انتقاد «پرویز» از سیاست دوگانه در نمایشگاه کتاب فرانکفورت

وی ادامه داد: 2 موضوع اساسی درباره نمایشگاه کتاب فرانکفورت قابل تامل است؛ اول آن که در این نمایشگاه و برخی نمایشگاه‌های دیگر اروپا، آزادی بیان برای گفتن بعضی حرف‌ها وجود دارد ولی حرف‌های دیگری را که با سیاست‌های برخی دولت‌ها سازگار نیست، اساسا نمی‌توان بر زبان آورد. همین موضوع، گاهی به طور کامل خود را نشان می‌دهد و مشکل‌ساز می‌شود.

وی افزود: ممکن است در یکی از غرفه‌ها به طور آشکار و با تبلیغ فراوان تمامیت ارضی چند کشور مورد سوال قرار گیرد و نقشه‌های پذیرفته شده بین‌المللی به صورت جابه‌جا شده در معرض دید گذاشته و برای آن تبلیغ شود و کسی از مسوولان نمایشگاه معترض آن نشود، اما از سوی دیگر، عرضه برخی کتاب‌ها و بیان برخی نظرات دچار محدودیت شدید است و بلافاصله با واکنش مسوولان نمایشگاه مواجه خواهد شد.

پرویز اظهار کرد: این سیاست‌های دوگانه در کنار شعار آزادی بیان و متهم کردن دیگران به اتهاماتی که دیده‌ایم و شنیده‌ایم، نشانه آشکاری از شعاری بودن صرف موضوع نبود سانسور و آزادی بیان است.

پرویز خاطرنشان کرد: سوالی مطرح است که نحوه انتخاب این ناشران چگونه است و با چه ملاک و معیاری چند نفر از بین چند هزار نفر انتخاب می‌شوند. چرا این امکان برای ناشران بیشتر  یا جدیدتری فراهم نمی‌شود و همه ساله افراد ثابتی مهمان نمایشگاه فرانکفورت هستند؟ چرا این امکان برای هیچ ناشر همراه با مردم ایران فراهم نیست، یا اگر ناشری مدافع انقلاب اسلامی مردم ایران باشد آیا می‌تواند مهمان نمایشگاه فرانکفورت شود و از غرفه و پذیرایی رایگان برخوردار باشد؟ آیا همان ناشرانی که مد نظر نمایشگاه هستند و گاهی بین آنها افراد دلسوز و منطقی و میهن‌پرست دیده می‌شود، اگر بخواهند کتاب‌هایی عرضه کنند که از آرمان‌های مردم ایران سخن بگویند باز هم سال دیگر می‌توانند از مهمان‌نوازی ایشان برخوردار باشند؟ این نبود شفافیت آزاردهنده است.