راویان امید آفرین تاریخ ایران اسلامی

۱۷مرداد روزی است که خبرنگار شهید محمود صارمی همراه هشت نفر از کنسولگرهای جمهوری اسلامی در افغانستان در روز ۱۷مرداد ۷۷ به شهادت رسیدند.

زنده یاد محمود صارمی، یکی از بزرگمردان عرصه خبر و روایت ایثار  و از خود گذشتگی، قدم از عرصه خاکی برمی‌دارد و پای در گستره آسمان‌ها می‌نهد در میان یاران دیر آشنای خود به مهمانی می‌رود و هلهله شادی ملائک را هنگام ورود خود به فردوس برین به گوش جان می‌شنود. خبر شهادت او روایت ندای مظلومیت ایران وایرانیان را در گوش جان جهانیان طنین‌انداز کرد تا آنان را شرمنده خویش کند.

رسانه‌ها به‌عنوان یکی از ارکان دموکراسی، جایگاه این ابزار ارتباطی را از سطح یک وسیله صرفا اطلاع‌رسان فراتر برده‌اند. امروز و در عصری که با حاکمیت آگاهی و دانایی تعریف می‌شود، رسانه‌ها اعم از نوشتاری، دیداری و شنیداری و چند رسانه‌ای کارکردی مهم و محوری در ارتقای دانش عمومی و هدایت افکار ایفا می‌کنند و در عین حال با ارائه تصویری روزآمد و موشکافانه از مسائل جامعه، مسئولان و برنامه‌ریزان را در شناخت وضعیت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... کمک کرده و به این ترتیب منبع اطلاعاتی ارزشمند و مشاوران قابل اعتماد برای آنان محسوب می‌شوند. مدیران، برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران عرصه‌های مختلف در جوامع امروزی، خود را تا حد زیادی نیازمند نقد رسانه‌ها، مشارکت و همراهی اصحاب رسانه می‌دانند.
     
مخابره موجی از پیام‌های امیدبخش؛ بارقه‌های امید و تحقق آرمان‌های نوید بخش 
اطلاع‌رسانی صادقانه، نقد منصفانه، تلاش برای ایجاد و توسعه مشارکت جمعی و اثرگذاری بر رفتار و نگرش مردم از دیگر کارکردهای مهم رسانه‌های جمعی و خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای  است. رسمیت بخشیدن به راویان روایت‌های روزهای تلخ و شیرین در روزی به نام خبرنگار در هفدهمین روز از دومین ماه تابستان از مناسبت‌هایی است که برای بسیاری از مدیران حائز اهمیت است و علاقه‌مند به برگزاری چنین رویدادی با بهانه تقدیر از فعالان حوزه ارتباطات ودر مناسبتی به همین نام و روز خبرنگار. فعالان رسانه‌ای که گاهی با قلم و زمانی با دوربین‌های خود ثبت بخشی از تاریخ را به‌عهده گرفته‌اند و با رسانه‌های مختلف به مخاطبان خود انتقال می‌دهند در سالروز شهادت شهید صارمی تکریم می‌شوند و مدیران دستگاه‌های مختلف اصحاب رسانه را تکریم می‌کنند تا همراهی و همکاری آنان مستدام باشد. یاد و نام پیشکسوتان، شهیدان و در گذشتگان رسانه ایران اسلامی بلند باد. آنان  که نگاه روشن‌شان، لحظات شگفت‌انگیز دفاع را به خاطر تاریخ سپرد! حماسه، رشادت، شهامت، شجاعت و غیرت را از ارتفاع خاکریز با چشم شیشه‌ای دوربین‌های‌شان به ثبت عاشقانه مردانی رفتند که آفتاب هر صبح از جبین سپید آنان سر می‌زد و این واژگان در روایت‌های خالصانه‌شان معنایی دیگر می‌جست. نگاه به تاریخ شهیدان رسانه، نگاه به  نخلی سترگ می‌ماند که شاخه‌های رفیعش، آسمان‌های بسیاری را درنوردیده است. جنوب و غرب این سرزمین، صدای آبی ابریشمی‌شان را با تاروپود جان‌شان حس کرده‌اند. گویی آفتاب و برف، زیر و بم صدای خبرنگاران و راویان روزهای مقاومت و جهاد  است. راویان روزهای فکه، اهواز، سنندج و پاوه در گام‌های بلندشان، عشق و عقل را به روایت نشستند تا راویانی جوان در جبهه مقاومت و در مرزهای مشترک اعتقادی به روایت‌های مقاومت عاشقانه در سرزمین مقاومت و به زبان‌های دیگر نیز  دل دهند. چه بسیار روایتگران و خبرنگاران و عکاسانی که  تا آن دورها که افق آن قدر نزدیک می‌شد که با سلول سلول جان‌شان به وحدت می‌رسید و این‌چنین مخاطبان را به مهمانی پیشانی‌های بلند و دل‌های گسترده‌ای بردند که رفتند تا به ایستادن‌مان فاخرانه لبخند بزنیم. در جهان وسیع ارتباطات، هر یک از اعضای پیکره عظیم رسانه در حکم تریبونی تاثیرگذار و علمداری خط‌شکن در جبهه جنگ نرم می‌توانند با هدف‌گذاری درست موجی از پیام‌های امیدبخش را مخابره کنند. روشن‌ترین بارقه‌های امید و تحقق آرمان‌های نوید بخش و امید آفرین از رویدادهای مثبت و پیشرفت قابل مشاهده است. همکاری و همراهی اصحاب رسانه در جای جای این سرزمین پهناور با تمدنی عظیم و دیرپا، می‌تواند آینده‌ای روشن را از همین امروز به تماشا نشاند و چشم‌به‌راه وقایعی اثرگذار در پیشرفت همه جانبه ایران اسلامی به جهانیان باشد.
     
