در گفت‌وگوی «جام‌جم» با تهیه‌کننده برنامه روی آنتن «خیلی دور خیلی نزدیک» بررسی شد
خاطره‌بازی با خاطره‌سازی تلویزیونی
بیشتر آنهایی که دهه ۶۰ را تجربه کرده‌اند، اهل خاطره‌بازی با این دوران هستند. تنوع برنامه‌ها آن زمان کمتر بود و به همین دلیل تماشای برنامه‌های قدیمی و کارتون‌هایی که عصرها پخش می‌شد، برای‌مان به شکل یک خاطره شیرین، ماندگار شده. برای همین هم بیشتر برنامه‌های مرتبط با خاطرات و نوستالژی دهه ۶۰ برای‌مان رنگ و بوی جذابی دارد.
پیش از این برنامه‌های مختلفی مثل چهل تیکه روی آنتن رفته بود تا این خاطرات گذشته را برای‌مان زنده کند. حالا چند وقتی است که برنامه خیلی دور خیلی نزدیک با یک ساختار جدید و جذاب، مخاطبان را به سال‌های دور خود برده است. به گفته تهیه‌کننده این برنامه، خیلی دور خیلی نزدیک با یادی از برنامه‌های آن سال‌ها، تلاش کرده خاطره‌بازی را در کنار خاطره‌سازی داشته باشد. این برنامه مرور خاطرات یک بازه ۴۰ ساله است که آخر هفته‌ها از شبکه دو روی آنتن می‌رود. تهیه‌کننده این برنامه در گفت‌وگوی خود با جام‌جم، از تعامل مخاطب در این برنامه و نقشه راه آن می‌گوید.
حمیدرضا فتح‌آبادی، تهیه‌کننده برنامه خیلی دور خیلی نزدیک درخصوص این‌که این برنامه چه طیفی از مخاطبان را در‌نظر دارد به جام‌جم می‌گوید: این برنامه سال قبل کلید خورد و ایده این بود که شبکه دو برنامه‌ای مخاطب‌محور داشته باشد؛ یعنی مخاطب دقیقا بگوید چه می‌خواهد تا برایش فراهم شود. برنامه خیلی دور خیلی نزدیک با همین محور و عنوان شکل گرفت تا از خیلی دور یعنی حوالی سال ۵۷ تا خیلی نزدیک یعنی سال ۹۷ یک بازه ۴۰ ساله را مرور کنیم. این نکته برای‌مان مهم بود که علاوه بر انیمیشن، مواردی مثل مسابقه، برنامه‌های نوستالژیک، سینمایی، سریال‌های داخلی و خارجی را هم در برنامه داشته باشیم. در عین‌حال خود مخاطب از ما درخواست می‌کند و می‌گوید که چه می‌خواهد.
مخاطب نقشه راه می‌دهد
وی ادامه می‌دهد: در واقع مخاطب، نقشه راه را به ما می‌دهد و ما فقط چیدمان را براساس این خواست مخاطب انجام می‌دهیم. برای همین برنامه خیلی دور خیلی نزدیک بر دو پایه استوار است؛ یکی مخاطب و دیگری آرشیو. در مورد آرشیو هم، ابتدا از آرشیو شبکه دو شروع کردیم و به مرور به آرشیو شبکه‌های دیگر مثل یک و سه رسیدیم. در تلاش هستیم به آرشیو رادیو هم برویم و یک بخشی را به‌عنوان رادیو اضافه کنیم. در کل مسیر این‌طور شد که عملا مخاطب بگوید چه می‌خواهد و بعد ما آن را تبدیل به نقشه راه کنیم و براساس آن، چیدمانی انجام می‌دهیم تا به جدول پخش برسیم. شاید در ظاهر این باشد که مخاطب خیلی دور خیلی نزدیک تنها دهه شصتی‌ها هستند اما هدف ما این است که دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ با این کار خاطره‌بازی کنند. شاید خیلی‌ها برای نسل‌های بعد از این خاطرات گفته باشند اما تلاش ما این است آنهایی که این خاطرات را ندیده‌اند - یعنی دهه هشتادی و نودی‌ها - با این کار‌ها خاطره‌سازی کنند. در واقع باید گفت خاطره‌بازی در کنار خاطره‌سازی است.
