احترام به تفاوت‌ها در روابط

همه این عبارت‌ها یک پیام مشخص دارد و آن این است که در روابط‌مان با دیگران لازم است به خواسته‌ها و تفاوت‌هایی که با هم داریم توجه کنیم تا روابط انسانی و اجتماعی پایداری داشته باشیم. فراموش نکنیم که حق نداریم انتظار و توقع داشته باشیم که دیگران در خدمت ما باشند و هر طور که ما دوست د‌اریم رفتار کنند و انتظار داشته باشند و آنچه که برای ما مهم هست برای دیگران هم باید مهم باشد. یکی از اشتباهات ما در ارتباط اجتماعی با دیگران و حتی گاهی اوقات شریک زندگی‌مان این است که می‌خواهیم در این سن بعد از ازدواج به‌گونه‌ای که دلمان می‌خواهد تربیتش کنیم، در حالی که حتی اگر به ظاهر هم خود را همراه کند، ولی در باطن این‌گونه نیست و این تعارض جایی خود را در قالب‌های مختلف نشان خواهد داد. نمی‌شود همه عمر ظاهر‌سازی کرد، لذا این ارتباط برای این افرادخوشایند نخواهد بود. این نوع نگاه به دیگران موجب می‌شود که افراد حتی اعضای خانواده از ما فاصله بگیرند که بدون شک به انزوا و طرد ما منجر خواهد شد.
در روابط‌مان با دیگران لازم است بپذیریم که دیگران هم حقی دارند و به اصطلاح «نوکر ما نیستند». قرار نیست آنچه که برای من مهم است الزاما برای اطرافیانمان هم همان‌قدر مهم باشد. ضمن این که یکی از راه‌های تقویت و حفظ روابط انسانی پایدار در زندگی اجتماعی و خانوادگی و در روابط بین فردی این است که فرهنگ (ارزش‌ها، هنجار‌های اجتماعی، باور‌ها، اعتقادات و...) افراد را بشناسیم و در ارتباط‌مان به آنها توجه کنیم، چون وقتی به مولفه‌ها وعناصر فرهنگی در ارتباط کم توجهی می‌شود معمولا تمایلی برای حفظ و ارتقای رابطه وجود ندارد.
تاملی بر برخی اختلافات بین اعضای یک خانواده یا همکاران در محیط‌های کاری و... نشان می‌دهد که بی‌توجهی یا کم‌توجهی چه عمدی چه سهوی می‌تواند بر کیفیت ارتباط تاثیرات منفی داشته باشد به‌گونه‌ای که جاهایی مجبورند تحمل‌مان کنند و طبیعی است که افراد در شرایط تحمیلی از کیفیت ارتباط خود با دیگران رضایت نخواهند داشت، لذا ناچارند که فشار‌های زیادی را تحمل کنند.
حال اگر به این تفاوت‌ها توجه کنیم بدون شک در حفظ و ارتقای روابط انسانی‌مان با دیگران موفق‌تر خواهیم بود و می‌توانیم «با همه بجوشیم.»

دکتر حسن موسوی‌چلک

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی