سازنده آینه به درستی در محل خود قرار نگرفته است و در نتیجه اختلالات نوری ناشی از خطای کروی سبب می‌شد تصاویر دریافتی، بسیار تیره و مبهم باشند.

همچنین بتدریج اختلالاتی در ژیروسکوپ یا گردش نمای تلسکوپ و همچنین سلول‌های خورشیدی آن به وجود آمد. بنابراین ناسا تصمیم گرفت به منظور رفع نواقص ایجاد شده در سیستم نوری این تلسکوپ و همچنین اصلاح دیگر اشکالات موجود در هابل، برنامه‌ای را برای فرستادن فضانوردان از دوم تا سیزدهم دسامبر سال 1993 تنظیم کند.

در این ماموریت فضایی، فضانوردان با انجام 5 پیاده‌روی فضایی در فواصل زمانی مختلف در طول این مدت آینه بزرگ تلسکوپ را تعویض کردند و به جای آن ابزار جدیدی را که شامل 10 آینه کوچک بود در تلسکوپ قرار دادند تا با استفاده از آن بتوانند موانع و مشکلات موجود را که سبب ایجاد اختلالاتی در وضوح و شفافیت تصاویر ارسالی می‌شد از میان بردارند.

این ماموریت فضایی موفقیت‌های بسیاری در اصلاح عملکرد هابل به همراه داشت و پس ازمدت زمان کوتاهی تلسکوپ فضایی هابل توانست همان طور که پیش از این انتظار می‌رفت، از تمام توان بالقوه خود در به نمایش درآوردن تصاویری بسیار زیبا از کهکشان‌های دوردست بهره گیرد و مناظری بسیار دیدنی و شگفت‌انگیز از پدیده‌های مختلف را به نمایش درآورد.