تهیه‌کننده برنامه خیلی دورخیلی نزدیک تصریح می‌کند: یکی از آیتم‌های برنامه، آیتم موسیقی است که موسیقی‌های قدیمی درخواست شده از مخاطب را پخش می‌کنیم. مثلا دهه ۶۰ موسیقی‌های زیادی داشتیم که همه خاطره‌انگیز بود. خواننده‌هایی مثل مرحوم عبداللهی، گلریز و... . یک نکته هم باید بگویم که برنامه فعلا آخر هفته‌ها ساعت ۲۳ در روزهای پنجشنبه و جمعه پخش می‌شود. ممکن است یک سؤال پیش بیاید که وقتی مخاطب درخواست یک سریال خاطره‌انگیز دارد، ما چطور آن را در این بازه زمانی به مخاطب نشان می‌دهیم؟ ما در برنامه باکس‌هایی را طراحی کردیم که هرکدام زمان مشخصی دارد. مثلا سریال حدود ۱۰تا۱۱دقیقه است. ما به جای نشان دادن یک قسمت از سریال، قسمت مربوط که درخواست شده را خلاصه می‌کنیم و به مخاطب نشان می‌دهیم. درواقع بیننده اگر از ابتدا تا انتهای آن را ببیند، هم خاطره‌بازی می‌کند و هم داستان را می‌فهمد. یکی از نقطه‌تمایز‌های این برنامه با برنامه‌هایی که پیش از این روی آنتن رفته، همین خلاصه کردن برای نشان دادن کل یک قسمت درخواستی است. در عین‌حال، ما از هر برنامه‌ای که استفاده کنیم، به این پایبند هستیم که نام عوامل را به شکل زیرنویس به اطلاع مخاطب برسانیم. مثلا اگر برنامه هادی و هدی را نشان می‌دهیم، بگوییم عروسک‌گردان و دیگر عوامل چه کسانی بودند.
۸۰ درصد برنامه با نظر مخاطب است
وی تاکید می‌کند: به‌طور کلی بالای ۸۰درصد برنامه، طبق نظر مخاطب جلو می‌رود. ما هرچیزی که مخاطب بخواهد را دسته‌بندی می‌کنیم و تا جایی که جا داشته باشد آن را پخش می‌کنیم. قبل از پخش هر آیتم، یک آیتم دو دقیقه‌ای داریم و پیام مخاطبانی که آن را درخواست کرده‌اند، نمایش می‌دهیم. در کنار این‌که صدای مردم را در برنامه پخش می‌کنیم، آن را به شکل آنونس تحویل شبکه دادیم تا در طول روز پخش شود. یک مسأله دیگر هم چیزی است که می‌تواند تبدیل به پویش شود و با مشارکت مردم است. برای اولین‌بار در شبکه دو، متن آنونس برنامه را گذاشته‌ایم تا مخاطب با زبان، لهجه و گویش خود بخواند و آن را با صدای مخاطب پخش می‌کنیم. این کاملا تعاملی است.
تکنیک استفاده از مجریان قدیمی
فتح‌آبادی، تهیه‌کننده برنامه خیلی دور خیلی نزدیک درخصوص استفاده از مجری در برنامه هم این‌طور بیان می‌کند: خود برنامه مجری ندارد اما ترفندی در تدوین گذاشتیم و مجریان برنامه‌های ویژه را از قدیم پیدا کردیم تا سلام و خداحافظی آنها را برداریم و در برنامه استفاده کنیم. مثلا در محرم، آن قسمتی از برنامه با کاروان شعر و موسیقی شبکه دو که سهیل محمودی داشت، در برنامه آوردیم. در واقع انگار برنامه ما هر شب یک مجری دارد. فعلا مجری ثابت نداریم. وی درخصوص راه‌های ارتباطی با برنامه خیلی دور خیلی نزدیک هم عنوان می‌کند: یک شماره پیامک داریم که ۳۰۰۰۰۲۳۲ است و پیغام صوتی و تصویری از طریق پیام‌رسان‌های داخلی با اسم برنامه داریم که مخاطبان می‌توانند از این طریق با ما در ارتباط باشند. امکان شرکت در پویش و مشارکت در برنامه از طریق ۱۶۲ هم فراهم است.
