سرگرمی شما را انتخاب می کند

این را رضا امیرخانی در کتاب بیوتنش می‌گوید.می‌گوید و ذهن و قلب آدم را جوری گیر می‌اندازد که من بعد از گذشت سال‌ها از خواندن کتاب، باز هم یادم می‌ماند و زیر لب گاهی که چشمم سر می‌خورد روی پرچم ایران با بک گراند آبی آسمان زمزمه‌اش می‌کنم. شاید شما از آن دسته آدم‌هایی باشید که ترجیح داده‌اند کاغذی توی صندوق رای نیندازند و همین‌طور به زندگی ادامه دهند، اما ریش‌سفیدی را دیدم که می‌گفت اگر قدم از قدم برنداری نمی‌توانی مطالبه کنی، یقه بگیری و خطابه بخوانی.راست می‌گفت ریش سفید. مطالبه حق مدنی ماست. باید بدانیم چرا خواسته‌هایمان گوش ندارد برای شنیدن و دست نداردبرای به عمل درآوردن اما ریش سفید راست می‌گفت باید کاغذ را بیندازی توی صندوق بعد یقه‌اش را بگیری که چرا وعده‌های بی‌عمل داده‌ای.

ازبازارداغ صنعت سرگرمی خیلی نگذشته است.دنیاکه رفت سمت صنعتی شدن وکارخانه های بزرگ وکارکردن زن وکودک و نوجوان، باید والت دیزنی و دوستان و مهم سرگرمی سرو کله‌شان پیدا می‌شد که مردم را سرگرم کنند تا یادشان برود خستگی‌های از اول هفته را، یادشان می‌رفت جنگ را، سختی را و خلاصه یک مخدر می‌شد برای دردهای روزهای هفته.اصل سیاست همین بود، وتن با سیاست البته فرق می‌کند ولی اصل سیاست این بود که مردم سرگرم شوند و کار کنند و از اتفاقات عقب بمانند و شد همان که نباید…
حالا با آدم‌هایی طرفیم که در اقصی نقاط جهان سرنوشت کشورشان برایشان اهمیت ندارد…

هفته پیش انتخاب‌مان دوتا شد و این بار فردا قرار است بالاخره یک نفر برگزیده شود.