روش های درمانی موثر برای کمک به زنده ماندن بیماران کرونایی

به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، پس از گذشت یکسال و چند ماه از این اپیدمی هنوز درمان سریع و قطعی برای بیماری کووید ۱۹ در دنیا وجود ندارد اما به لطف تلاش جهانی و انجام تحقیقات بی‌سابقه در سراسر دنیا، در حال حاضر چندین روش درمانی وجود دارد که به بیماران کرونایی کمک می‌کند تا از کووید ۱۹ جان سالم به در ببرند.

براساس گزارشی که اخیرا توسط برخی از اساتید دانشگاه پیتزبورگ آمریکا منتشر شده است، درمان‌ های کووید ۱۹ عمدتا دو مشکل اساسی «توانایی ویروس کرونا در بدن» و «آسیب‌های ناشی از پاسخ سیستم ایمنی بدن» را مورد هدف قرار می‌دهند.

وقتی ویروسی وارد بدن می‌شود، سلول‌ها را تصرف کرده و از آنها برای تکثیر خود استفاده می‌کند. در پاسخ نیز بدن سیگنال‌ های التهابی و سلول‌ های ایمنی بدن را برای مبارزه با ویروس، ارسال می‌کند که در برخی از بیماران این پاسخ التهابی می‌تواند حتی پس از کنترل ویروس در بدن ادامه پیدا کرده و منجر به آسیب در ریه‌ها و سایر اندام‌ها خواهد شد.

در این گزارش تاکید شده است که همچنان بهترین ابزار پیشگیری از ابتلا به این بیماری، استفاده از ماسک صورت و زدن واکسن است. واکسن‌ ها سیستم ایمنی بدن را برای مقابله با مهاجمان (ویروس) آموزش می‌دهند. با خطر عفونت کنترل نشده واکسن‌ها می‌توانند خطر مرگ ناشی از کووید ۱۹ را به نزدیک صفر برسانند اما از سوی دیگر ذخایر واکسن محدوده بوده بنابراین درمان برای بیماران آلوده همچنان موضوع مهمی است.

پزشکان این دانشگاه که با بیماران کرونایی کار می‌کردند آزمایشات دارویی و اقدامات موفقیت آمیزی را دنبال کرده‌اند که در این گزارش شش روش درمانی که امروزه برای کووید ۱۹ معمولا استفاده می‌شود بیان شده که براساس زمان‌بندی مهم خواهند بود.

درمان‌هایی که می‌توانند شما را از بیمارستان دور کنند

درمان امیدوارکننده برای این بیماری، تزریق آنتی بادی ضدویروس به بدن بیماران با خطر بالای کووید ۱۹ است که این تزریق باید قبل از اینکه بیمار به شدت با این بیماری مبتلا شود، تزریق گردد.

بدن ما به صورت طبیعی آنتی بادی ایجاد می‌کند تا مهاجمان خارجی را بشناسد و به مبارزه با آنها کمک کند اما تولید آنتی بادی طبیعی چند روز طول می‌کشد و از سوی دیگر SARS-CoV-۲ که عامل کووید ۱۹ می‌باشد، سریع‌تر تکثیر می‌شود بنابراین مطالعات نشان می‌دهد که تزریق آنتی‌بادی به بیمار بعد از شروع علائم می‌تواند به محافظت از بیماران در برابر عفونت جدی کمک کند.

آنتی بادی‌ های مونوکلونال: این آنتی‌بادی‌های آزمایشگاهی می توانند به SARS-CoV-۲ متصل شده و از ورود ویروس به سلول‌ها و آلوده شدن آنها جلوگیری کند. این آنتی‌بادی ها شامل Bamlanivimab و درمان ترکیبی casirivimab/imdevimab بوده که توسط شرکت Regeneron ساخته شده است. سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا مجوز استفاده اضطراری را برای این روش‌های درمانی صادر کرده زیرا مشخص شده است که این روش‌ها از بیماران پرخطر در برابر بستری شدن در بیمارستان و مرگ ناشی از ابتلا به این بیماری محافظت می‌کند.

نکته مهم در این روش این است که اگر بیماران به اندازه کافی بیمار شده و نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند، هیچ اثر اثبات شده‌ای برای تاثیر این روش‌ها بر بیماری تاکنون گزارش نشده است.

پلاسما درمانی از افراد بهبود یافته در دوران نقاهت: راه دیگر برای انتقال آنتی بادی شامل خون گرفته شده از بیمارانی است که از کووید ۱۹ بهبود یافته‌اند. پلاسمای نقاهت در درجه اول در محیط تحقیق ارائه می‌شود زیرا شواهد بالینی تاکنون گزارش نشده ضمن آنکه مطالعات دیگر هیچ فایده‌ای را در بیماران بستری نشان نداده است.

به دلیل روند رو به رشد جهش یافته‌های SARS-CoV-۲ که ممکن است از درمان آنتی بادی مونوکلونال فرار کند، ممکن است نقشی برای پلاسمای بهبودی به عنوان یک درمان مکمل برای برخی از بیماران وجود داشته باشد که در این زمینه به تحقیقات دقیق‌تری نیاز است.