حمیدرضا فتح‌آبادی، تهیه‌کننده برنامه خیلی دور خیلی نزدیک درخصوص این‌که این برنامه چه طیفی از مخاطبان را در‌نظر دارد به جام‌جم می‌گوید: این برنامه سال قبل کلید خورد و ایده این بود که شبکه دو برنامه‌ای مخاطب‌محور داشته باشد؛ یعنی مخاطب دقیقا بگوید چه می‌خواهد تا برایش فراهم شود. برنامه خیلی دور خیلی نزدیک با همین محور و عنوان شکل گرفت تا از خیلی دور یعنی حوالی سال ۵۷ تا خیلی نزدیک یعنی سال ۹۷ یک بازه ۴۰ ساله را مرور کنیم. این نکته برای‌مان مهم بود که علاوه بر انیمیشن، مواردی مثل مسابقه، برنامه‌های نوستالژیک، سینمایی، سریال‌های داخلی و خارجی را هم در برنامه داشته باشیم. در عین‌حال خود مخاطب از ما درخواست می‌کند و می‌گوید که چه می‌خواهد.
مخاطب نقشه راه می‌دهد
وی ادامه می‌دهد: در واقع مخاطب، نقشه راه را به ما می‌دهد و ما فقط چیدمان را براساس این خواست مخاطب انجام می‌دهیم. برای همین برنامه خیلی دور خیلی نزدیک بر دو پایه استوار است؛ یکی مخاطب و دیگری آرشیو. در مورد آرشیو هم، ابتدا از آرشیو شبکه دو شروع کردیم و به مرور به آرشیو شبکه‌های دیگر مثل یک و سه رسیدیم. در تلاش هستیم به آرشیو رادیو هم برویم و یک بخشی را به‌عنوان رادیو اضافه کنیم. در کل مسیر این‌طور شد که عملا مخاطب بگوید چه می‌خواهد و بعد ما آن را تبدیل به نقشه راه کنیم و براساس آن، چیدمانی انجام می‌دهیم تا به جدول پخش برسیم. شاید در ظاهر این باشد که مخاطب خیلی دور خیلی نزدیک تنها دهه شصتی‌ها هستند اما هدف ما این است که دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ با این کار خاطره‌بازی کنند. شاید خیلی‌ها برای نسل‌های بعد از این خاطرات گفته باشند اما تلاش ما این است آنهایی که این خاطرات را ندیده‌اند - یعنی دهه هشتادی و نودی‌ها - با این کار‌ها خاطره‌سازی کنند. در واقع باید گفت خاطره‌بازی در کنار خاطره‌سازی است.
تهیه‌کننده برنامه خیلی دورخیلی نزدیک تصریح می‌کند: یکی از آیتم‌های برنامه، آیتم موسیقی است که موسیقی‌های قدیمی درخواست شده از مخاطب را پخش می‌کنیم. مثلا دهه ۶۰ موسیقی‌های زیادی داشتیم که همه خاطره‌انگیز بود. خواننده‌هایی مثل مرحوم عبداللهی، گلریز و... . یک نکته هم باید بگویم که برنامه فعلا آخر هفته‌ها ساعت ۲۳ در روزهای پنجشنبه و جمعه پخش می‌شود. ممکن است یک سؤال پیش بیاید که وقتی مخاطب درخواست یک سریال خاطره‌انگیز دارد، ما چطور آن را در این بازه زمانی به مخاطب نشان می‌دهیم؟ ما در برنامه باکس‌هایی را طراحی کردیم که هرکدام زمان مشخصی دارد. مثلا سریال حدود ۱۰تا۱۱دقیقه است. ما به جای نشان دادن یک قسمت از سریال، قسمت مربوط که درخواست شده را خلاصه می‌کنیم و به مخاطب نشان می‌دهیم. درواقع بیننده اگر از ابتدا تا انتهای آن را ببیند، هم خاطره‌بازی می‌کند و هم داستان را می‌فهمد. یکی از نقطه‌تمایز‌های این برنامه با برنامه‌هایی که پیش از این روی آنتن رفته، همین خلاصه کردن برای نشان دادن کل یک قسمت درخواستی است. در عین‌حال، ما از هر برنامه‌ای که استفاده کنیم، به این پایبند هستیم که نام عوامل را به شکل زیرنویس به اطلاع مخاطب برسانیم. مثلا اگر برنامه هادی و هدی را نشان می‌دهیم، بگوییم عروسک‌گردان و دیگر عوامل چه کسانی بودند.
