محبوب‌های مردمی جایگزین مشهورهای مصنوعی

این تغییرات در برنامه‌های آغاز سال بیشتر به چشم آمد؛ تلویزیون خصوصا در برداشتن گام جسورانه عبور از خط قرمز‌های سلیقه‌ای، نشان داد که اگر بخواهد جای سلبریتی‌ها را پر‌کند باید مردم را با تمام تمایزات ظاهری و باطنی برتابد.
اما پرسش این است که آیا سلبریتی‌زدایی تلویزیون جواب داد؟ چنین به نظر می‌رسد که مدیریت جسور کنونی در زمینه محبوبیت و شهرت مجریان و کارشناسان تردید دارد. نباید دچار افراط و تفریط شد و نیاز برنامه‌ها را به «محبوب»ها و «مشهور»ها دست کم گرفت. روند در پیش گرفته شده برای حذف جنجالی‌ها و عدم پرداخت‌های نجومی به خوش چهره‌های مصنوعی و بزک‌ کرده‌های حراف کاملا اصولی است ولی ایستادن پای آدم‌های محبوب و مردمدار نیز به همین نسبت روالی پذیرفتنی است که مدیریت کنونی نباید از نظر دور بدارد.
تغییر ریخت تلویزیون به سمت دربرگیری نمایندگان اکثریت جمعیت کشور، در گرایش کیفی و محتوایی نیز تجلی داشت به طوری که جای بی‌مغزی و فقدان علم سلبریتی‌های چشم رنگی و ابرو برداشته‌ پرمدعا در سال‌های گذشته را صاحبان نظر و اندیشه و علم و خاطره و خانواده گرفته است و این حرکت کمی باید در تحکیم حضور مردم عادی و اهالی دانش بر صفحه قاب کوچک مسیر کیفی‌تر طی کند. پذیرش این ریخت و روند از سوی مخاطبانی که به حضور سلبریتی‌ها در مقام مجری، جایگاه کارشناس و صندلی مدعو عادت کرده بودند زمانبر است ولی در صورت تداوم این روال به نفع حفظ و افزایش محبوب‌های توانا بی‌تردید بیش از پیش مردم خود را در تلویزیون خواهند دید و به آن دل خواهند بست، مشروط براین‌که تخصص و محبوبیت مجریان و ... قربانی ظواهر فریبکارانه نشود.