به گزارش جام جم آنلاین خراسان رضوی به گفته این کارشناس مذهبی ،«... مگر می‌شود وقتی دعای سلامتی امام مهدی(عج) را بخوانیم ایشان پاسخ ندهند و ما را دعا نکنند. در روایت است که امام از مادر به شیعیان خود مهربان‌تر است، همانطور که مادر ضمن اینکه به فرزند محبت می‌کند اگر طفل دستش را رها کند و سمت خطر برود، دلش می‌ریزد امام زمان(عج) نیز وقتی ما سمت گناه می‌رویم نگران و دردمند می‌شوند لذا اگر بر پرهیز از گناه و استغفار از آنها مراقبت داشته باشیم می‌توانیم در زمان غیبت هم با امام عصر(عج) انس و الفت داشته باشیم...» این جملات بخشی از سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود تاج، کارشناس و خطیب مذهبی است که به مناسبت فرا رسیدن نهم ربیع الاول، سالروز آغاز امامت و ولایت امام مهدی(عج) با ما درمیان گذاشته است و مشروح آن در ادامه تقدیم حضورتان می‌شود:
فلسفه عظمت 9 ربیع الاول برای شیعیان و منتظران ظهور امام زمان(عج) چیست و چرا این روز را بزرگ و گرامی می‌دارند؟
نُهم ربیع الاول برای ما شیعیان از این جهت عزت و برکت دارد که روز به امامت رسیدن امام حی(عج) است امامی که معتقد هستیم موعود همه ادیان است از زرتشت گرفته تا مسیحیت، یهودیت و اسلام مژده آمدن ایشان را داده‌اند، نوید اینکه با آمدن ایشان دنیای رنج کشیده بعد از قرن‌ها سختی و رنج و ظلم نجات می‌یابد. دلیل دیگر این عظمت آن است که ائمه(ع) که مولا و مقتدای ما هستند این روز را عید دانسته، غسل کرده و لباس معطر بر تن و عود و اسپند دود می‌کردند و به اطعام اهتمام داشتند لذا ما نیز به عنوان شیعه و محب آن حضرات(ع) این سیره را اجرا می‌کنیم.
از سنت‌های نهم ربیع الاول، تجدید عهد و بیعت با امام زمان(عج) است کیفیت این تجدید عهد در عصر غیبت چیست؟
وقتی امام ظاهر است بیعت کیفیتی دیگر دارد مثل روز عید غدیر که پیامبر اکرم(ص) خطبه خواندند و امیرمومنان علی(ع) را معرفی کردند و سپس سه روز چادر زدند و همه جمعیت 120 تا 130 هزار نفری را که تاریخ نوشته، حضور داشتند و همه به امر رسول خدا(ص) با امیرمومنان(ع) دست داده و بیعت کردند و نکته مهم آنکه پیامبر(ص) مراقبت می‌کردند مبادا کسی در بیعت از گفتن عنوان امیرالمومنین(ع) پرهیز کند.
اما ما در زمانه‌ای هستیم که امام زمان(عج) به امر و مصلحت و حکمت خدا در پس پرده غیبت قرار دارند و این غیبت به نوعی پیامد رفتار مردم در زمان سایر ائمه(ع) بوده است که نعمت حضور از آنها گرفته و مبدل به غیبت شد؛ لذا وقتی در چنین عصر و زمانه‌ای روزی با نام بیعت با امام(عج) است، این عهد را تجدید می‌کنیم همراه با تفکر بر رفتارمان که تا چه اندازه این رفتار مطابق و موافق میل امام زمان(عج) است. به عبارت بهتر، تجدید عهد و پیمان ما با امام زمان(عج) باطنی و سعی بر بیعت رفتاری به حساب می‌آید وگرنه ظاهری به شیوه مرسوم امامان پیشین(ع) در عصر غیبت مقدور نیست.
ربیع الاول چه ظرفیت‌هایی برای انس و الفت با امام زمان(عج) ایجاد می‌کند و چطور می‌توان از این فرصت استفاده کرد؟
هر بهانه‌ای که انسان را بیشتر به یاد امام زمان(عج) بیندازد مقدس است از مهمترین این فرصت‌ها 9 ربیع الاول است و دیگری روز جمعه به ویژه عصر این روز؛ این انس با حضرت حجت(عج) اشکال مختلفی می‌تواند داشته باشد مثل قرائت زیارتنامه‌هایی که توصیه شده و خوب است، حداقل عادت کنیم که هر روز یکی از آنها را بخوانیم یا هر روز در حین رانندگی یا کار، صد مرتبه صلوات به محضر حضرت بقیه الله الاعظم(عج) هدیه کنیم همچنین است انجام مستحبات به یاد امام(ع) و صدقه دادن به نیت ایشان که ثواب اعمال ما را چندین برابر می‌کند.
در تاریخ نقل است کنیزی به امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) (درباره هر دوی این حضرات(ع) نقل شده) شاخه گلی هدیه کرد و حضرت(ع) او را آزاد کردند و فرمودند: خدا ما را در قرآن اینگونه ادب کرده که وقتی کسی شما را احترام کرد شما بیشتر او را احترام کنید... مگر می‌شود ما امام مهدی(عج) را با اعمال مستحبی، قرآن و صلوات یاد کنیم و حضرت(عج) به ما توجه نکنند!
مگر می‌شود وقتی دعای سلامتی امام مهدی(عج) را بخوانیم ایشان پاسخ ندهند و ما را دعا نکنند. در روایت است که امام(ع) از مادر به شیعیان خود مهربان‌تر است، همانطور که مادر ضمن اینکه به فرزند محبت می‌کند اگر طفل دستش را رها کند و سمت خطر برود، دلش می‌ریزد امام زمان(عج) نیز وقتی ما سمت گناه می‌رویم نگران و دردمند می‌شوند لذا اگر بر پرهیز از گناه و استغفار از آنها مراقبت داشته باشیم می‌توانیم در زمان غیبت هم با امام عصر(عج) انس و الفت داشته باشیم.
با توجه به آنکه در روایات از انتظار فرج به افضل اعمال امت تعبیر شده است، انتظار در عمل چه معنا و کارکردهایی دارد؟
از رسول خدا(ص) تا سایر معصومان(ع) انتظار را افضل اعمال و سبب گشایش و فرج دانسته‌اند، چنان که وقتی امیرالمومنین(ع) خار در چشم و استخوان در گلو داشتند قطعاً منتظر فرج بوده‌اند چون وقتی کار دست نااهل باشد، فرج هم ممکن نخواهد بود، همچنین است در زمان حضرت سیدالشهداء(ع) وقتی 72 تن یار باوفای ایشان را شهید کردند یعنی شدت حاکم بوده نه فرج؛ در این میان انتظار فرج ما در عصر غیبت توام با انتظار ظهور است، چون معتقد هستیم ظهور برای مردم دنیا نه فقط شیعه و مسلمین فرج و گشایش را به ارمغان می‌آورد و فرج مردم عالم به ظهور است. انتظار در عمل مثل رفت و روب منزل برای استقبال از مهمان است؛ لذا هر چه در تقوا کوشا باشیم و برای رفع ظلم تلاش کنیم، زمینه‌ساز ظهور شده‌ایم و شرایط را برای آمدن امام عصر(عج) آماده می‌کنیم.
