اخبار تکراری فایده‌ای ندارد

مرتضی غرقی ادامه می‌دهد: این‌که ما هر وقت تلویزیون را روشن می‌کنیم یک بخش خبری در حال پخش است و همه خبرها هم تکراری است به نظر من هیچ ضرورتی نداشت چنین وضعیتی ادامه پیدا کند و این اقدام کار بسیار خوبی بود. این‌که هر کسی که نگاه خبری دارد و می‌خواهد خبر تماشا کند، برایش شبکه خبر وجود دارد. یا این‌که بخش رسمی خبر14 و 21 و رادیوپیام و فضای مجازی وجود دارد. شاید ایجاد بخش‌های مختلف خبری در گذشته جواب می‌داد به این دلیل که فضای رسانه‌ای و فضای مجازی تا این حد فعال نبودند اما الان می‌بینید خیلی از خبرهایی که از تلویزیون پخش می‌شود، قبلا در فضای مجازی منتشر شده و متاسفانه تلویزیون به دلیل محدودیت‌هایی که در خبر دارد شاید یک مقدار عقب‌تر از فضای مجازی باشد اما در عین حال تعدد بخش‌های خبری نمی‌تواند محتوای بیشتری را به مخاطب ارائه کند.

غرقی می‌افزاید: ما باید به جای این‌که تعدد مختلف خبری ایجاد کنیم، بیاییم و روی یک یا دو یا 10شبکه یا بخش‌های خبری که بسیار پر محتوا هستند، کار کنیم. البته متأسفانه این کار در تلویزیون صورت نگرفته است. فکر می‌کنم اتفاقاتی که تا به امروز صورت گرفته، خوب و گام مثبتی است به شرط آن‌که حذف برخی بخش‌های خبری باعث شود نیروهایشان محتوای بخش‌های خبری دیگر را تقویت کنند. یعنی وقتی مخاطب پای تلویزیون می‌نشیند و بخش‌های خبری را تماشا می‌کند، آن محتوای لازم را از بخش‌های خبری بگیرد. به همین دلیل فکر می‌کنم ما برای این‌که تولید محتوا کنیم به چند عامل نیاز داریم.

وی درباره این عوامل توضیح می‌دهد: اول این‌که باید نیروهای حرفه‌ای تربیت کنیم و برنامه داشته باشیم. وقتی یک خبرنگار مراتب را طی کرده و به خبرنگار ارشد تبدیل می‌شود، با خبرنگاری که تازه وارد شده در محتوای خبری تقریبا یک رتبه دارد. در حالی که وقتی یک خبرنگار، ارشد می‌شود باید فرصت‌های بیشتری را به او اختصاص دهید اما متأسفانه این اتفاق تا این لحظه در تلویزیون نیفتاده است.

این خبرنگار ارشد حوزه خبر عنوان می‌کند: نکته بعدی این‌که خبرنگاری که زبان دیگری می‌داند یا ارتباطات وسیع‌تر و روابط عمومی خوبی دارد و شئونات یک مجموعه خبری بزرگ را رعایت می‌کند نسبت به خبرنگاری که این خصوصیات را ندارد باید ارجحیت داشته باشد اما ما در تلویزیون در را باز گذاشتیم و هرکسی را که از راه رسید خبرنگار نامیدیم و مهم‌ترین بخش‌های خبری را به این افراد سپردیم که پوشش دهند. این در حالی است که خبرنگار بدون این‌که آموزش دیده باشد در مرحله بالا قرار گرفته است. البته از یک بابت این اتفاق خوب است اما خبرنگاری که به‌اصطلاح صفرکیلومتر است دیگر برای این‌که خود را به آن درجه برساند تلاشی نمی‌کند. چون به‌راحتی این آدم را در بالاترین رتبه قرار داده‌اند و آن شخص احساس می‌کند خبرنگار اصلی تلویزیون است و هیچ‌کسی هم حریفش نمی‌شود. درحالی‌که خبرنگار هم باید مثل همه شغل‌ها سلسله‌مراتبی را طی و تجربیات خاص آن حرفه را کسب کند.

وی همچنین بیان می‌کند: نکته دیگر این‌که من بارها دیده‌ام خبرنگاری که در حوزه خودش متخصص است یا خبرنگاری که در همان حوزه است اما هیچ تخصصی ندارد و به این کار به‌عنوان شغل نگاه می‌کند. از این رو افرادی که واقعا به این حرفه عشق می‌ورزند و تخصص آن را دارند باید وارد این حرفه شوند و فعالیت کنند، نه افرادی که این حرفه را پله ترقی برای رسیدن به برخی اهداف‌شان می‌دانند. از این رو ما باید روی تولید محتوا کار کنیم. یکی از این کارها آموزش خبرنگار است و دوم این‌که فرصت‌ بیان برخی واقعیت‌ها را به خبرنگار بدهیم. خبرنگار اگر خود را دچار سانسور ببیند قطعا دیگر نمی‌تواند عرصه خوبی برای خودش باز کند. بنابراین باید به خبرنگار خوب، آزادی‌بیان و فرصت بدهیم. از این رو با حذف بخش‌های خبری تغییر خاصی ایجاد نمی‌شود. بلکه باید روی محتوای بخش‌های دیگر کار کنیم.

رسانه روزنامه جام جم