پوشاک اقوام در نوروز

اطلاع ­رسانی آمدن بهار در بسیاری مناطق با برپایی جشن، نواختن موسیقی و آواز و ترانه، خانه تکانی، پخت غذاها و شیرینی­های محلی، بازی­ها و غیره همراه هست. افرادی که این مسئولیت را بر عهده می­گیرند، پوشاک محلی خود را بر تن کرده تا نوروز را به همگان نوید دهند. در بین  تمامی آداب و رسوم ویژه نوروز، نو پوشیدن و تمیز پوشی یکی از امتیازات ویژه در عید نوروز است. که به زیباترین شکل ممکن در بین اقوام ایرانی ظاهر می­شود.

با این اوصاف، انسان همواره در حال معنی کردن و تبیین محیط اطراف خود و اشیای آن است و به دنبال یافتن معنا، باور و اعتقادی برای آن­ها و پیرو باورها و اعتقادها خود نیز اعمال و رفتاری را انجام می‌دهد. در هر فرهنگ و جامعه­ای مجموعه ­­اعتقادهایی در مورد اجزای مختلف پوشاک، رنگ، جنس و تزیینات بکار رفته آن را می‌توان نام برد. پوشاک بومی و محلی اقوام به لحاظ زیبایی­شناسی در این خصوص بعنوان یک فصل معنوی از زندگی انسان است، که تحت تاثیر محیط فرهنگی خود قرار می­گیرد. نو پوشیدن در بسیاری از اقوام آداب خود را دارد، مانند خرید و دوخت لباس در روزهایی سعد، دوخت لباس نو توسط زنی که خوشبخت است، و البته کامل بودن اجزای لباس که یکی از آیتم­های مورد بررسی می­باشد و شامل تن­پوش­ها، سرپوش­ها و پاپوش­ها است. در بین مردان، پوشاک نوروز شامل پیراهن معمولا سفید رنگ، شلوار و در بسیاری مناطق جلیقه و کت(قبا، سرداری، لباده، ستره و چوغا)، شال کمر و شال سر که نوع بستن آن در بین افراد یک قوم متفاوت است و در بین زنان، روسری­ و دستاری از جنس تور و ابریشم، پیراهن و دامنی­هایی آراسته به رنگ­های شاد، کت(کلیجه، قبا، کمرشکن و کمرچین­دار) و جلیقه­های از جنس مخمل که تمامی آنها مزین به سوزندوزی، یراق و قیطان­دوزی و سکه­دوزی می­باشد. همچنین در بین دختران جوان مجرد، نیز آدابی در نوع پوشاک و رنگ آن(اکثرا قرمز به نشان عشق) و استفاده از قوبا و قبه بعنوان یک جواهر دست­ساز وجود دارد که در دید و بازدیدها آن را رعایت می­کنند.