فصل برگریزان مدیریتی ورزش‌

اتفاقات مدیریتی در راه برای ورزش در شرایطی رخ خواهد داد که پس از فروکش کردن آثار و تبعات حضور در المپیک پکن، ورزش نیاز به شوکی اساسی و مثبت دارد تا برای شرکت در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگ جوی چین در وهله نخست و بازی‌های المپیک 2012 لندن به عنوان هدفی دورتر، دورخیز کند. بدیهی است وقتی هدف بازی‌های آسیایی گوانگ جو، کسب مقام چهارم تعریف شده، باید به صورت جدی برای حصول به این هدف استراتژیک، کار و تلاش کرد و ساده‌انگاری است اگر تصور شود که راحت و بی‌دردسر خواهیم توانست ورزش ایران را در جمع 4 تیم برتر قاره در این بازی‌ها ببینیم. آن هم در شرایطی که جایگاه کشورهایی چون چین، ژاپن و کره جنوبی در ورزش آسیا مستحکم است و فرض محالی است که به این زودی بتوانیم به گرد پای ورزش این کشورها برسیم. بویژه این که آنان در ورزش‌های پایه و پرمدالی چون شنا، دوومیدانی، ژیمناستیک، تیراندازی و... ید طولایی دارند و ما تازه به این صرافت افتاده‌‌‌ایم که حرکتی اساسی و زیربنایی را در رشته‌های پرمدال بنا بگذاریم. اگر به این قضیه نیز خوشبینانه نگاه کنیم، نباید توقع چندان زیادی از رشته‌های مورد اشاره داشت، افزون بر این که در هدف استراتژیک تعریف شده باید بانوان ورزشکار نیز موثرتر و باکیفیت مدال‌آوری در میدان رقابت‌ها حاضر شوند تا ورزش ایران مقام چهارمی را برای خود قابل دسترس ببیند.

واقعیت این است که حرکت در مسیر مقام چهارمی بازی‌های آسیایی از آنجا اهمیت مضاعف می‌یابد که هیچ زمان سابقه نداشته که دولت در این حجم وسیع از ورزش حمایت مادی و معنوی کند. افزایش چندین برابری بودجه ورزش در کنار انقلاب صورت گرفته در زمینه توسعه زیرساخت‌ها در جای‌جای کشور، اولین اثر ملموس خود را باید در گوانگ‌جوی 2010 بر جای بگذارد و روی همین اصل نیز هست که ورزش ایران باید با رفع نقاط ضعف خویش، خود را برای پروازی بلند در ارتفاع، سبکبال سازد.

برای همین نیز هست که در اواسط پاییز به فصل برگریزان مدیریتی ورزش رسیده‌ایم و شنیده‌ها حاکی است که چند رئیس فدراسیون جای خود را به نفراتی دیگر خواهند داد تا برنامه‌های مورد نظر رئیس ورزش بیشتر فعلیت یابد. نکته قابل ذکر در این زمینه این است که این جابه‌جایی‌ها باید حرکت توسعه‌ای ورزش را شتاب بخشد، نه صرفا از آن روی که بنا بر جدایی یک عده از روسای فدراسیون‌ها باشد. چه در غیر این صورت اگر مدیری قوی جای مدیری متوسط را نگیرد، ورزش نخواهد توانست از این جابه‌جایی‌ها طرفی ببندد.

حجت‌الله اکبرآبادی‌