تهدید ونزوئلا و مسئولیت تاریخی ما

باید توجه داشت که در راستای ادبیات‌سازی علیه ونزوئلا، آمریکا از سفسطه موفق بودن عملیات علیه ایران  بهره برده است و از«قابلیت تکرار آن در ونزوئلا» دفاع می‌کند. به این ترتیب آنچه در ونزوئلا می‌گذرد باید فراتر ازیک نمایش سیاسی تلقی کردودکترین مداخله‌جویی واشنگتن درآمریکای لاتین را امری جهانی تلقی کردکه نیازبه واکنش‌های جدی تر‌همه‌محور مقاومت دارد.دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی تاکنون موضعی روشن اتخاذ و تهدیدات علیه ونزوئلا را محکوم نموده است. ایران بارها رسما اعلام کرده که در کنار ملت‌های مستقل برای حفظ حاکمیت ملی وشکل‌گیری نظم نوین جهانی می‌ایستد و نشان داده نه‌تنها شعار بلکه ظرفیت عملی برای دفاع از خودوحمایت از متحدان دارد. با این حال، انتظار عمومی این است که تحرک دیپلماتیک ایران متناسب با سطح تهدیدها افزایش یابد و ایران ابتکاری عملی جهانی در راستای روشن تر کردن  ابعاد تجاوزگری به ونزوئلا و آمریکای لاتین رابه عهده بگیرد چراکه رویه‌سازی و عادی‌سازی حمله به ونزوئلا تالی و پیامد موفق‌نمایی از حمله به ایران وتوجیه‌گر آن است.ممکن است برخی این تحلیل را داشته باشند که ‌تحرک و فعالیت بیشتر ایران ‌و مثلا انجام سفر‌های دیپلماتیک به ونزوئلا و کلمبیا ‌باعث تحریک ‌بیشتر آمریکا و توجیه ادعاهای آنها درمورد دخالت ایران در آمریکای لاتین باشد اما روانشناسی دولت فعلی آمریکا‌ نشان می‌دهد که اتفاقا سیاست به اصطلاح «آسه برو آسه بیا که گربه شاخت نزند» یا مقاومت حداقلی، واشنگتن‌نشین‌ها رادچار این محاسبه غلط می‌کندکه طرف مقابل آمریکا دچار ضعف شده است و اتفاقا این تجاوزگری آنها را بیشتر ترغیب و تحریک می‌کند. بنابراین به دست گرفتن ابتکار عمل توسط ایران و تلاش برای ایجاد همبستگی گسترده‌تری میان کشورهای هدف فشارمحاسبات سیاسی آمریکا رابه نفع محورمقاومت جهانی تغییر خواهد داد.