به زبان ساده مناسب سازی به این معناست که یک کودک ۷ ساله تا یک فرد کهنسال ۷۰ ساله به راحتی بتوانند از خدمات شهری استفاده کنند، مضاف بر این مناسب سازی یعنی اینکه یک فرد توانیاب از هر نظر توانایی استفاده از خدمات شهری را داشته باشد.
در تقویم سالیانه به مانند سایر مناسبت‌ها روزی به نام روز جهانی توانیاب نامگذاری شده و با گرامی داشت‌ها آن روز را برجسته می‌کنند؛ در حالیکه پی گیری مشکلات توانیابان باید در طول و عرض سال مداوم و همیشه باشد، اما از بس مشکلات متعدد گریبان شهر را گرفته رسیدگی به معضلات توانیابان در اولویت مسئولان شهر نیست.
بر اساس آمار دستگاه‌های مرتبط حدود ۱۰ درصد از جمعیت هر جامعه‌ای توانیاب هستند، و رسیدگی به مطالبه توانیابان به اهتمام خودشان بستگی دارد، چون مطالبه گری چندانی صورت نمی‌گیرد، مسئولان شهری نیز خدمات رسانی به این قشر از جامعه را به فراموشی سپرده اند.
در شهر کرج نیز در سال‌های گذشته کارگاه‌های آموزشی برای کارشناسان شهرداری برگزار شده، اما نتیجه چشمگیری به چشم نمی‌خورد؛ زیرا تا وقتی که حضور فعال توانیابان را در سطح شهر نبینیم نمی‌توان گفت که مناسب سازی معابر و دستگاه‌های خدمات شهری نتیجه بخش بوده است.
مناسب‌سازی معابر شهری برای توانیابان
مناسب‌سازی معابر شهری یکی از ملزومات اساسی برای ایجاد شهری قابل دسترس و برابر برای همه افراد، به‌ویژه توانیابان است. این فرایند شامل اقداماتی است که به افراد با محدودیت‌های حرکتی، بینایی و شنوایی امکان می‌دهد به‌راحتی از فضا‌های عمومی استفاده کنند.
نکات کلیدی در مناسب‌سازی معابر شهری:
پیاده‌رو‌ها و مسیر‌های پیاده روی از مهمترین مولفه‌هایی است که باید توسط شهرداری مناسب سازی شود، استفاده از مصالح استاندارد از مهمترین نکاتی است که در مناسب سازی باید به آن توجه کرد، علاوه بر این پیاده‌رو‌ها باید عریض و بدون موانع باشند. استفاده از سطح هموار و مواد غیر لغزنده در کف‌پوش‌ها به افراد با مشکلات حرکتی کمک می‌کند. متاسفانه گاهی دیده شده وقتی موزاییک‌های بریل و شیاردار در پیاده رو‌ها استفاده شده وقتی به یک مانع رسیده اند به جای حذف مانع مسیر را تغییر داده اند.
علائم و نشانه‌ها از دیگر نکاتی است که باید به آن توجه کرد؛ نصب علائم خوانا و قابل فهم، با استفاده از نماد‌های بین‌المللی، به افراد کمک می‌کند تا به‌راحتی مسیر خود را پیدا کنند.
مناسب سازی دستگاه‌های خودپرداز
در این سال‌ها با حذف اسکناس و استفاده از کارت‌های اعتباری، دستگاه‌های خودپرداز بانک‌ها به یکی از ابزار‌های مورد استفاده شهروندان تبدیل شده است که این دستگاه‌ها باید استاندارد‌های لازم را داشته باشد این دستگاه‌ها باید در ارتفاعی مناسب نصب شوند تا افراد با مشکلات حرکتی یا نشسته نیز بتوانند به‌راحتی از آن‌ها استفاده کنند. حتی در مواردی باید مجهز به زبان اشاره باشند تا شخص ناشنوا بتواند با استفاده از این زبان خدمات مورد نیاز را دریافت کند.
در این وادی سخن بسیار است، زیرا تا زمانی که فرد توانیاب در جامعه حضور فعال نداشته باشد حکم این است که مطالبه گری انجام شود و شهرداری وظیفه دارد تا زمینه حضور این شهروندان را فراهم سازند؛ چراکه مناسب‌سازی معابر شهری و دستگاه‌های خودپرداز برای توانیابان و ناشنوایان نه‌تن‌ها یک مسئولیت اجتماعی، بلکه به ایجاد جامعه‌ای عادلانه و فراگیر کمک می‌کند و با اتخاذ این اقدامات، می‌توان به بهبود کیفیت زندگی و افزایش استقلال این افراد کمک کرد.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
