سال نو با برنامه‌های سازنده برای روستاها

روستاها با مشکلاتی همچون کمبود آب و شغل و امکانات مواجه هستند و اگر بتوان در کنار سرسبزی طبیعت، به نیازهای آنها هم توجه کرده و ظرفیت‌هایشان را فعال کنیم، حتما به ماندگاری جوانان در این مناطق و به تبع آن شکوفایی روستاها کمک شایانی می‌شود.

خشکسالی در ایران وارد مراحلی جدی‌تر شده و آن گونه که برآورد می‌شود، حداقل تا ۲۵ سال آینده درگیر این بلای طبیعی خواهیم‌بود.

با توجه به این‌که هنوز هم شغل غالب در بیشتر روستاها، کشاورزی است بنابراین فعالان این عرصه، آسیب‌پذیرترین قشر جامعه در برابر کاهش منابع آبی و خشک شدن خاک هستند. بر همین اساس لازم است در کنار طرح‌های جامع کشور در جهت مدیریت و کاهش آثار خشکسالی، برنامه‌ای ویژه نیز در جهت معیشت کشاورزان تدوین شود تا بتوانند بدون نیاز به ترک سرزمین آبا و اجدادی، درآمد مناسب خود را حفظ کنند. تغییر الگوی کشت از جمله راهکارهای کمک به کشاورزان برای مدیریت منابع آبی و ادامه فعالیت‌هایشان است که بعد از آموزش‌های لازم باید امکانات لازم را نیز فراهم کرد تا نسبت به تغییر محصولات خود از «آب‌بر» به «کم آب‌بر» اقدام کنند.

کشاورزان باید اطمینان داشته‌باشند که برای کشت محصولاتی که تا حالا نکاشته‌اند، ابتدا آموزش‌های لازم را می‌بینند سپس بازار فروش تضمین شده‌ای پیش رو دارند.

موضوع بعدی در جهت توانمندکردن روستاها، استفاده از ظرفیت‌های طبیعی و تاریخی این مناطق است. با توجه به رونق روزافزون صنعت گردشگری در ایران، می‌توان گردشگری روستایی را نیز به بسته مشاغل روستاییان افزود.

امروزه بسیاری از گردشگران، به ویژه توریست‌هایی که از کشورهای صنعتی به سایر نقاط جهان سفر می‌کنند، تمایل فراوانی دارند تا بخشی از سفر خود را در محیط‌های بکر روستایی و عشایری بگذرانند. ضمن این‌که آموزش کسب و کارهای جدید به روستاییان به ویژه جوانان آنها را به ماندن عزتمندانه در روستا ترغیب می‌کند.

آنچه در بحث آموزش روستاییان قبل از هر چیز به ذهن متبادر می‌شود، آموزش‌های کشاورزی و قالیبافی و صنایع دستی است. این آموزش‌ها هر چند مفید هستند و باید انجام شوند ولی با توجه به حضور جوانان تحصیلکرده در روستاها و نیز گسترش شبکه اینترنت، می‌توان دامنه آموزش‌ها و کارآفرینی را فراتر برد و به حوزه‌هایی چون تجارت الکترونیک، برنامه‌نویسی، تولید محتوا و فریلنسرینگ تعمیم داد تا یک جوان روستایی که مثلا در رشته برنامه‌نویسی درس خوانده، مجبور نباشد برای کاریابی یا کارآفرینی به شهر برود یا آن دیگری بتواند سفارش‌های تایپ را در همان خانه روستایی‌اش بگیرد و کسب درآمد کند.