به خاطر آقا مصطفی!

 از تیم‌های زاویرچه ، راندوم لهستان، فنرباغچه و زراعت‌بانک ترکیه، کمرووی روسیه، ورونای ایتالیا و چند تیم دیگر پیشنهاد‌هایی رسیده بود.

 فکرهایم را کردم و در نهایت تصمیمم را گرفتم.وضعیت اقتصاد اروپا با این شرایط زیاد خوب نیست ضمن این‌که ترجیح دادم به ایران برگردم و با مصطفی کارخانه همکاری‌ام را ادامه بدهم.

 کرونا مهم‌ترین دلیل درتصمیمی که گرفتم بود. نمی‌دانم چه اتفاقی می‌افتد اما اصلا بعید نیست که دوباره برای رفتن به اروپا تصمیم دیگری بگیرم؛ البته سال آینده.

 کمترین دستمزد در اروپا از بیشترین دستمزد در ایران بیشتر است.اما به چند دلیل من در لیگ ایران ماندم. دلایلی که برای خودم اهمیت زیادی دارند. گاهی در زندگی اتفاق‌هایی می افتد که در آن همه چیز پول نیست و هیچ نقشی را بازی نمی‌کند.

 با این‌که سه چهار پیشنهاد خوب اروپایی داشتم و هر طور که تحلیل می‌کردم می‌دیدم از نظر مالی به نفعم بود اما نمی‌توانستم سالن خالی از تماشاچی و شهر با محدودیت به دلیل کرونا و خیلی از چیزهای دیگر را تحمل کنم.  مگر می‌شود والیبال بدون تماشاگر یا شهر سوت و کور را تحمل کرد؟

 حداقل اینجا خانواده و دوستانم هستند و شرایط سخت را برایم قابل تحمل می‌کنند. قبلا هم گفته‌ام آدمی احساسی هستم و چند پیشنهاد خوب را به دلیل همین احساسی که داشتم در سال‌ها قبل رد کرده‌ام. در هر صورت هر کسی یک اخلاقی دارد و من هم این شکلی هستم.

 پارسال که از شهرداری ارومیه رفتم خسارت زیادی به آقا مصطفی خورد، خواستم پارسال را جبران کنم تا سال آینده که دوباره به اروپا برگردم. من یک ماه درگیر سبک و سنگین کردن شرایط برای انتخاب تیمم بود اما راضی‌ام که با سایپا تمام کردم.