علی داوودی: مدالم را به مردم و کادر درمان تقدیم می‌کنم

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، اتفاقاتی که دیروز در تخته توکیو افتاد دقیقا همان پیش‌بینی‌ها بود. تالاخادزه با مهار وزنه‌های ۲۲۳ در یکضرب و ۲۶۵ در دوضرب، تاریخ ساز شد و با رسیدن به حدنصاب مجموع ۴۸۸ کیلوگرم که یک عدد رویایی است، به مدال طلا رسید و علی داوودی هم با شایستگی تمام، وزنه‌های ۲۰۰ و ۲۴۱ کیلوگرم را بالای سر برد و با رکورد مجموع ۴۴۱ کیلوگرم روی سکوی نایب قهرمانی المپیک ایستاد. داوودی نسبت به نفر سوم این دسته، 

مَن اسد از سوریه  ۱۷ کیلوگرم برتری داشت تا همان‌طور که انتظار می‌رفت برتری محسوسی نسبت به سایرین داشته باشد. 

نایب قهرمان المپیک توکیو در دسته فوق سنگین وزنه برداری گفت:  خدا را شکر می‌کنم که این مدال را در ۲۲سالگی به دست آوردم.

قرار بود المپیک پارسال برگزار شود که به خاطر کرونا  عقب افتاد و این شرایط باعث شد مدتی به تنهایی تمرین کنم.   در شرایط کرونا خیلی سختی کشیدم اما خوب تمرین کردم و حتی وزنه‌هایی از این سنگین تر را تنهایی می زدم.

او در پاسخ به این سوال که اگر سال گذشته المپیک برگزار می شد، می‌توانستی همین‌قدر خوب باشی، گفت: نه. شاید مدال می گرفتم اما حتما به این سرحالی نبودم و با  این آمادگی نمی توانستم در مسابقه حاضر شوم. 

او درباره شرایط کلی مسابقه گفت: قطعا طلا برای من دست نیافتنی بود و باید برای نقره همه تلاشم را می کردم که همین اتفاق هم افتاد. دوست داشتم تماشاگران و تعدادی از هموطنانم در سالن می بودند اما می دانم مسابقه ام را دیده اند و ممنونم که انرژی مثبت برایم فرستادند.

علی داوودی با اشاره به کسانی که کمک کرده اند تا او به مدال برسد، گفت: خیلی ها برایم زحمت کشیدند تا این مدال به دست بیاید. از خانواده‌ام گرفته تا کادر فنی و مربیانی که از رده پایه همراهم بودند . مجموعه فدراسیون کمک کرد و من از همه تشکر می کنم.

نایب قهرمان المپیک توکیو با بیان این‌که قبل از سفر به توکیو استرس داشتم، گفت:  قبل از این‌که بیایم استرس داشتم اما در حین مسابقه شرایط برایم طوری پیش رفت که استرسم از مسابقه لیگ کمتر بود.

او در ارتباط با  این‌که چرا قبل از مسابقه روی وارد سالن شد، گفت: جو مسابقه برایم سنگین بود  و می خواستم کمی آرام شوم که با شروع مسابقه همه چیز تغییر کرد. 

داوودی در پاسخ به این سوال که حریف دست نیافتنی پیش رو دارد، گفت: فعلا دلم می‌خواهد با این مدال خوشحال باشم اما این را هم فراموش نکنیم که  ورزش بالا و پایین دارد. اگر برنامه‌ریزی‌ام درست باشد، می‌توانم مسیر درستی را طی کنم.

داوودی در ادامه مدالش را به مردم ایران و کادر درمان تقدیم کرد: در این دو مدت مردم سختی زیادی کشیدند و کادر درمان هم مردانه ایستاد. خوشحالم که توانستم حتی برای دقایقی خوشحالشان کنم.