چرا عابران ترجیح می دهند کمتر از پیاده رو عبور کنند

پیاده روی می تواند درصد خوبی از کل جابه جایی درونشهری را به خود اختصاص دهد در صورتی که امنیت و مطلوبیت و جذابیت کافی را داشته باشد.

در حالی که پیاده روی برای سلامتی انسان بسیار مفید است ؛ اما عملا جذابیت آن در فرهنگ ما نمود نکرده است .

علاوه بر این اگر به خیابان ها نگاه کنیم می بینیم که افراد پیاده رو ، خود را مجاز به عبور از هر جای خیابان برای عبور طولی یا عرضی می دانند. توجه به خطوط عابر پیاده و چراغ راهنمایی پیاده روها کمتر به چشم می خورد. می توان گفت : سهم تاخیر هرسفر در شهر از بی نظمی پیاده روی بیش از 240ثانیه است که در مجموع روزانه بالغ بر 2880ثانیه می شود. بله این رقم واقعیت دارد و می توان گفت اگر بیشتر نباشد کمتر نیست .

تردد غلط عابران پیاده در خیابان ، مساله دیگری در این ارتباط است . عابران پیاده نباید از سطح خیابان استفاده کنند آن چنان که سواره روها خاصه موتورسواران حق استفاده از پیاده روها را ندارند. این نکته خیلی عجیب است که مردم ما حاضرند خطر جانی عبور از خیابان را بپذیرند اما از مکان های خط کشی شده مخصوص یا پل های روگذر عبور نکنند چرا؛ البته دلایل مختلفی می تواند باعث این موضوع شود از جمله آن که خیابان های ما ورودی بسیار دارد و درب اکثر منازل و مغازه ها تک تک مستقیما به خیابان ها باز می شود. هر لحظه ممکن است یک شخص جذب آن طرف خیابان شود حال یا به خاطر خرید یا هر دلیل دیگری .

باید به مردم گفت که کوتاهترین مسیر الزام بهترین مسیر نیست ؛ بلکه امنترین و کم زمان ترین و کم اختلال ترین مسیر بهترین است . آمار بیش از 50درصد کشته شدگان تصادف از عابران پیاده گواه این مطلب است . پیاده روها باید در یک عمل ضربتی و دائمی از سد معابر، متکدیان ، کندگی و خرابی ، پارک دوچرخه و موتورسیکلت و دیگر عوامل منفی پاک شود آیا حریم پیاده رو جایگاه قرار دادن اجناس مغازه ها یا دستفروشان است ؛ آیا مکان های بی اجاره گدایان است ؛ آیا مکانی برای فالگیری است ؛ آیا جای پارک خودروها یا موتورسیکلت هاست ؛ جواب اینها خیلی واضح است ، پس چرا شهرداری در آن شک دارد؛ در مکانهای شلوغ پیاده روها بسیار کثیف و پرسر و صداست . با وجود این نمی توان از مردم توقع داشت از این راه تنگ و نامطلوب و شلوغ و پرسر و صدا عبور کنند. پیاده روها جای امنی برای پیاده روی نیست .

مردم برای فرار از این وضعیت نامطلوب عطای پیاده روی را به لقایش می بخشند و کوتاهترین مسیر خود را با خودرو طی می کنند. این مجموعه عوامل سبب می شوند که پیاده روها از طول و عرض خیابان عبور کنند. به نظر می رسد یکی از عوامل مهم این همه بی نظمی در خیابان ها، تفکر حق تقدم برای عابر پیاده در تمام مکان هاست . قانون باید وضعیت را شفاف تر و از سوی دیگر باید امنیت عابران پیاده تا حد ممکن بالا برود. بیش از نیمی از کشته شدگان تصادفات تهران عابران هستند.

این خیلی مهم است ؛ چرا باید چنین باشد؛ آیا با این وضعیت هیچ جذابیتی برای پیاده روی می ماند؛ آیا آلودگی هوا اجازه می دهد انسان پیاده روی کند؛ حالا جذابیت پیشکش آیا پیاده روی امنیت جانی و مالی کافی دارد؛