درمان برای بیماران بستری

هنگامی که افراد به فرم‌های شدید بیماری مبتلا می‌شوند به گونه‌ای که باید در بیمارستان بستری شوند، درمان‌های آنها نیز تغییر پیدا خواهد کرد.

بیشتر بیماران بستری ناشی از کووید ۱۹، با مشکلات تنفسی روبرو هستند و سطح اکسیژن آنها پایین است. اکسیژن کم هنگامی رخ می‌دهد که ویروس و پاسخ ایمنی مربوطه، به ریه‌ها آسیب برساند و در نتیجه تورم در کیسه‌های هوای ریه ایجاد شود که همین امر سبب خواهد شد میزان اکسیژن وارده به خون محدود شود.

بیمارانی که با کووید ۱۹ بستری هستند معمولا برای کمک به تنفس به اکسیژن پزشکی مکمل نیاز دارند که در این هنگام پزشکان اغلب این کمبود اکسیژن را با داروهای ضدویروسی «رمدیسیویر» و «کورتیکواستروئیدهای ضد التهاب» معالجه می کنند.

رمدیسیویر: رمدیسیویر که در اصل برای درمان هپاتیت C طراحی شده است با تداخل در ساختارهای ژنتیکی ویروس کرونا، از همانندسازی جلوگیری می‌کند. مطالعات نشان داده است که این داروها مدت زمان بستری در بیمارستان را کوتاه می‌کند و پزشکان ممکن است مدت کوتاهی پس از ورود فرد بیمار به بیمارستان آن را برای بیماران دارای اکسیژن، تجویز کنند.

کورتیکواستروئیدها: استروئیدها پاسخ ایمنی بدن را آرام می‌کنند و برای دهه‌ها جهت درمان اختلالات التهابی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این داروها همچنین داروهایی گسترده، در دسترس، ارزان و کاملا مطالعه شده هستند، بنابراین از جمله اولین درمان‌هایی هستند که برای آزمایشات بالینی کووید ۱۹ وارد می‌شوند. چندین مطالعه نشان داده که استروئیدها با دوز کم مرگ بیماران بستری در بیمارستان را که نیاز به اکسیژن دارند، از جمله بیماران بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژه یا ICU را کاهش می‌دهد.

به دنبال یافته‌های مطالعات RECOVERY و REMAP-CAP COVID-۱۹، استروئیدها در حال حاضر استاندارد مراقبت از بیماران بستری در کووید ۱۹ که تحت درمان با اکسیژن قرار دارند، هستند.

رقیق‌کننده‌های خون: التهاب در بیماری کووید ۱۹ و سایر عفونت‌های ویروسی می‌تواند خطر لخته شدن خون را افزایش دهد که سبب حملات قلبی، سکته مغزی و لخته‌های خطرناک در ریه‌ها خواهد شد. به بسیاری از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ داروهای رقیق کننده خون همچون هپارین یا انوکساپارین داده می‌شود تا از لخته شدن خون این بیماران پیشگیری شود.

داده‌های اولیه یک آزمایش بزرگ از بیماران کووید ۱۹ نشان می‌دهد که بیماران بستری در بیمارستان از دوزهای بالاتر رقیق کننده‌های خون بهره‌مند می‌شوند.

برخی از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ به حدی بیمار می‌شوند که برای کمک به تنفس آنها در ICU به مقادیر بالای پشتیبانی از اکسیژن یا دستگاه‌های تنفس مکانیکی نیاز دارند. روش‌های درمانی متعددی برای بیماران ICU در دسترس است اما هنوز مشخص نشده است که بیماران ICU از دوزهای بالای رقیق کننده خون بهره مند می‌شوند یا خیر؟

درمان برای بیماران بدحال

مطالعات نشان داده است که بیماران بستری در ICU به دلیل ابتلا به کووید ۱۹ در صورت دریافت استروئیدها، احتمال زنده ماندشان بیشتر خواهد بود. با این حال استروئیدها با دوز کم ممکن است به تنهایی برای مهار التهاب بیش از حد کافی نباشد.

توسیلیزوماب (Tocilizumab): توسیلیزوماب، یک آنتی بادی تولید شده در آزمایشگاه است که مسیر اینترلوکین -۶ که می‌تواند باعث التهاب طی کووید-۱۹ و سایر بیماری‌ها شود را مسدود کند.

نتایج جدید حاصل از آزمایش REMAP-CAP که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته، حاکی از آن است که یک دوز توسیلیزوماب در طی یک تا دو روز پس از قرار دادن پیشتیبانی‌های تنفسی، خطر مرگ بیماران را کاهش خواهد داد.

پیشرفت پزشکی از زمان شروع همه‌گیری کرونا چشمگیر بوده است. پزشکان اکنون واکسن، آنتی بادی ضد ویروس برای بیماران سرپایی با خطر بالا و چندین روش درمانی برای بیماران بستری در بیمارستان را در دسترس دارند اما ادامه تحقیقات برای بهبود توانایی ما در مبارزه با بیماری که تاکنون جان بیش از ۲.۵ میلیون نفر را در سراسر جهان گرفته است، بسیار مهم خواهد بود.