۸۰ درصد برنامه با نظر مخاطب است
وی تاکید می‌کند: به‌طور کلی بالای ۸۰درصد برنامه، طبق نظر مخاطب جلو می‌رود. ما هرچیزی که مخاطب بخواهد را دسته‌بندی می‌کنیم و تا جایی که جا داشته باشد آن را پخش می‌کنیم. قبل از پخش هر آیتم، یک آیتم دو دقیقه‌ای داریم و پیام مخاطبانی که آن را درخواست کرده‌اند، نمایش می‌دهیم. در کنار این‌که صدای مردم را در برنامه پخش می‌کنیم، آن را به شکل آنونس تحویل شبکه دادیم تا در طول روز پخش شود. یک مسأله دیگر هم چیزی است که می‌تواند تبدیل به پویش شود و با مشارکت مردم است. برای اولین‌بار در شبکه دو، متن آنونس برنامه را گذاشته‌ایم تا مخاطب با زبان، لهجه و گویش خود بخواند و آن را با صدای مخاطب پخش می‌کنیم. این کاملا تعاملی است.
تکنیک استفاده از مجریان قدیمی
فتح‌آبادی، تهیه‌کننده برنامه خیلی دور خیلی نزدیک درخصوص استفاده از مجری در برنامه هم این‌طور بیان می‌کند: خود برنامه مجری ندارد اما ترفندی در تدوین گذاشتیم و مجریان برنامه‌های ویژه را از قدیم پیدا کردیم تا سلام و خداحافظی آنها را برداریم و در برنامه استفاده کنیم. مثلا در محرم، آن قسمتی از برنامه با کاروان شعر و موسیقی شبکه دو که سهیل محمودی داشت، در برنامه آوردیم. در واقع انگار برنامه ما هر شب یک مجری دارد. فعلا مجری ثابت نداریم. وی درخصوص راه‌های ارتباطی با برنامه خیلی دور خیلی نزدیک هم عنوان می‌کند: یک شماره پیامک داریم که ۳۰۰۰۰۲۳۲ است و پیغام صوتی و تصویری از طریق پیام‌رسان‌های داخلی با اسم برنامه داریم که مخاطبان می‌توانند از این طریق با ما در ارتباط باشند. امکان شرکت در پویش و مشارکت در برنامه از طریق ۱۶۲ هم فراهم است.
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
استبداد و اغتشاش آمریکایی برای چپاول ملت‌ها
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
نشانه‌های هراس آمریکا از نفوذ ایران در منطقه
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
ائتلاف عربی-اسلامی علیه تهدیدات منطقه‌ای
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
نتانیاهو آب در هاون می‌کوبد
گفت و گو
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفت‌وگوی اختصاصی «جام‌جم» با عباس جدیدی مطرح شد
تابلوی ورود‌ممنوع جلوی تیم ملی
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جام‌جم:
خواب تلآویو در سوریه تعبیر نخواهد شد
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد
پای حرفهای یک خانواده رادیویی
درگفت‌وگو با رئیس دانشکده الهیات دانشگاه الزهرا ابعاد بیانات رهبر انقلاب درخصوص تقلید زنان از مجتهد زن را بررسی کرده‌ایم