حاج‌ قاسم ما زنده است

در ساعت یک بامداد جمعه، سیزدهم دیماه ۱۳۹۸ در پی بارش موشکهای پرتابشده از زیر باله کرکسان دوزخی رژیم ابرتروریست ایالاتمتحده شیطان، نخل قامت بلندی در خاک عراق علی(ع) و حسین(ع) بر زمین افتاد که سرشاخههای بلند مروت و مردانگیاش، دل آسمان را میشکافت و تا بینهایت کهکشانها امتداد مییافت.قاسم سلیمانی، فرزند کویر بهشتآسای دیار کریمان و فرمانده همیشه خطشکن سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران، پس از عمری تکاپو و پیکار در راه خدا با هدف حمایت از مستضعفان و بهخاکمالیدن پوزه پلشت تروریستهای دستپروده مثلث آمریکایی - عبری - وهابی در جبهههای غرب قارهکهن، سرانجام سیاووشوار در دل آتش، بر خاک شهادت بوسه زد.نوشتن درباه چنان تهمتنی که آوازه فتوحات و دلاوریهایش از مرزهای ایرانزمین عبور کرده و در چهارگوشه این سیاره، او را به چهرهای نامآشنا برای دوزخیان زمین مبدل کرده بود، کار آسانی نیست.در رثای جوانمرد سلحشوری که تنها یکی از هزاران خدماتش به انقلاب الهی مردم ایران در طول فرماندهی ۲۰ساله وی بر سپاه قدس، تحقق آرمان بسیج جهانی مستضعفان و در نتیجه آن، امحای خطرناکترین دملهای چرکین دستپرورده دولتهای تروریستپرور ایالاتمتحده، رژیم رو به زوال صهیونیستی و متحدین وهابی - خلیجی آنان یعنی خلافت سفیانی صهیونیستی داعش از قلب بلاد اسلامی بود ... آری، نوشتن در رثای چنین اعجوبهای، کاری است بسیار جانفرسا.در این سالهای خطیر و دردناک پس از شهادت سردار جهانی انقلاب ظفرنمون ملت ایران، تنها این تسلیخاطر برای مردم داغدیده میهنش - میهنی که وسعتی داشت از دره کشمیر مظلوم، تا دره سند پاکستان، از کابل بامیان و هرات تا ساحل خزر و بحر عمان و خلیجفارس ایرانزمین و از کوفه و سامرا و نجف و کربلا و موصل، تا تدمر و دیرالزور و دمشق و بیروت و بقاع و از جنوب لبنان تا بیتالمقدس و غزه - بس که بگوییم قاسم سلیمانی نهتنها در جهان باقی، بلکه در همین سرای سپنجی نیز، تا جاودان زنده و برقرار مانده است.سردار سپاه ثارا..(ع) امروز بیش از تمامی روزهای گذشته حیات دنیویاش در تپهماهورهای دشتعباس و ساحل کرخه نور، در بیابان تشنه کوشک و بلندیهای سومار و جلگههای شرجی کارون و اروند و شبهجزیره فاو و دشت شلمچه، زنده است و با شقایقهای وحشی فکه، همنفس و همسایه.سپهدار سپاه قدس، امروز در یکایک خطوط عملیاتی و محورهای نبرد تمامعیار ملتهای مستضعف غربآسیا، در هرم گرمای نبرد رزمندگان بسیجی مردمی عراقی با تتمه روسیاهان تکفیری تحتالحمایه کاخ دیو سپید، در هیجان پیکار دلیران دفاع وطنی سوریه و همرزمان تروریستستیز ایشان در مقاومت لبنان، فاطمیون و حیدریون و زینبیون، حاضر است و ناظر به فتوحات پیدرپی آنان.نفسهای مردانه اوست که در سرخی پرچمهای برافراشته به نشانه کینخواهی مستضعفین زمین بر فراز گنبدهای زرین مرقدهای حضرت ابیالاحرار(ع) و علمدار رشیدش ابوالفضلالعباس(ع) و نیز در پرچم برافراشته بر گنبد امالمصائب حضرت زینب کبری(س)، به گرمی میدمند و برتمامی قابیلیان حاکم بر این سیاره نهیب میزنند که پرچم هابیلیان کماکان بالاست.حاجقاسم ما، امروز در لبخندهای تکتک کودکان یتیم و رنجدیده نبل و الزهرا، زنده است و نفس میکشد.حاجقاسم ما، در قطرهقطره اشکهای یکایک مادران و خواهران و همسران داغدیده از تیغ شقاوت آدمخواران دستپرورده مدنیت وحشیپرور کافرستان فرنگ، همواره روان است و جاری.حاجقاسم ما، امروز در آه سرد پدران نشسته بر سوگ جوانان شهیدشان در باریکه غزه و کرانه باختری رود اردن، در انگشتهای فشرده بر ماشه تفنگها و تکمه لانچر موشکهای مقاومت ملت ستمدیده فلسطین، با صلابت بیش از گذشته حضور دارد.قاسم سلیمانی، برای تمامیت قبیله انسانیت در روزگار ما فارغ از رنگ و زبان و جنسیت و کیش و آیین، کلیدواژه «انسانبودن» و «انسانیزیستن» در این سیاره سرگردان در ظلمات لایتنهاست. در جهانی مجازی که در آن هیچ دهانی جز دهان ماهوارههای هرزهگرد گشوده نیست و هیچ جنایتی - حتی به عظمت کشتن سپهدار کبیر سپه مقدس ملتهای مستضعف غربآسیا - مجاز نیست تا سراب آرامش غفلتزدگان ساکن در این بهشت خیالی را، که غرب رو به افول بر کرانه هیچستان بنا کرده است، برهم زند. و سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