اهمیت اتحاد رسانه‌ای

واقعیت آن است که رادیو و تلویزیون، رسانههای فراگیر هستند و از قلب پایتخت تا نقاط دورافتاده میتوانند از محصولات تلویزیون و رادیو استفاده کنند و شاید برای همین باشد که بسیاری از صاحبان تجارت و خدمات همچنان ترجیح میدهند از رسانهملی برای معرفی محصول خود استفاده کنند. رسانه وقتی ملیتر میشود که دایره استفاده از محصولات رسانههای دیگر در تلویزیون فراهم شود. مثلا در سینما و شبکه خانگی محصولاتی تولید میشود که تقریبا و با حداقل اصلاحات میشود از آنها برای پخش در تلویزیون استفاده کرد و میشود برای در اختیارگیری رایت آنها از خدمات متقابل و مثلا ارائه تبلیغات هنگام عرضه در سینما و شبکه خانگی بهره برد. این روند باعث نزدیکی بیشتر میان تلویزیون بهعنوان رسانه قدیمی با رسانههای دیگر میشود. الان در شبکههایی مثل مستند، بسیاری از آثاری را میبینیم که روانه تلویزیون شدهاند و باعث جلب مخاطب و در عین حال دلگرمی سازندگان آنها میشود که دریابند رسانهای هم هست برای ارائه محصولات آنها. در شبکههایی مثل نمایش و شبکههای دیگر نیز هرازگاه فیلمهای ایرانی روی آنتن میرود اما بهتر آن است که شبکهها را تخصصیتر کنیم به عنوان مثال شبکهای کاملا تخصصی برای پخش محصولات سینمای ایران داشته باشیم. در دهههای مختلف فیلمهای بسیاری توسط تلویزیون خریداری شده و در آرشیو سازمان موجود است. حالا اگر هم نخواهند شبکه جدید راه بیندازند، بخش بیشتری از جدول پخش شبکه نمایش را به محصولات ایرانی اختصاص دهند ولی هم محصول قدیمی و هم محصول جدید و هم اینکه محصولات قدیمی را با پالایش تصویری و به صورت فول اچدی پخش کنند تا مخاطبان برای تماشای محصولات متنوع قبل از هرجا، به سمت تلویزیون بیایند.همانطور که تلویزیون میتواند با مشارکت در تولید فیلمها به نوعی فیلم_ سریال برسد که هم در سینما و هم در تلویزیون امکان پخش داشتهباشد، در غنی کردن آرشیو شبکههای خود با محصولات دیگر مدیومها هم میتواند پیشرو و حامی باشد. حتی در حیطه تئاتر نیز میتوان فیلم تئاترهای ارزشمند را در تعامل با صاحبان آثار ضبط کرده و بعدا روی آنتن فرستاد و به جایش به تئاترهای روی صحنه، تیزر داد. هرچه بیشتر به سمت نزدیکتر کردن رسانههای تصویری داخل کشور برویم در آینده نزدیک بیش از گذشته خواهیم توانست در برابر نفوذ رسانههای بیگانه که ایرانیت ما را نشانه گرفتهاند، ایستادگی کنیم.