از عصر کاغذی تا دوران دیجیتال
رسانه‌گری رسالت راویانی است که در هر عصر و دورانی روایتگر واقعیت‌ها و بیان کننده درد‌ها و شادی‌ها بوده‌اند و اندیشه خبرنگاران  هم چنان کوچه‌های هنرمند، حماسه را سروری می‌کند و نسلی  را که در دهلیزهای فراموشی گرفتار آمده‌اند به حجره‌های سرخ پرواز راه می‌نمایند. قلم، کاغذ سپید روح‌شان را با آبی‌ترین خطوط پیوند که می‌زد، شانه به شانه کوه‌ها راه می‌افتادند و زیباترین جلوه‌های استواری و شیدایی و عشق و ایمان را به تماشا می‌رفتند. روایت‌های هنرمندانه راویان خبرها و گزارش‌ها، این کلام سید مرتضی آوینی را ثابت می‌کند که هنر، تجلی شیدایی است و شیدایی، هرچه هست در عشق است. مسیحای عشق است که روح شیدایی در پیکر هنر می‌دمد و اگر نباشد این روح، هنر نیز جز جسدی مرده بیش نیست. خبرنگاران از عصر کاغذی تا دوران دیجیتال با قلم و دوربین‌های خود از هیچ تلاشی دریغ نکرده‌اند و با سختی‌های عصر نگاتیو و ضبط و نوارکاست تا عصر دیجیتال و تلفن‌های هوشمند؛ هوشمندانه و عاشقانه راهگشای مردم و واسطه گفتمان مدیران و مردم هستند. فعالان رسانه به طور حتم گروهی از فعالان فرهنگی ایران اسلامی به شمار می‌آیند که قریب یک قرن تلاش در عرصه روشنگری و آگاه‌سازی را مهم‌ترین وظیفه خود دانسته، همراه و همیار و همکار گروه‌ها و بخش‌های دولتی و مردمی بوده‌اند. رسانه‌نگارانی که همراهان بی‌ادعای روزهای سخت مبارزه از نخستین روزهای انقلاب تا هشت سال دفاع‌مقدس بوده و همراهان همیشگی سربازان وطن که گاهی در سنگرها و خاکریزهای مناطق نظامی و زمانی در سنگر‌های دفاعی یا قلم و دوربین خود ورای روزمرگی‌های سیاسی، روایتگر واقعیت‌ها و حقیقت‌ها بوده‌اند .
   
شاعران روایت‌های ترانه عاشقی در گوش‌های پرهیاهوی زمان
خبرنگاران و عکاسانی که در مشایعت و همراهی با سربازان وطن در هیچ زمینه کوتاهی نکرده و مجدانه و مشتاقانه به روشنگری و وظیفه ذاتی خود ساعی بوده و مجاهدانه تلاش کرده‌اند تا سهم خود را نسبت به خاک میهن و مردم مخلص و وفادار ایرانی ادا کنند. خبرنگاران شاعران روایت‌هایی هستند که ترانه عاشقی را همواره در گوش‌های پرهیاهوی زمان زمزمه می‌کنند تا آیین ایثار و جوانمردی را همواره به جست‌وجو برخیزانند. باران کلمات و تصویرها، ریشه‌های عشق و ارادت به خاک و میهن را اگر به آبیاری آمده است، صدای حضور خبرنگاران را یادآوری می‌کند. جهاد و مقاومت اگر شکوهمند است و سرفراز، سرود شهادت خبرنگارانی را مرور می‌کند که امروز نیستند اما خاطرات‌شان سپیداری است که تا همیشه، دشت‌های هنر و حماسه سرزمین ایران و مقاومت را سایه گستر است. ظهور مخاطبان انتخابگر، مخاطبان تاثیرگذار، مخاطبان حاضر و در آینده نزدیک با حضور مخاطب، رسانه‌ها؛ که مخاطبانی با دایره تعریفی رسانه‌های جمعی هستند، رسالت رسانه‌ای‌ها را در روند رو به رشد رسانه‌ها در حرکت استحاله فرهنگی برای ایران اسلامی سخت کرده است؛ لذا وظیفه متولیان فرهنگی و نهادهای مرتبط است تا با تکریم واقعی فعالان رسانه‌ای در طول ایام سال به تلاش و همت این جهادگران بی‌ادعای حوزه فرهنگ توجه نمایند تا در برابر تلاش خصمانه دشمن که به از بین بردن اعتقادات و مرزبندی‌های رفتاری و اخلاقی جامعه ایرانی همت گماشته‌اند، بتوانند تلاشی در خور و شان ایران اسلامی را از خود نشان داده و به نقش خود اهمیت بیشتری دهند تا تلاش جنگ نرم دشمنان را خنثی کنند. 

