پدیده‌ای ناگریز

به شکل ساده، مجری -کارشناس فردی است که گرداننده برنامه ای رادیویی و تلویزیونی، مرتبط با علم و تخصص خود است. از چنین تعریفی می‌توان نتیجه گرفت مجری -کارشناس برنامه ای ادبی، یک مجری مسلط بر ساحت ادبیات است یا در یک برنامه فوتبالی، کسی است که با این ورزش آشناست و در جای خود کارشناس فوتبال به شمار می‌آید. مجری -کارشناس برنامه ای با محوریت موضوعی بهداشت و پزشکی، خود منتسب به عرصه پزشکی است و... .
چرایی رویکرد ناگریز رسانه به مجری -کارشناس نیز کاملا بدیهی است و باید بیش از آنچه شاهدیم، جدی انگاشته شود. علم در همه زمینه‌ها و موضوعاتهر روز ابعادی تازه و دامنه ای گسترده‌تر و عمق بیشتری می‌یابد. اجرای یک برنامه حرفه ای و جان‌دار و پرمحتوا و مفید، نیازمند گرداننده ای است که بتواند اطلاعات بجا و بهنگام و مقتضی و فرامتن به مخاطب ارائه دهد و گفت‌وگویی بدون وابستگی تام به پرسش‌های از پیش تعیین شده و جلو رونده بر پایه اقتضا برگزار کند. اما یادمان باشد مجری -کارشناس بودن همان‌قدر که به احاطه علمی بستگی دارد، مشروط به توانایی و لوازم اجراست. به بیانی دیگر، چهره مناسب، لحن و بیان شیوا، حافظه قوی، قدرت و سرعت انتقال مطلب، ادبیات درست، آشنایی با رسانه، آگاهی از کلان اخبار و احوالات کشور و جهان و نیز مسلط بر سیاست‌ها و خط مشی‌های رسانه و ادب رسانه ای، در کنار بضاعت شایان علمی، مولفه‌ها و از شئون مجری -کارشناس است؛ موضوعی مهم که گاه در انتخاب آنها نادیده گرفته می‌شود و برنامه ای هر چند غنی و عمیق را از حیث جذب مخاطب و کارکرد و تاثیرگذاری بایسته، بی‌اثر می‌سازد.