این همدلی تا ابد می ماند

اسرائیل یک غده چرکین است که با حمایت انگلیس، آمریکا، آلمان و برخی دیگر از کشورها ناجوانمردانه به ما حمله کرد و سرداران و دانشمندان ما را به شهادت رساند. اما نتانیاهو یادش بماند آخرین کشوری که به ایران حمله کرد عراق بود و صدام حسین هم عاقبتش این شد که از سوراخ موش او را بیرون آوردند و به دار کشیدند. این عاقبت جنایتکاران است و البته عاقبت نتانیاهو. مردم ما 45 سال است که در جنگ و تحریم هستند و بیدی نیستند که به این بادها بلرزند. آن دلقک و خوش گذران ترامپ هم که مثل همیشه حامی جنایاتی است که رژیم منحوس صهیونیستی مرتکب میشود. به هرحال وظیفه ما اکنون این است که با همدلی از کشور حمایت کنیم. اکنون نیز جامعه ورزش با یک همبستگی و همدلی یک صدا علیه اسرائیل هستند. این همدلی تا ابد می ماند. ما یکی هستیم و در برابر دشمن یکدست و پراستقامت می ایستیم. این منش و ذات ورزش است. وظیفه کل جامعه ورزش این است که مقابل رژیم متجاوز یک صدا و استوار باشد و این را به تمام دنیا نشان بدهد. اما با تمام این اوصاف زندگی عادی در ایران جریان دارد. مردم در عادی ترین شکل ممکن در خیابان ها هستند و نمی ترسند و به زندگی روزمره خود ادامه میدهد.  این زندگی عادی ایرانی است. تا ابد هم این شعار تاریخی برای ایران و ایرانی می ماند: تا پای جان برای ایران. من هم باید بگویم ایران از پای نمی افتد. می تپد و چون ققنوس از خاکستر خود برمی خیزد.