تاریخ مطبوعات و رسانه‌ای ایران از زمان طرح‌ریزی آن که درحدود ۱۰دهه گذشته تاکنون، نمایانگر نقش محوری روزنامه‌نگاران، نویسندگان مطبوعات و عکاسان در ارتقا و ساماندهی دانش، هنر، فرهنگ و شکل‌گیری تدریجی ساختارهای روابط اجتماعی و فرهنگی و سیاسی مردم بوده است و این روند توسعه‌یافتگی در حوزه رسانه نیز بر اهمیت نقش این گروه بی‌ادعای حوزه فرهنگ در دوران معاصر مورد توجه بوده و هست. امید می‌رود در مراسم روز خبرنگار که در نیمه مرداد هرسال برگزار می‌شود، هرگز فراموش نشود و در مناسبت‌های مختلف، بهای باارزش فعالیت‌های این گروه از فعالان فرهنگی موردتوجه قرار گیرد. خبرنگارانی که دیگر نمی‌دانند مرزهای عشق و انتظار تا کجاست. دیگر تفکیک نگاه‌های منتظر مخاطبان و گستره عالم برای‌شان از هم ممکن نیست. گویی تمام جهان، پهنه انتظار آنان است و قلمرو نگاه مشتاق و چشم به راه‌شان و عرصه چشم دوختن و زل زدن به جاده‌ها و راه‌ها. همه جا، جای جست وجوی روایت‌هایی است در پی خبر و روایتی تازه در میان تمام انسان‌ها، گل‌ها، ستاره‌ها، سرزمین‌ها و... .

تمام سطرهای سیاه را با یک لبخند سپید خط می‌زنند...
خبرنگاران، عکاسان و فعالان رسانه‌ها در دنیای امروز با تمام تنوع و جذابیت‌های متعددی که دارا هستند می‌توانند بر آداب و رسوم، سنن اجتماعی، عقاید و باورها، ایدئولوژی، خرده‌فرهنگ‌ها، هنجارهای حاکم، بینش مردم، نظام ارزشی جامعه شهری و حتی نوع نگاه مردم، فرهنگ رایج در حوزه شهروندی، فرهنگ ترافیک، تفکیک پسماند تا فرهنگ صحیح مصرف انرزی و فرهنگ استفاده از فناوری‌ها، و میزان رقابتی و تعاملی بودن این فرهنگ‌ها و الگوهای رفتاری تاثیر بگذارند و در شرایطی که بسیاری از اقوام و ملیت‌های ایرانی در کلانشهرهای بزرگ ساکن شده‌اند، باعث همدلی و هم‌افزایی فرهنگ اقوام ایرانی شوند همچنان که خبرنگاران رسانه نیز بر اهمیت این موضوع واقف بوده و با رویکرد وحدت‌گرایانه در بین اقوام ایران اسلامی با اقدامی نوین و نوگرایانه به معرفی آیین‌های سنتی اقوام ایرانی پرداخته‌اند که باعث شده نسل جدید نیز با این آیین‌ها اشنا شده و برای شناخت بیشتر به پژوهش و مطالعه بپردازند. مردان و زنان رسانه به تنهایی در تمام کوچه‌های زمین سفر می‌کنند و در کوله‌بارشان تمام تنهایی روزگار را جا می‌دهند. مردمانی که کفش‌های خسته و دلتنگی‌شان از پیش روی تمام عابران رد می‌شود و همه مردمان را مهربانانه می‌نگرند اما کمتر چشم‌هایی صدای رأفت‌شان را در لحظه‌های زندگی می‌بیند، روایتگرانی که در پایان قصه‌های زمین، در آخرین صفحه روزگار پدیدار می‌شوند و تمام سطرهای سیاه را با یک لبخند سپید خط می‌زنند تا داستان بلند عمر هستی، با یک نگاه عاشقانه‌شان به پایان برسد.