تلویزیون خاطره‌سازی برای جهان

درواقع مشارکت زیادی را از ناحیه مخاطب ‌طلب کرده و مخاطب باید به کمک سایر حواس خود، به استقبال آن رسانه برود. از آنجا که یک رسانه سرد، کمتر به تشریح و توصیف می‌پردازد، ضرورتا دخالت وهمکاری بیشتری را از حواس مخاطب طلب می‌کند تا به کمک آنها، آنچه را به او نداده‌اند یا وسیله ارتباطی فاقد آنهاست پر کند و در جای خود بگذارد. سوای از این تعریف معروف، می‌توان با دید ساده‌تر و اززوایه دیگری نیز به این ویژگی نگریست و با دید اغماض تعبیر متفاوتی از گرمی این رسانه ارائه داد، آن هم این است که تلویزیون معمولا کانونی است که اعضای خانواده و دوستان را گرد هم می‌آورد. از دیرباز تا امروز بهانه‌ای است برای برگزاری گعده؛ آن زمان که یک خانواده در محل، تلویزیون داشت و همه به خاطر تماشای فلان سریال یا مسابقه در خانه آنها جمع می‌شدند تا امروز هم که دریک ساعت به‌خصوص اهل خانه برای دیدن سریال پای جعبه جادو می‌نشینند. ازسوی دیگر از شرق تا غرب دنیا، سریال‌ها و برنامه‌هایی راهی آنتن شدند که توانستند به‌دلیل زمینه‌های مشترک، موضوعات جهانشمول و... قلب مردمانی خارج از مرزهای کشور خود را هم تسخیر کنند و حتی تاثیرات فرهنگی عمیقی روی جهانیان بگذارند. امروز این اتفاق بیش از پیش می‌افتد و البته بروز آن هم به‌دلیل گسترش تکنولوژی‌های ارتباطی و همه‌گیری فضای مجازی دورازذهن نیست. این‌که این روزها «بازی مرکب» ازکره یا«خانه کاغذی» از اسپانیا پخش‌کننده جهانی پیدا می‌کنند را می‌توان توجیه کرد اما در گذشته این‌که سریالی ژاپنی، شرق و غرب را درهم‌نوردد و به قاب تصویر یک ایرانی یا خانواده‌ای در فرانسه راه بیابد و به خاطره‌ای جمعی در سطح جهان بدل شود، اتفاقی جالب‌تر تلقی می‌شد. 
از این خاطره‌های مشترک چه میان ما ایرانیان و چه در میان دیگر ملیت‌ها کم نیست. در واقع خاطراتی جهانشمول به واسطه آثار این رسانه شکل گرفته است که برخلاف دید بدبینان که باور دارند انسان‌ها را از هم دور می‌کند، بیشتر عامل نزدیکی است. در این خصوص می‌توان به چند سریال اشاره کرد که در جهان و ایران شهره و خاطره‌انگیز هستند و در حقیقت خاطره‌ای جمعی برای بسیاری از مردم دنیا شناخته می‌شوند. یکی از سریال‌های مشهوری که ابعاد جهانی پیدا کرد و در ایران هم به محبوبیت رسید، «ارتش سری» است که از شبکه‌های بی‌بی‌سی و همچنین تلویزیون ملی بلژیک روی آنتن رفت. این سریال انگلیسی‌زبان بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ به تهیه‌کنندگی جرارد گلیستر ساخته شد و در سه فصل و با ۴۳ قسمت به پایان رسید. ارتش سری حدود سال ۷۱ از شبکه یک پخش و با استقبال مخاطبان همراه شد. سریال دیگر به نام «سال‌های دور از خانه» در ایران نامیده می‌شد اما نام اصلی سریال «اوشین» است و با همین اسم میان مخاطبان به شهرت رسید. محبوبیت اوشین که سال ۶۵ به‌صورت هفتگی یکشنبه‌شب‌ها روی آنتن شبکه دو سیما می‌رفت، برای ما ایرانیان زیاد بود و هست. البته محبوبیت این سریال ژاپنی متعلق به شبکه ان‌اچ‌کی که سال ۱۹۸۳ ساخته شد، محدود به مرزهای این کشور و ایران نبود. اوشین را مردم بیش از ۶۰کشور جهان تماشا کردند. پوآرو، قصه‌های جزیره، جنگجویان کوهستان و... از آثار دیروزی و همچنین فرار از زندان، خانه کاغذی و... از آثاری به نسبت تازه‌تر هستند که برای مخاطبان تلویزیون خاطراتی بدون مرز را رقم زدند.