جوسازی‌های هزینه‌دار در ورزشگاه‌ها

سوال اساسی این است که نقش آقای قطبی که بازیکنانی بمراتب بیشتر و بهتر از فصل پیش را در اختیار دارد، در این میان چیست. آیا کادر فنی او برای کسب این نتایج نباید مورد سوال قرار بگیرند؟

پرسش اساسی‌تر این که‌ وقتی واحدی نیک‌بخت، کریم باقری، پترویچ و خیلی از بازیکنان در شرایط ایده‌آلی قرار گرفته‌اند و حتی مورد توجه تیم ملی و سرمربی آن هستند،‌معنی‌اش این نیست که پرسپولیس در بخش آماده‌‌سازی نفرات کمبودی ندارد.

در این میان باید پرسید سکوهای ورزشگاه که به نظر می‌رسد با زد و بندهایی تاثیر می‌گیرند و ناگهان جریانی را به وجود می‌آورند تا چه زمان باید نقشی تعیین‌کننده در فوتبال ما ایفا کنند؟

وقتی، یک تعویض دیر انجام می‌شود یا یک بازیکن مورد علاقه تماشاگران روی نیمکت می‌نشیند، ناگهان حکم تعویض و به میدان آوردن آن بازیکن صادر می‌شود و متاسفانه بعضی وقت‌ها این فشار‌های سکویی مورد توجه مربیان قرار می‌گیرد ، بهتر است بگوییم بسیاری از مربیان از ترس آبروی خود تسلیم این خواست‌های غیر مسئولانه می‌شوند.

به عبارتی روشن‌تر، این جریان مخرب تصادفی به وجود نمی‌آید. هزینه‌هایی در پی دارد و اطاعت چشم‌بسته و ناخواسته، قطعا به رشد و سلامت جامعه فوتبال ما آسیب جدی می‌رساند، براستی چه کسانی ناگهان تصمیم می‌گیرند که مقصر کیست؟ چگونه این نفرات مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند و تماشاگران غافل از همه جا چرا باید ملعبه دست این آدم‌های فرصت‌طلب قرار بگیرند؟ دستمزد‌ها به جیب چه کسی می‌رود؟ فریاد‌ها از گلوی چه آدم‌های بی‌خبری بیرون می‌آید؟

این اتفاق‌ها و اتفاق‌هایی از این دست، به‌طور حتم و یقین از روی آگاهی نیست و باید دستگاه ورزش‌ها نسبت به این ترفند‌ها واکنش مناسبی نشان دهد، متاسفانه در سال گذشته مسوول درجه اول ورزش و تصمیم‌گیرندگان، تحت تاثیر جوسازی‌های ورزشگاه قرار گرفتند.

مدیر عامل استقلال را عوض کردند و دیدند استقلال در سال گذشته به چه روزی افتاد. انگار باز داستان در حال تکرار است و این بار نوبت پرسپولیس است.

علی رئیسی‌