التماس آتش‌بس از سوی صهیونیست‌ها

طی روزهای اخیر، رژیم اشغالگر قدس با وجود تشدید هجمه‌های مستقیم و بمباران مناطق گوناگونی مانند غزه و رفح، به‌دنبال آتش‌بس با جهاد اسلامی بوده و حتی در این زمینه از بازیگرانی مانند مصر و سازمان ملل متحد کمک گرفته است. تناقض رفتار صهیونیست‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
تناقض رفتار صهیونیست‌ها منبعث از واقعیاتی است که در میدان می‌گذرد. پس از نبرد شمشیر قدس در سال ۲۰۲۱ میلادی، رژیم صهیونیستی دریافت که گروه‌های مقاومت هم در عرصه بازدارندگی و هم در عرصه جنگ و اقدام، قدرت خود را افزایش داده‌اند. در حال حاضر نیز صهیونیست‌ها دست به جنایاتی مانند ترور برخی رهبران جهاد اسلامی زده‌اند. بدیهی است که در چنین شرایطی تل‌آویو نه‌تنها تضمینی درخصوص پاسخگو نبودن جهاد اسلامی و گروه‌های مقاومت نمی‌بیند، بلکه براساس آنچه تجربه نشان داده و گروه‌های مقاومت نیز اعلام کرده‌اند، با پاسخی قاطع از سوی فلسطینیان رو‌به‌رو خواهد شد. در چنین صحنه‌ای، صهیونیست‌ها قدرت تحلیل زمان حال و پیش‌بینی آینده را از دست داده‌اند. فراموش نکنیم که در جریان نبرد شمشیر القدس نیز صهیونیست‌ها زمانی به خود آمدند که هزاران موشک قسام در آسمان تل‌آویو و حیفا مشاهده شد و بسیاری از آنها نیز به اهداف در نظر گرفته شده برخورد کرد.

نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس در طول سال‌هایی که در مسند قدرت حضور داشته، همواره خود را دارای قدرتی مافوق تصور در مواجهه با مقاومت دانسته اما در عمل، هر بار که نبردی را علیه فلسطینیان آغاز کرده پس از آن وارد مذاکره با واسطه‌گران برای برقراری آتش‌بس شده است. تحلیل شما در این موضوع‌چیست؟
مقامات رژیم صهیونیستی از جمله نتانیاهو، بارها این گزاره را مطرح کرده و البته هر بار نیز در اثبات آن شکست خورده و هزینه‌های سنگینی را متحمل شده‌اند. این موضوع ارتباطی به یک جریان یا گروه خاص در اراضی اشغالی ندارد. توانمندی‌هایی که مقاومت فلسطین از خود ارائه داد، توانسته معادله جدیدی را بر دشمن صهیونیستی تحمیل کند و تل‌‌آویو نیز قدرت تغییر این معادله را از دست داده است. در جریان نبرد اخیر نیز دقیقا همین‌طور است. اکنون صهیونیست‌ها از یک‌سو با پاسخ مقاومت (که دیگر محدود به شهرک‌های صهیونیست‌نشین نزدیک غزه نیست و همه نقاط اراضی اشغالی را نیز در برمی‌گیرد) مواجه شده‌اند و از سوی دیگر، قدرت پیش‌بینی معادلات نبرد در آینده را از دست داده‌اند. در چنین شرایطی رایزنی‌های تل‌آویو برای آتش‌بس، شکل جدی‌تری به خود گرفته زیرا صهیونیست‌ها نسبت به پاسخ سنگین مقاومت و ابعاد جبران‌ناپذیر آن آگاه هستند.

به قدرت بازدارندگی و اقدام نیروهای مقاومت، به‌خصوص در فلسطین اشاره کردید. این قدرت روزافزون چگونه تحقق پیدا کرده و مرهون چه عواملی بوده است؟
به نکته مهمی اشاره کردید. این مسأله مرهون یک چارچوب فکری، اعتقادی و عملیاتی است که به‌خوبی، شاهد تبلور آن در منطقه هستیم. امروز مقاومت صرف از خواسته‌ها و مطالبات خود سخن نمی‌گوید، بلکه ابزارهای تحقق این خواسته‌ها و مطالبات را نیز به‌دست آورده و همچنان در این مسیر گام برمی‌دارد. بنابراین، مقاومت امروز یک موضوع عینی و واقعی است نه یک آرمان و نه یک رویکرد ایده‌آل‌گرایانه. این همان مسأله‌ای است که دشمنان مقاومت از آن گریزان بوده و نسبت به استمرار آن وحشت‌زده هستند. آمریکا و رژیم صهیونیستی در مقاطع زمانی گوناگون تلاش کردند با استناد به روش‌های سیاسی، فرهنگی و نظامی مانع از گسترش فرهنگ و گفتمان مقاومت در منطقه شوند اما در این مسیر ناکام ماندند. این همان واقعیتی است که رسانه‌های صهیونیستی و آمریکایی هر اندازه تلاش کنند، قدرت تحریف آن را ندارند. امروز حتی ژنرال‌های صهیونیستی اذعان کرده‌اند که مقاومت دارای توانمندی‌های نظامی بزرگی چه در زمینه پهپادها و موشک‌های دوربرد بوده و نمی‌توان به‌سادگی در قبال این توانمندی‌ها ریسک کرد. از سوی دیگر، هماهنگی و ابتکار عمل جمعی و منطقه‌ای نیروهای مقاومت، به پاشنه آشیل و نقطه‌ضعف دیگری برای صهیونیست‌ها تبدیل شده است. در چنین شرایطی گروه‌های مقاومت توانسته‌اند به بسیاری از اهداف و خواسته‌های خود در منطقه دست پیدا کنند. در مقابل، رشد و بالندگی جریان‌های مقاومت به‌طور طبیعی به فرسایش رژیم اشغالگر قدس منجر شده است، ضمن آن‌که تشدید بحران‌های داخلی در اراضی اشغالی نیز در تقویت این روند موثر بوده‌است.