علومی با داستان‌هایش زنده است

مرگ برای محمدعلی علومی نیست
محسن فرجی، مدیر مسئول انتشارات خزه در این مراسم گفت: چند روز قبل از فوت محمدعلی علومی، با او صحبت کردم و متوجه شدم که برای انتشار کتابش دنبال ناشر می‌گردد و به نظر من اصلا این اتفاق خوبی نیست که فردی چون علومی پس از سال‌ها کار همچنان برای انتشار کتابش دنبال ناشر بگردد. از نظر من ناشران باید به دنبال علومی می‌گشتند تا برای‌شان کتاب بنویسد. رامبد خانلری، نویسنده نیز در بخش دیگری از مراسم بزرگداشت محمدعلی علومی گفت: ۱۰روز پیش ما برای یک برنامه گفت‌وگو‌محور به‌دنبال نویسندگانی می‌گشتیم که بلد هستند درباره داستان شیرین صحبت کنند. نام محمدعلی علومی سومین نام لیست ما بود. او بیان کرد: سال‌ها پیش عزیزی به من گفت که اگر می‌خواهی داستان بنویسی، حتما داستان داستان‌نویسان ایران را بخوان. من از کتاب «روزگار غریب، مردمان عادی» علومی مشق نوشتن را یاد گرفتم. اگر محمدعلی علومی هزار بار هم به دنیا می‌آمد، باز هم داستان می‌گفت و می‌نوشت. علومی کاملا یک داستان‌نویس بود و به معنای حقیقی کلمه مثل یک داستان‌نویس زندگی می‌کرد و همه چیز برای او داستان بود. وی با اشاره به آثار منتشر نشده زنده‌یاد علومی گفت: محمدعلی علومی داستان‌های نانوشته و نیمه‌کاره زیادی داشت و من منتظرم که آن داستان‌ها را روزی بخوانم. مرگ برای محمدعلی علومی نیست. علومی تا زمانی که داستان‌هایش خوانده شوند، زنده است.
   
زندگی برایش نوشتن بود و دیگر هیچ
محمد عزیزی، مدیرمسئول نشر روزگار نیز در این مراسم گفت: من مشتاقانه به محمدعلی علومی گفته بودم با این‌که نشر روزگار یک نشر خصوصی است وتوان مالی چندانی ندارد،حاضرم آخرین کتابش را چاپ کنم.در ادامه این نشست، فرزام شیرزادی، نویسنده و روزنامه‌نگار گفت: علومی، نویسنده دردکشیده و قدر‌ندیده این روزگار بود.اونویسنده‎ خودساخته‌ای بود و داستان می‌نوشت تا بتواند زندگی‌اش را ادامه بدهد. این نویسنده بیان کرد: سال‌ها قبل نویسنده و منتقدی درباره محمدعلی علومی گفت: علومی، خوان رولفوی ایرانی است. دردو سه دهه گذشته نویسنده‌شدن و چاپ کتاب سخت بود، ولی این روزها نویسنده زیاد است و این نویسندگان الان درسطح نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران زیادند. البته نویسندگان شبیه‌سازی شده هستند؛ کسانی که بی‌زحمت و مرارتی مثلا نویسنده شده‌اند.شیرزادی با اشاره به قلم یکه علومی گفت: علومی شبیه هیچ نویسنده‌ای نبود و در نوشتن خودش بود و از روی دست هیچ‌کس نمی‌نوشت. او سالیانی طولانی رنج نویسنده مستقل بودن و در دار‌و‌دسته نبودن را به جان خرید و زندگی برایش نوشتن بود و دیگر هیچ.
   
علومی همیشه پر از طرح و ایده بود
اسماعیل امینی نیز درقسمت پایانی این مراسم گفت: من مرگ راغمگین نمی‌بینم و می‌دانم که بعد ازمرگ به جایی می‌رویم که همه را می‌بینیم. اوبا اشاره به اصطلاح شیرزادی درباره نویسندگان و شاعران شبیه‌سازی شده، افزود: فضای جامعه به گونه‌ای است که نخبگان وانسان‌های متفاوت که شبیه‌سازی‌شده نیستند، در انزوا قرار می‌گیرند و در چنین جایی ابتذال ترویج پیدا می‌کند. رواج ابتذال درنهایت بنیان‌های فکری ما را به هم خواهد ریخت ونابود خواهد کرد. این شاعر بیان کرد: علومی همیشه پر از طرح بود. او هرگز در قالب شکل‌هایی که نظام اداری می‌پسندد، درنیامد یا مثلا کارمندی نشد که فقط به فکر افزایش حقوقش باشد.