حسرت‌های ابدی

اگر از هواداران میلان که در گذشته افتخارات زیادی کسب کرده و روزهای خوبی را رقم زده، بپرسید تلخ‌ترین روز تیم محبوب شان چه روزی است، بدون شک خیلی از آنها به ۱۷ آگوست سال ۱۹۹۵ اشاره می‌کنند. روزی که یکی از بزرگترین بازیکنان این باشگاه از دنیای فوتبال به طرز غیر قابل باوری خداحافظی کرد. مارکو فان باستن یک ضلع از مثلث هلندی روزهای درخشان روسونری در دهه ۹۰ بود که توانست با این تیم قهرمان ایتالیا و اروپا شود.  اما مصدومیت پی در پی زانو باعث شد تا نه تنها هواداران میلان، بلکه تمام فوتبالی‌ها در دنیا خیلی زود از لذت تماشای بازی یکی از ستارگانش محروم شود. یکی از صحنه‌های تلخ و به یاد ماندنی مراسم خداحافظی فان باستن در ورزشگاه سن سیرو، زمانی بود که دوربین روی صورت فابیو کاپلو رفت و میلیون‌ها بیننده اشک‌های مرد یخی فوتبال ایتالیا را دیدند. 

بعضی از بازیکنان و ستاره‌های دنیای فوتبال هستند که هواداران به خاطر سبک بازی‌شان آنها را دوست دارند. در این میان، بعضی استثناها وجود دارد که علاوه بر سبک بازی، نوع شخصیت و رفتار بازیکن نیز در نوع خودش جالب توجه است. یکی از همین استثناها، اریک کانتونا بود. بازیکنی که با پیراهن شماره ۷ منچستر در تیم رویایی سِر الکس فرگوسن خوش می‌درخشید و توانست با این تیم به اولین قهرمانی در لیگ برتر هم برسد.  اما در سال ۱۹۹۷ و در حالی که کانتونا تنها ۳۰ سال سن داشت، در خبری غیر منتظره بازنشستگی خود را اعلام کرد. صحبت‌های کینگ ( لقبی که به کانتونا داده می‌شود ) در روز خداحافظی‌اش هم جالب بود: ۱۳ سال فوتبال حرفه‌ای بازی کردم که برای خودش زمان طولانی است. حالا می‌خواهم به دیگر دلخوشی‌هایم برسم. همیشه قصد داشتم روزی بازنشسته شوم که در منچستریونایتد در اوج باشم و این همان روز است.

آنهایی که دستی در تاریخ نگاری فوتبال دارند، هر وقت به اسم ژوست فونتین فرانسوی می‌رسند این حسرت را می‌خورند که اگر علم پزشکی ورزشی حدود هفت دهه پیش مثل امروز پیشرفت داشت، دنیای فوتبال یکی از ستارگانش را خیلی زود از دست نمی‌داد. او در فاصله سال‌های ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۲ در لوشامپیونه فرانسه و در دو تیم نیس و رمیس بازی حضور داشت و توانست در ۲۰۰ بازی در لیگ یک فرانسه، به رکورد فوق‌العاده ۱۶۵ گل برسد. اوج هنرنمایی فونتین در جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد رقم خورد که او در شش بازی برای تیم ملی فرانسه توانست ۱۳ گل بزند؛ رکوردی که هنوز پابرجا مانده و بازیکنی نتوانسته در یک دوره جام جهانی این تعداد گل را به ثمر برساند. او در مجموع برای تیم ملی فرانسه ۳۰ بازی انجام داد و ۲۱ گل به ثمر رساند. در ماه جولای سال ۱۹۶۲ و در حالی که تنها یک ماه به تولد ۲۹ سالگی فونتین باقی مانده بود، او اعلام کرد به دلیل مصدومیت‌های مکرر از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند. 

بسیاری از ستاره‌هایی که زود از دنیای فوتبال بازنشسته شدند، صحبت از مصدومیت بود. اما هیدتوشی ناکاتای ژاپنی یک استثنا در این زمینه بود. او اگرچه در ۲۹ سالگی از دنیای فوتبال کناره‌گیری کرد، اما بدون شک یکی از بزرگترین بازیکنان آسیایی دنیای فوتبال است. اولین حضور او در تیم ملی ژاپن رقابت‌های جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بود. ناکاتا بعد از آن جام جهانی راهی فوتبال ایتالیا شد و به تیم پروجا پیوست. از جمله افتخارات مهم او در فوتبال ایتالیا، قهرمانی در سری A با تیم رم بود که هدایتش را کاپلو بر عهده داشت. او با پارما نیز به قهرمانی در جام حذفی ایتالیا رسید.  او بعد از جام جهانی فرانسه، دو جام جهانی دیگر پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و آخرین بازی دوران فوتبالش، در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و مقابل کرواسی بود که در همان بازی نیز به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد. او در مورد علت خداحافظی‌اش هم اینطور حرف زد: فوتبال بیش از آنچه تصورش را بکنیم شکل تجاری به خودش گرفته و بازیکنان نه برای تفریح بلکه برای پول بازی می‌کنند.